«ΤΙ ΤΙΜΗ ΣΤΟ ΠΑΛΙΚΑΡΙ, ΟΤΑΝ ΠΡΩΤΟ ΣΤΗ ΦΩΤΙΑ» ΣΚΟΤΩΘΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ, ΜΕ ΤΗ ΣΠΑΘΑ ΣΤΗ ΔΕΞΙΑ».

«ΤΙ ΤΙΜΗ ΣΤΟ ΠΑΛΙΚΑΡΙ, ΟΤΑΝ ΠΡΩΤΟ ΣΤΗ ΦΩΤΙΑ»

ΣΚΟΤΩΘΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ, ΜΕ ΤΗ ΣΠΑΘΑ ΣΤΗ ΔΕΞΙΑ».

(Από το «Θούριο του Τυρταίου» μετάφραση Σπ. Τρικούπη)
 ΚΑΙ ΤΙ ΠΑΛΙΚΑΡΙ!!!!!


ΚΑΤΣΑΝΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ οΣιδηροκαστρινός καταδρομέας,Δοιηκητής της 33 ΜΚΤ που «ΕΠΕΣΕ ΥΠΕΡ ΒΩΜΩΝ ΚΑΙ ΕΣΤΙΩΝ»στην Κύπρο το 1974 (21 Ιουλίου) και δόξασε με την θυσία του αυτή, την πατρίδα του, το Σιδηρόκαστρο και ολόκληρη  την Ελλάδα . Ο Τ/ΧΗΣ εν ζωή, (Αντιστράτηγος σήμερα) που δεν γνώρισε ποτέ τι θα πει φόβος, όπως δείχνει η στρατιωτική του πορεία. Ο ΕΛΛΗΝΑΣ που έβαλε πάνω από την ζωή του, το καθήκον του. Ο Συνταγματάρχης ε.α. τέως συνάδελφός και συμπολεμιστής του στην Κύπρο κ Σκαρλάτος Νικόλαος, που συνέβαλε τα μέγιστα στην ανεύρεση των οστών του αείμνηστου Κατσάνη, στο βιβλίο του «ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ ΑΙΩΝΙΑ ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΟΥ» που εκδόθηκε το 2005  γράφει για τον Ήρωα:
 Ο ΗΡΩΑΣ Τ/ΧΗΣ (ΚΔ) ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΤΣΑΝΗΣ. Ο Αντισυνταγματάρχης Γεώργιος Κατσάνης γεννήθηκε στο Σιδηρόκαστρο το 1934, από γονείς πρόσφυγες εκ της Ανατολικής Θράκης. Το 1952 εισήλθε στη Στρατιωτική Σχολή των Ευελπίδων και αποφοίτησε το 1955 με το βαθμό του Ανθυπολοχαγού του Πεζικού. Το Φεβρουάριο του 1956 τοποθετήθηκε στις Δυνάμεις Καταδρομών, στις οποίες υπηρέτησε μέχρι την ημέρα του ηρωικού του θανάτου. Καθ’ όλη τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του στις καταδρομές,

διακρίθηκε για τον ενθουσιασμό του, την τόλμη και την εργατικότητά του. Οι προϊστάμενοι και οι συνάδελφοι του, εκφράζονταν πάντα με τα πιο κολακευτικά λόγια για τα προσόντα του. Διακρίθηκε κυρίως για την επίδοση του στις αναρριχήσεις και τον ορεινό αγώνα. Κατά τη διάρκεια στρατιωτικών επιδείξεων, λόγω του παράτολμου χαρακτήρα του, τραυματίσθηκε σοβαρά. Στη μία εξ αυτών, πέφτοντας από ύψος τριάντα μέτρων στο Καυταντζόγλειο στάδιο της Θεσσαλονίκης, δεν έχασε την ψυχραιμία του και κατόρθωσε λόγω της

εκπαίδευσης του να προσγειωθεί με τα πόδια και να υποστεί μόνο κατάγματα στα πόδια. Τον Αύγουστο του 1973, μετατέθηκε στην Κύπρο και τοποθετήθηκε Διοικητής στην 33 Μοίρα Καταδρομών, με έδρα το Πέλλα- Πάϊς της Κερύνειας. Κατά το χρονικό διάστημα των ένδεκα περίπου μηνών, που μεσολάβησε μέχρι την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο, πέτυχε με σκληρή και ρεαλιστική εκπαίδευση, ν’ ανεβάσει τη μαχητική ικανότητα της Μονάδας του σε υψηλά επίπεδα. Στις 20 Ιουλίου του 1974, με την εκδήλωση της Τουρκικής απόβασης

