ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΛΙΑ. ΤΑ ΣΦΑΓΕΊΑ ΚΑΙ ΟΙ ΣΦΑΓΕΙΣ Βρισκόταν απέναντι από το κτήριο που είναι οι Προσκοπίνες.
Ήταν στο ύψος του παράλληλου με τον Κρουσοβίτη δρόμου και μπορεί κανείς να δει ακόμη ίχνη του. Για να πλησιάσεις έπρεπε να κατέβεις αρκετά και πλατιά σκαλοπάτια τα οποία υπάρχουν και σήμερα. Υπήρχαν δύο καναλέτα όπου έτρεχε με σχετική ορμή νερό από το κανάλι του ΤΟΕΒ που περνούσε κάτω από σπίτια και γύριζε και τον μύλο που ήταν δίπλα στο σπίτι του Παυλάκη. Το αίμα καθώς και άχρηστα εντόσθια των σφάγιων, παρασέρνονταν από το νερό και κατέληγαν στο ποτάμι. Κάποια εποχή μάλιστα κάποιος έβαλε και ένα καζάνι όπου έβραζε αυτά τα απόβλητα και βρωμοκοπούσε ο τόπος. Τα αρνιά ήταν εύκολη λεία. Εκείνα που ήταν ζόρικα ήταν τα βοοειδή που όταν μύριζαν αίμα μάλλον καταλάβαιναν που τα οδηγούσαν και τρελαινόταν. Σε μία τέτοια περίπτωση έφυγε ένα μοσχάρι ανέβηκε τα σκαλοπάτια και έτρεξε και κρύφτηκε (νόμιζε πως κρύφτηκε) εκεί που σήμερα είναι το Igguana. Ο Πέτρος Γερίμπαπας κλήθηκε και το σκότωσε. Ειδικός στο σκότωμα αυτών των μεγάλων ζώων ήταν ο Παρίσης Λεβέντης. Είχε ένα μικρό μαχαιράκι μια λεπίδα όχι πάνω από 7 εκατοστά. Την ακουμπούσε με το χέρι του στο "σβέρκο" Του ζώου σαν να το χάιδευε, αμέσως μετά τα κέρατα και με μιά απαλή κίνηση έσπρωχνε την λεπίδα μέσα στο κρέας. Το ζώο έπεφτε στα γόνατα σαν να είχε κεραυνοβοληθεί. Την τέχνη αυτή την γνώριζαν και οι Καραντζουλαίοι και άλλοι φυσικά. Αν και τα λυπόμουν πολύ κατέβηκα μερικές φορές και έβλεπα αυτά που αναφέρω.
Γιώργος Τσαταλτσινός
Πέτρος Χατζής Στη συνέχεια αυτά τα εντόσθια και το νερό του κρουσοβιτη κόκκινο από το αίμα κατέβαινε προς τα κάτω και εμείς παιδιά στο χορτερο κάναμε μπάνιο στο ποτάμι θυμάμαι μια φορά ένα παιδί έκανε βουτιά και βγήκε από το νερό με μια κυλια στο κεφάλι
Paris Parisis Ο τριτος αριστερα πανω ειναι ο πατερας μου Παρισης
Tags
Ταξίδι στο χρόνο