Μπορεί οι άνθρωποι να είναι λίγο ξέγνοιαστοι, να τελούν εν γένει σε μια ανεξήγητη και επιστημονικά, γενική ευθυμία, να τους ρωτάς για τα τρέχοντα και άσχημα που συσσωρεύονται και αυτοί να σου χτυπάνε την πλάτη φιλικά, να σε γλυκομαλώνουν για το αχρείαστο άγχος σου, όμως δεν μπορείς να μη παραδεχτείς ότι σημειώνουν την μια επιτυχία μετά την άλλη. Τελευταία τους επιτυχία οι πολυαναμενόμενες κυρώσεις σε βάρος της Τουρκίας από την ΕΕ.
Επί μήνες τώρα ζάλιζαν τον κόσμο και τους εαυτούς τους με
τον τιμωρητικό ευρωπαϊκό πελέκι που θα αποκεφάλιζε μια και καλή τον τσαμπουκά
και τις προκλήσεις των γειτόνων μας. Η στιβαρή και… άκρως αποτελεσματική
εξωτερική μας πολιτική με τον επικεφαλής της – παρεμπιπτόντως και για να
είμαστε δίκαιοι ο εν λόγω επικεφαλής μοιάζει ξένος και αμήχανος δίπλα στη
κυβερνητική αναιτίως χαρούμενη κυβερνητική παρέα - τελικά πάρα τα διαλαλούμενα σούρτα – φέρτα
διεθνώς και τις πρωτοβουλίες με τις οποίες θα ξεμπρόστιαζε τον αμετανόητο
ταραξία, κατάφερε τελικά το αποφασιστικό κτύπημα στον Αττίλα. Και μιλάμε για
τέτοιο καίριας σημασίας κτύπημα , για τόσο σκληρή και ανηλεή απόφαση των
ευρωπαίων εταίρων μας στην τελευταία σύνοδο, που οι Αττίλες σε Άγκυρα και Κύπρο
ακόμη πανηγυρίζουν.
Την χαρά και την ξεγνοιασιά όμως του Κυριάκου και των
επιτελών του, καμιά απόφαση, καμιά εξέλιξη όσο δυσάρεστη κι αν είναι, όσο κι αν
στοιχίζει στη χώρα, δεν μπορεί να την σκιάσει. Γι αυτό και η απόφαση του άλλου κυβερνητικού
μέλους, αυτού που προΐσταται του υπουργείου πολιτισμού για δανεισμό αρχαιοτήτων
σε τρίτες χώρες και μουσεία για εικοσιπέντε συν εικοσιπέντε χρόνια, όταν η
σχετική νομοθεσία προβλέπει πέντε συν πέντε χρόνια το πολύ, ήρθε να
επιβεβαιώσει τη φιλοσοφία που μεταφράζεται σε πρακτική του διαχρονικά Εύχαρη
πρωθυπουργού, τον οποίο κάτι τέτοια μικροπράγματα δεν είναι ικανά να του
χαλάσουν την ξεγνοιασιά.
Όπως δεν μπορούν να ανατρέψουν τον εφησυχασμό και την
ικανοποίηση του υφυπουργού υγείας του κ. Κοντοζαμάνη, ο οποίος γυρνώντας τη
κεφαλή από την άλλη για να μην βλέπει (μακριά κακό από τα μάτια μου ) την εκατόμβη των νεκρών συμπολιτών μας από
την πανδημία, δηλώνει πως στο Βέλγιο παρόλα αυτά τα πράγματα είναι χειρότερα
από ότι στη χώρα μας. Και το λέει χωρίς ίχνος ντροπής ο υπουργός του ανέμελου
πρωθυπουργού, την ώρα που η Ελλάς πήρε κεφάλι στην Ευρώπη σε αριθμό θανάτων ανά
εκατομμύριο κατοίκων.
Αμ που θα έμενε πίσω σε τέτοιου είδους επιδόσεις,
δηλώσεις και πρακτικές αυτής της ανελέητα συμπαθούς και χαριτωμένης
κυβέρνησης και ο άλλος διδάξας
σοβαρότητα και ευθύνη, μετριοπάθεια και δημοκρατικό ήθος. Αυτός λοιπόν δηλώνει
ευθαρσώς και χωρίς την παραμικρή αμφιβολία ότι οι Θεσσαλονικείς είναι υπαίτιοι
λόγο συμπεριφοράς και χαρακτήρα για την άσχημη τροπή που έλαβε στην πόλη τον
τελευταίο μήνα η πανδημία. Και όποιος έχει αντίρρηση ας του ζητήσει εξηγήσεις .
Ποιού; Μα του Άδωνη φυσικά. Του Άδωνη με την παιδική καρδιά.
Γιατί αν δεν ήταν έτσι πως θα ταίριαζε με την ξέγνοιαστη
κι ανέμελη καρδιά του αρχηγού του και πρωθυπουργού μας;
Όσο για το σχέδιο σωτηρίας του τόπου, αυτού που θα
καταστήσει τη χώρα μας αναπτυξιακό πρότυπο σε όλο τον κόσμο, το σχέδιο που
προδικάζει την κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους, που κτίζει συστηματικά την
περιούσια κοινωνία του ενός τρίτου καθώς τα δύο τρίτα της θα τεθούν στην
υπηρεσία του ως υπηρετικό προσωπικό με ότι αυτό συνεπάγεται, οσονούπω θα σκάσει
μύτη. Λέγεται μάλιστα ότι η συμμετοχή στην επεξεργασία αυτού του Θεόσταλτου
σχεδίου, των κυβερνητικών στελεχών θα είναι συνεχής και αδιάλειπτη. Το σχέδιο
Πισαρίδη, λένε ανώνυμες πηγές, γεμίζει χαρά, ενθουσιασμό και προσδοκίες
ανάλογες των παιδικών τους χρόνων παραμονές Χριστουγέννων, στα ανέμελα μέλη της
κυβέρνησης του πραγματικά ξέγνοιαστου ηγέτη.