στην περιοχή της Κερύνειας, η 33 Μοίρα Καταδρομών έλαβε διαταγή ν’ αναπτυχθεί στην περιοχή της ζώνης ενεργείας της στο Πέλλα- Πάϊς, με ετοιμότητα να εκτελέσει το πολεμικό της σχέδιο. Η Μοίρα κινήθηκε με οχήματα την ίδια ημέρα προς τον αρχικό χώρο διασποράς της σε δύο κλιμάκια και παρά την προσβολή της φάλαγγος του, ενός κλιμακίου από την Τουρκική αεροπορία, κατόρθωσε ν’ αναπτυχθεί τις μεσημβρινές ώρες (15.00) της ίδιας ημέρας. Οι απώλειες από την προσβολή της αεροπορίας ήταν δεκατρείς τραυματίες εκ των οποίων ο ένας

αξιωματικός, αλλά δεν επηρέασαν την αποστολή της Μονάδας. Με την άφιξη στο χώρο διασποράς, η Μονάδα έλαβε διαταγή της Διοίκησης Δυνάμεων Καταδρομών Κύπρου, να εφαρμόσει το επιχειρησιακό της σχέδιο, το οποίο προέβλεπε την κατάληψη με νυκτερινή καταδρομική ενέργεια, του υψώματος «ΠΕΤΡΟΜΟΥΘΙΑ» του Πενταδακτύλου, όπου ήταν το φρούριο του Αγίου Ιλαρίωνα, το οποίο κατείχαν οι Τουρκοκύπριοι από το 1964. Το ύψωμα αυτό, το οποίο δέσποζε του κόλπου της Κερύνειας, ήταν οχυρό λόγω της φύσεως

του εδάφους και της αμυντικής του οργάνωσης από τους Τουρκοκύπριους. Η κίνηση της Μοίρας άρχισε περί την 19.00 ώρα και την 23.00 ώρα, εκδηλώθηκε η κρούση, η οποία αιφνιδίασε τον εχθρό, με αποτέλεσμα την κατάληψη του υψώματος και σοβαρές απώλειες για τον εχθρό. Οι απώλειες της Μοίρας ήταν περιορισμένες σε τραυματίες, μεταξύ των οποίων ο Διοικητής και ο Υποδιοικητής του 3ου Λόχου, οι οποίοι ήταν και οι μοναδικοί Αξιωματικοί του. Έτσι ελλείψει άλλων αξιωματικών, ο Διοικητής της Μοίρας, Ταγματάρχης τότε Κατσάνης,

ανέλαβε προσωπικά ο ίδιος τη διοίκηση του λόχου αυτού. Από το πρωί της επομένης, οι θέσεις της Μοίρας άρχισαν να βάλλονται, από τα γύρω υπερκείμενα υψώματα, με πυρά όπλων ευθυτενούς και καμπύλης τροχιάς, αλλά και με πυρά της αεροπορίας και του ναυτικού του εχθρού από τη θάλασσα. Περί την 09.00 ώρα της 21ης Ιουλίου και καθ’ όν χρόνο, κάτω υπό τις περιγραφείσες συνθήκες, ο Διοικητής της Μοίρας, επιχείρησε να μετακινηθεί σε νέα θέση, για την καλλίτερη διεύθυνση του αγώνα, βλήθηκε από εχθρικά πυρά στην

κοιλιακή χώρα (πιθανόν από ελεύθερο σκοπευτή) και φονεύθηκε. Λόγω αδυναμίας σταθεροποίησης της Μοίρας καταδρομών στο ύψωμα, εξ αιτίας του ελαφρού οπλισμού, που διαθέτουν οι Μονάδες αυτές και των δυσκολιών που υπήρχαν στον ανεφοδιασμό της από τα προϊστάμενα κλιμάκια, διατάχθηκε περί την 11.00 ώρα η απαγκίστρωση της Μονάδας και η συγκέντρωση της στον αρχικό χώρο διασποράς της. Η απαγκίστρωση έγινε όμως, με σοβαρές για τη Μοίρα απώλειες. «Η σωρός του Σιδηροκαστρινούήρωα

