Σιδηρόκαστρο. Μνήμες : Κι αν παρήλθον οι χρόνοι χωρίς να το καταλάβουμε !!!

1952 : Ο Νίκος Σκαρλάτος με τον μικρότερο του αδελφό Κώστα.

Στην ταράτσα του εστιατορίου Γιαννακού Κουντουρά, στο οποίο μετά την συνταξιοδότηση του εγκαταστάθηκε η Δημοτική Βιβλιοθήκη του Σιδηροκάστρου!!
Πίσω αριστερά η κατοικία του Διευθυντή του Υποκαταστήματος ΑΤΕ Σιδηροκάστρου (Άλλοι καιροί για την ΑΤΕ) και δεξιά (πίσω από το δέντρο) η κατοικία του Μελενίκιου Ιατρού Αναστασίου Δέκου με ένα υπέροχο κήπο (πρωτοπόρος για την εποχή), ο οποίος την άφησε κληρονομιά στον Δήμο Σιδηροκάστρου και λειτούργησε ως Δημαρχείο μέχρι το 1967. Ο Ιατρός Αναστάσιος Δέκος υπήρξε και ευεργέτης του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας τα θυρανοίξια του οποίου έγιναν το 1905 στο αποκορύφωμα του Μακεδονικού αγώνα. Στην περιοχή γύρω από τον Ναό μετεγκαταστάθηκαν από τον Μητροπολίτη Μελενίκου και Σιδηροκάστρου Ειρηναίο Ελληνικές οικογένειες από τα γύρω χωριά,(Κάτω Μαχαλάς), λόγω κινδύνου αλλοίωσης του πληθυσμού υπό των Βουλγάρων, οι οποίοι άρχισαν την ίδια περίοδο να κτίζουν Βουλγαρικό σχολείο. Το κτίριο αυτό στην ασβεσταριά του οποίου ετάφησαν στις 24 και 25 Ιουνίου του 1913 οι σφαγιασθέντες από τα άτακτα στίφη του υποχωρούντος Βουλγαρικού στρατού, 100 και πλέον Σιδηροκαστρινοί με τον Μητροπολίτη Κωνσταντίνο Ασημιάδη,, μετά την απελευθέρωση λειτούργησε ως Ελληνικό Σχολείο και κατόπιν εγκαταστάθηκε το Ορφανοτροφείο ή Κέντρο Παιδικής Μέριμνας, όπως μετονομάστηκε.
(Φωτό Καραντζούλη, ο οποίος είχε το φωτογραφείο του κάτω από το Επαρχείο).

Νίκος Σκαρλάτος