ΤαγματάρχηΚατσάνη, δεν κατέστη δυνατό να μετακομισθεί, παρά τις προσπάθειες, που κατέβαλαν οι άνδρες της Μονάδας του».
Η πόλη του Σιδηροκάστρου αναγνωρίζοντας την μεγάλη θυσία του παιδιού της, Ήρωα Κατσάνη Γεώργιου,έστησε την προτομή του στο Ηρώον της πόλης,  η αποκάλυψη της οποίας έγινε στις 27 Ιουνίου 1997.   «46  χρόνια μετά», στις  αρχές Ιανουαρίου 2020 ανακοινώθηκε από την ΔΕΑ (Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων)  η ταυτοποίηση των οστών του ήρωα, που βρέθηκαν σε ομαδικό τάφο,στην περιοχή του Αγίου

Ιλαρίωνα στην Κύπρο και πως επίκειται η μεταφορά τους στην Ελλάδα .Την Τετάρτη 12-2-2020 το στρατόπεδο της 33 ΜΚΤ στο Σταυροβούνι της Κύπρου, υποδέχτηκε τον Διοικητή τουμετά 46 χρόνια, όπου και διανυκτέρευσε.  Η οικογένειά του     η οποία  αποφάσισε  να ταφούν τα οστά στο Στρατιωτικό Νεκροταφείο στο Σιδηρόκαστρο τα παρέλαβε την Πέμπτη 13-2-2020 (10 πμ) κατά την τελετή που οργανώθηκε στον Στρόβολο, στην  εκκλησία της του Θεού Σοφίας στην Λευκωσία,όπου εψάλει

τρισάγιο, παρουσία των δύο θυγατέρων του, Αγγελικής και Ευανθίας καθώς και εκπροσώπων της Κυπριακής και Ελληνικής κυβερνήσεως και Στρατιωτικών αρχών. Η ΕΛΔΥΚ τα μετέφερε με C-130 στην Ελλάδα στο αεροδρόμιο της Μίκρας. Ο Δήμος Σιντικήςκαι οι Στρατιωτικές αρχές, αποφάσισαν με την σύμφωνη άποψη της οικογένειας, να γίνει η τελετή ενταφιασμού, με στρατιωτικές τιμές και Δημόσια Δαπάνη στις 15-2-2020.Ο  επαναπατρισμός πραγματοποιήθηκε  την Πέμπτη 13-2-2020,

και στην Στρατιωική Σχολή Αξιωματικών (ΣΣΑΣ) στην Θεσσαλονίκηυποδέχθηκαν τον Ήρωα  με τιμές Αντιστρατήγου. Παρέστη ως εκπρόσωπος του Έλληνα Πρωθυπουργού κ Μητσοτάκη,ο ΥΦΕΘΑ κ Αλκιβιάδης Στεφανής, συνοδεία του Α/ΓΕΕΘΑ Στρατηγού κ ΦλώρουΚωνσταντίνου,  καθώς και του Α/ΓΕΣ Αντιστρατήγου Χαράλαμπου Λαλούση. Ο ιερός ναός του Αγίου Γεωργίου στο στρατόπεδο «Κατσάνης Γεώργιος» στην Ρεντίνα, φιλοξένησε την επόμενη ημέρα Πέμπτη 14-2-2020 τα λείψανα του ήρωα. Την ίδια ημέρα 14-2-2020παραμονή της ταφής των οστών, η   Σιντικής, οργάνωσανεκδήλωση προς τιμήν του  «ΚΑΤΣΑΝΗ ΓΕΩΡΓΙΟΥ». Την παρουσίαση στην κατάμεστη αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου της Ιεράς  Μητρόπολης Σιδηροκάστρου έκανε ο κ Τάτσιος Γεώργιος,τέωςπρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Μακεδονικών Συλλόγων. Τον λόγο πήρε(ο εκ Κύπρου καταγόμενος) Μητροπολίτης Σιδηροκάστρου κκ Μακάριος, ο οποίος έθεσε ένα ερώτημα στους παρευρισκόμενους. «Τι είναι η Ελλάδα?,  τι είναι η Ελλάδα?» για να απαντήσει ο ίδιος. Ίσως η πιο εύκολη απάντηση είναι πως, «είναι η Πατρίδα μας και θα προσέθετα ότι είναι η ωραιότερη  πατρίδα του κόσμου».Η Ελλάδα όμως είναι κάτι ποιο ουσιαστικό. Είναι η πίστη μας και η πατρίδα μας, είναι το Εθνικό φρόνημα που έχουμε μέσα μας, είναι αυτό που δείχνουν οι Έλληνες ανά τους αιώνες. Είμαι συγκινημένος επειδή αύριο επανέρχεται στον τόπο του ένας άνθρωπος νεκρός, που για 46 χρόνια περίμενε αυτή την στιγμή, αλλά που είναι ζωντανός στην μνήμη μας. Εύχομαι το παράδειγμά  του να μείνει ζωντανό, στις ψυχές και στις καρδιές όλων μας, να είναι αθάνατος στην ζωή μας και στην ύπαρξή μας, Αμήν. Ο κ Τάτσιος κάλεσε στο βήμα τον Δήμαρχο κ Δομουχτσίδη Φώτη ο οποίος εκθείασε τον ήρωα Κατσάνη Γεώργιο και δήλωσε συγκινημένος: «Αισθάνομαι ιδιαίτερη τιμή, που μετά από 46 χρόνια, με προίκισε η μοίρα με την χαρά, σαν πρώτος πολίτης, μεταξύ ίσων πολιτών αυτής της πόλης, σαν Δήμαρχος Σιντικής με πρωτεύουσα το Σιδηρόκαστρο, μου δίνεται η δυνατότητα να καλωσορίσω το δικό μας παιδί, τον δικό μας άνθρωπο, που όπως θα δείτε ήξερε που πήγαινε , ήξερε τι θα κάνει,σαν στρατιωτικός και ήξερε σχεδόν και το αποτέλεσμα και σαν και εκεί να φυλάει Θερμοπύλες, στην Κύπρο, χωρίς να κάνει πίσω, χωρίς να φοβηθεί τίποτε, έτοιμος να θυσιάσει την ζωή του για την πατρίδα του για την Ελλάδα, γιατί και η Κύπρος είναι Ελλάδα. «ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ ΕΛΛΗΝ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΚΑΙ ΔΗ ΚΑΤΑΔΡΟΜΕΑΣ» δεν δίστασε ούτε στιγμή. Παράδειγμα για εμάς πως θα πρέπει να ακολουθήσουμε,  δείτε στην οθόνη τι έγινε κατά την επιστροφή του από την Κύπρο στην Ελλάδα. Προβλήθηκαν στιγμιότυπα από της τελετές  μεταφοράς, παράδοσης και παραλαβής των οστών του ήρωα, κατά την επιστροφή του στην Ελλάδα και κατέληξε. Αύριο πρέπει να είμαστε όλοι εκεί για να αποδώσουμε τα δέοντα στον ήρωά μας. Τον λόγο παρακάλεσε και πήρε ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Εθνοφρουράς Κύπρου, για έναν στερνό χαιρετισμό στον ήρωα. Αφού καλησπέρισε όλους είπε. -Η Κύπρος είναι παρούσα απόψε διά του Μητροπολίτου μας, δια του αντιπροσώπου της Κυπριακής Δημοκρατίας, του εξοχότατου Πρέσβη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Αθήνα κ Κενεβέζου, του Γεν. Προξένου της Δημοκρατίας στην Θεσσαλονίκη,του Δημάρχου Στροβόλου, ενός εκ των μεγαλυτέρων Δήμων  της Λευκωσίας, του Δημάρχου της Ωρόκλινης, του αδελφοποιημένου Δήμου, με τον τέως Δήμο  Σιδηροκάστρου, της Εθνικής Φρουράς, του Διοικητή της Δ/σης Καταδρομών , του Δ/τή της 33 μοίρας καταδρομών, καθώς και του Α/ταρχουΠάρη Μάρκου, γιου του Ταγματάρχη τότε πατέρα του, που αγνοείται ακόμη και σήμερα και του ευχήθηκε καλή δύναμη. Σας μεταφέρω  τους χαιρετισμούς του Υπουργού άμυνας,καθώς και όλου του προσωπικού της Εθνικής Φρουράς  και να σας τονίσω πως το μήνυμα το πήραμε. Αν ζούσε ο Κατσάνης θα μας έκανε παρατήρηση γι αυτά που κάναμε,  είναι  πολλά με την έννοια «να προβάλλουμε». Δεν θέλαμε να προβάλλουμε, αυτό που κάποιοι εννοούν, αλλά να περάσουμε το μήνυμα «Τι έκανε ο στρατηγός Κατσάνης!!»,Τι έκανε ο Δ/της της 33ης Μοίρας!!» και να σας διαβεβαιώσω πως οι καταδρομείς της Εθνικής Φρουράς Κύπρου το ξέρουν και θα το κάνουν.  Σας ευχαριστούμε κ Δήμαρχε για την φιλοξενία. Να τον θυμόσαστε και να  είστε υπερήφανοι.  Δώδεκα συμμαχητές του, δώδεκα «παιδιά του» όπως τα αποκαλούσε, δώδεκα συμπολεμιστές του στην 33 ΜΚΤ, την εποχή εκείνη, έκαναν μια λιτή αναφορά στο περιστατικό της 21 Ιουλίου 1974 και μίλησαν με τεράστιο σεβασμό, αγάπη και πόνο για τον «αδικοχαμένο πατέρα τους» όπως  αποκαλούσαν τον Ταγματάρχη  ΚατσάνηΓεώργιο,που βρισκόταν πάντα  μπροστά τους κατά την ώρα της μάχης.

Μητρόπολη και ο Δήμος
Στην συνέχεια ακολούθησε με όμορφα τραγούδια, η παιδική χορωδία,συνοδεία στο αρμόνιο του ιδιοκτήτη της κΒασίλη Ταπέ, την οποία διηύθυνε η σύζυγός Μαρία Ταπέ.
Ο κ Τάτσιος κάλεσε τον «πυροβολητή» και  συμπολεμιστή του Κατσάνηστην Κύπρο κ Σκαρλάτο Νικόλαο. Ξεκίνησε με τον ποιητή Ανδρέα Κάλβο«Τα δειλά των εχθρών σας πλήθη καταφρονήσατε, την κόμην πάντα ο θρίαμβος στέφει, των υπέρπάτρηςκινδυνευόντων.  

Αφού αναφέρθηκε με λίγα λόγια στο βιογραφικό του ήρωα, στην ιδιαίτερα άσχημη κατάσταση, που επικρατούσε τα χρόνια εκείνα στην Κύπρο, λόγω πολιτικών διαφορών, συνέχισε με μια εκτενή αναφορά στα συμβάντα την 20-21 Ιουλίου 1974,στον χώρο όπου διεξήχθησαν οι μάχες και όπου και πως, έπεσε ο ήρωας Κατσάνης Γεώργιος. Δήλωσεεπίσης πως ο Κατσάνης Γεώργιος, είναι ένας θρύλος που εκφράζονται όλοι γι αυτόν με θαυμασμό, για τον ηρωισμό και τις υπερφυσικές του ικανότητες. Διάβασε αναφορές Τούρκων αξιωματικών που εκφράζονται  με σεβασμό και θαυμασμό για τον ήρωα. (Και ποια αλήθεια θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη τιμή από αυτήν της αναγνώρισης της αξίας του, από τους εχθρούς του?) «- Η γη του Σιδηροκάστρου θα έχει αύριο την τιμή να υποδεχθεί στα σπλάχνα της, αυτόν τον μεγάλο θρύλο που έκανε την πόλη μας γνωστή, στην νότια καρδιά του Ελληνισμού, είπε». Παράλληλα με την ομιλία του προβαλλόταν στην οθόνη εικόνες του ήρωα Κατσάνη καθώς και από τα παιδία των μαχών στην Κύπρο το 1974.
Τον λόγο έλαβε έπειτα ο Διδάκτορας του Παντείου Πανεπιστημίου κ Μαλκίδης Θεόφιλος ο οποίος,ένα τετράστιχο από το ποίημα του Κύπριου ποιητή Μόντη Κώστα, που είχε γράψει για τον Αυξεντίου, το αφιέρωσε στον Κατσάνη.                                                                 .Να πάρουμε μια σταγόνα απ᾽ το αίμα σου, να καθαρίσουμε το δικό μας,να πάρουμε μια σταγόνα απ᾽ το αίμα σου, να μπολιάσουμε το δικό μας,να πάρουμε μια σταγόνα απ᾽ το αίμα σου.να βάψουμε το δικό μας                                                                               να μη μπορέσει πια ποτέ,να το ξεθωριάσει ο φόβος.Κατέληξε με το ΑΘΑΝΑΤΟΣ- ΑΘΑΝΑΤΟΣ! Το πρωί της 15-2-2020 και ώρα 11:30 στο Ιερό Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου (Ευαγγελίστριας) τελέστηκε παρόντων, της οικογενείας του ήρωα Κατσάνη, 12 καταδρομέων συμμαχητών τότε του αείμνηστου Κατσάνη,  των πολιτικών και στρατιωτικών αρχών Κύπρου και Ελλάδος, καθώς και τεράστιου πλήθους κόσμου, υπό των Μητροπολιτών Σιδηροκάστρου κκ Μακάριου και Ζιχνών και Νευροκοπίου κκ Ιερόθεου η Εξόδιος ακολουθία. Ο Μητροπολίτης κκ Μακάριος στον επικήδειο λόγο του είπε πως παίρνουμε παράδειγμα από τον δικό μας άνθρωπο. Είναι ο οδηγός μας που σαν τον Αθανάσιο Διάκο, τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και άλλους ήρωες, πολέμησε για την «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ». Ο Δήμαρχος Σιδηροκάστρου είπε «Το Σιδηρόκαστρο σήμερα ρίχνει τείχη για να υποδεχθεί το άξιο τέκνο του. Βουρκωμένοι σήμερα όλοι, είμαστε εδώ για το τελευταίο, το στερνό αντίο. Για εμάς είναι υπόδειγμα και παράδειγμα που έδωσε την ζωή του γι αυτό το τραγούδι, τον «Ύμνο στην Ελευθερία».  Εκείνη όμως που συγκλόνισε κυριολεκτικά τους παρόντες με τον επικήδειο  λόγο της, ήταν η κόρη του ήρωα Κατσάνη  κ Αγγελική. Μπορούσε κανείς να διαπιστώσει τον πόνο, την αγωνία και  την θλίψη που πέρασαν μεγαλώνοντας, καθώς και την πικρία για τον άδικο τρόπο που χάθηκε ο πατέρας της, τον οποίο στερήθηκαν αυτή και η αδελφή της, καθώς επίσης  και η μητέρα τους, που κλήθηκε να είναι ταυτόχρονα μητέρα και πατέρας και να αντιμετωπίσει με υπομονή και γενναιότητα τα τεράστια πλέον προβλήματα της οικογένειας, μετά τον χαμό του συζύγου της. Η κΑγγελική ψύχραιμη και με σταθερή και δυνατή φωνή είπε: - Σήμερα τελειώνει για την οικογένειά μας αυτός ο παραλογισμός που βιώναμε τόσα χρόνια, είτε της επιστροφής σου, είτε των οστών. Το όνομά σου πατέρα, κατατάσσεται επίσημα πλέον, στον κατάλογο των ηρώων και μαρτύρων. «ΤΩΝ ΓΕΝΝΑΙΩΝ Ο ΤΑΦΟΣ ΕΊΝΑΙ ΌΛΗ Η ΓΗ» έγραψε ο Περικλής στον Επιτάφιό του κι εσύ πατέρα απέδειξες την αλήθεια αυτής της ρήσης. Έκανες τάφο σου τα μαρτυρικά εκείνα χώματα, όταν αποφάσισες να υπερασπιστείς μέχρις εσχάτων τους όρκους σου και έτσι να οδηγηθείς στην «ΑΘΑΝΑΣΙΑ». Γνώριζες πολύ καλά τις συνέπειες των πράξεών σου, αλλά το αίσθημα του καθήκοντος σου, ήταν πολύ πιο μεγάλο από το αίσθημα της αυτοσυντήρησης σου. Την τελευταία νύχτα 20-7-1974, στον Άγιο Ιλαρίωνα μαζί με τους καταδρομείς της 33 ΜΚΤ που διοικούσες, τα παιδιά σου όπως τους αποκαλούσες, πήρατε όσα δεν μπόρεσε κανείς. Επετύχατε τον αντικειμενικό σας στόχο, ρίξατε πράσινη φωτοβολίδα και περιμένατε,,,, περιμένατε αυτούς που δεν ήρθαν ποτέ. Βλέπεις πατέρα, εφιάλτες υπήρχαν και υπάρχουν σε όλες τις εποχές, όπως υπάρχουν όμως και Λεωνίδες. Πόσα όνειρα γκρεμίστηκαν όταν διεπίστωσες την προδοσία? Πόση αγωνία σ’ έδωσε? Πόση ευθύνη σε βάρυνε και είχες δώσει οδηγία να μην φύγουμε η οικογένειά σου από την Κερύνεια? Η Κερύνεια δεν θα πέσει μόνη της. Την ύστατη εκείνη στιγμή επέλεξες να θυσιαστείς, παρά να σωθείς υποχωρώντας και έτσι έπεσες. Έπεσες πρώτος πατέρα μου. Πατέρα μου, η παιδική μου ψυχή ποτέ δεν αποδέχθηκε την απώλειά σου. Σ’ εμάς ήσουν πάντα παρών. Η κ Αγγελικήαφού εξήρε την πίστη στο καθήκον, καθώς και την μαχητικότητα των συναγωνιστών «παιδιών του όπως τους αποκαλούσε»στην 33ΜΚΤ του πατέρα της, εξήρε την τεράστια προσπάθεια της μητέρας της Εριφύληπου κλήθηκε να μεγαλώσει μόνη της δύο κόρες και να αντιμετωπίσει τεράστια προβλήματα. Κατέληξε λέγοντας. «Σήμερα πατέρα μου τα οστά σου θα ενταφιαστούν, όμως η γενναιότητά σου, η αγνότητα της ψυχής σου, η αρετή και η λεβεντιά σουθα μείνουν για πάντα άταφα σύμβολα του χρέους, της τιμής και της Γαλανόλευκης. Η μορφή σου θα μείνει άσβεστη στον Πενταδάκτυλο πατέρα μου, να θυμίζει σε όλους εχθρούς και φίλους, ποιος ήσουν. Ας πιάσει τόπο η θυσία σου. Ας γίνει φάρος ο ηρωισμός σου γιατί πιστεύω πατέρα μου ότι «ΤΟΥ ΑΝΤΡΕΙΩΜΕΝΟΥ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ, ΠΑΡΑΓΕΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ».
Στην πορεία από την Ευαγγελίστρια έως και τα νεκροταφεία, πίσω από την στρατιωτική μπάντα, ακολουθούσαν τρεις λόχοι οπλιτών, κατόπιν  ένας σταυρός με άνθη, που κρατούσεένας Υπολοχαγός, την φωτογραφία του που κρατούσε Λοχαγός, το σπαθί και τον σταυρό του Τάγματος του Αγίου Γεωργίου της Ιεράς Μητρόπολης Σιδηροκάστρου, που χάρισε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κκ Μακάριος στην οικογένεια, που κρατούσαν άλλοι δύο Υπολοχαγοί. Το μικρό φέρετρο που ήταν σκεπασμένο μισό με την Κυπριακή και το άλλο μισό με την Ελληνική σημαία,κρατούσαν μπροστά δύο Λοχαγοί και πίσω δύο Ανθυπολοχαγοί, όλοι τους Πρασινοσκούφηδες. Ακολουθούσαν η οικογένεια, τα 12 παιδιά του (συμμαχητές), πολιτικές και στρατιωτικές αρχές, Ελλάδος και Κύπρου και ένα τεράστιο πλήθος κόσμου. Στο στρατιωτικό νεκροταφείο Σιδηροκάστρου, όπου δεκάδες στεφάνια ήταν αποτεθειμένα περιμετρικά, μετά το τρισάγιο, δύο στρατονόμοι με υποδειγματική ακρίβεια, δίπλωσαν πρώτα την Κυπριακή και μετά την Ελληνική σημαίες και τις παρέδωσαν στους στρατιωτικούς εκπροσώπους Κύπρου και Ελλάδος. Αυτοί με την σειρά τους, τις παρέδωσαν στην σύζυγο του ήρωα Κατσάνη κ Εριφύλη , εκφράζοντας και τα συλλυπητήριά τους.  Τρεις συμβολικοί πυροβολισμοίαπό διμοιρία τυφεκιοφόρων συνόδευσαν τον «ΗΡΩΑ ΑΝΤΙΣΤΡΑΤΗΓΟ ΚΑΤΣΑΝΗ» στο μεγάλο ταξίδι τουΑς είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει κι ας μείνει η μνήμη του αιωνία.
Τσαταλτζινός Γεώργιος