Ολίγον πρό της απολύσεως ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας
αναφέρθηκε στο γεγονός της θεραπείας της συγκύπτουσας από τον Κύριό μας αλλά
και στην σκληροκαρδία του αρχισυναγώγου.
Μεταξύ άλλων ο Σεβ. ετόνισε πως: «την σκληροκαρδία που
επέδειξε ο αρχισυνάγωγος της Ευαγγελικής περικοπής την ανιχνεύουμε και στις
πικρές μέρες μας, οι οποίες χαρακτηρίζονται από πολύ σκοτάδι, φόβο, μεγάλη
ανησυχία ένεκα της υφισταμένης πανδημίας του κορωνοϊού. Σήμερα, δυστυχώς,
κλείονται για τον λαό του Θεού οι ιεροί Ναοί μας ωσάν να είναι εκείνοι υπαίτιοι
για την διασπορά της ασθένειας που έχει επεκταθεί σε ολόκληρη την οικουμένη.
Ακατανόητη είναι η συμπεριφορά που επιδεικνύεται απέναντι
στην αγία Εκκλησία μας. Απέναντι στον κλήρο και τον λαό που λαχταρά να
λατρεύσει τον Θεό ορθοδόξως, να κοινωνήσει το Σώμα και το Αίμα του Δεσπότου
Χριστού, που λαχταρά να τιμήσει τους αγίους του, να βρει στην Εκκλησία του το
στήριγμα για να μην καταρρεύσει σωματικά αλλά και ψυχικά. Που θα βρούν, σήμερα
ιδιαιτέρως , οι κλονισμένες ψυχές παρηγορία, κουράγιο, ελπίδα, φως; Το ιερό
θυσιαστήριο δεν έπαυσε να λειτουργείται, ημέρας και νυκτός, από τους ευλαβείς
κληρικούς μας, οι οποίοι κάποιες φορές αντιμετωπίζονται με σκληρότητα , ειρωνία
και απαξίωση.
Αναπέμπονται βεβαίως ακοιμήτως δεήσεις και ικεσίες ‘υπέρ
της του κόσμου ζωής και σωτηρίας’ σε άδειους όμως ναούς . Λείπει ο λαός του
Θεού! Όχι γιατί το επέλεξε αλλά διότι χωρίς να τον ρωτήσουν το επέβαλλαν με την
ισχύ νόμου , προσωρινής διάρκειας ,προς αποφυγήν συνταγματικών προβλημάτων ! Το
γεγονός αυτό είναι βαθειά προβληματικό εξ επόψεως της ορθοδόξου εκκλησιολογίας
μας και θλιβερά πρωτόγνωρο στην εμπειρία αυτού του λαού. Ποιός θα μας εξηγήσει
άραγε για ποιόν λόγο στην πολυκύμαντη ιστορική πορεία της πατρίδος μας για
πρώτη φορά σε τέτοια έκταση γίνεται αυτό ; Στις πολλές και μεγάλες δυσκολίες
του, δηλαδή σε λοιμούς, λιμούς , σεισμούς, πολέμους ,κρίσεις το έθνος των
Ελλήνων πάντοτε με πίστη προσέτρεχε στην Εκκλησία του και ζητούσε την θεία
αντίληψη και προστασία. Καί οι ηγέτες του, ως πατέρες του Έθνους, έκλιναν
ευλαβικώς το γόνυ τους ενώπιον του Θεού και εκζητούσαν για όλον τον λαό την
θεία σκέπη! Και δεν διαψεύστηκαν ποτέ!.Μεγάλο μέρος αυτού του λαού έχει ανάγκη
σήμερα όχι μόνο από την κατ’ ιδίαν προσευχή αλλά κυρίως από την θαλπωρή της
κοινής λατρείας και την ζωηφόρο κοινωνία του Σώματος και του Αίματος του
Χριστού για να ζήσει. Η ορθόδοξη Εκκλησία μας είναι πρωτίστως λατρεύουσα κοινότητα
πίστεως και αγάπης και εμπειρία ζωής στην πληρότητά της .Αυτή είναι η
οντολογική της ταυτότητα.
Ο άνθρωπος δεν είναι ψυχροί οικονομικοί δείκτες και
απρόσωπες λογιστικές μονάδες. Άνθρωπος είναι η θαυμαστή ενότητα της αθανάτου
ψυχή και του θεοπλάστου σώματος. Γη και ουρανός . « θεός κεκελευσμένος» !
Ασφαλώς και έχει ανάγκες ο άνθρωπος, πνευματικές και υλικές , που αναφέρονται
στο διφυές της υπάρξεώς του. Πρωτίστως όμως έχει ανάγκη να κοινωνήσει με τον
ίδιο τον Θεό και Δημιουργό του και να αντλήσει δύναμη ζωής και πλησμονή χάριτος
από Αυτόν.
Η Εκκλησία μας αγωνίζεται να εφαρμόζει όλα τα
ενδεδειγμένα μέτρα της υγειονομικής προστασίας με ψυχικό κόστος και απορίες
στην καρδιά. Έρχεται συνειδησιακώς σε δυσχερή θέση με τα πνευματικά της παιδιά
, τα οποία παραμένουν αλειτούργητα έξω από τους Ι. Ναούς .Ποιός θα δώσει
πειστικές απαντήσεις γιατί σε άλλα χριστιανικά κράτη επιτρέπεται, έστω και με
κάποιους περιορισμούς ο εκκλησιασμός; Δεν μας αναπαύουν τα μέτρα , τα οποία
επεβλήθησαν, όπως επεβλήθησαν στην Εκκλησία , δηλαδή στον λαό του Θεού. Τα
υπομένουμε όμως χάριν του θεοδωρή του αγαθού της υγείας, της αγάπης, της
φιλαδελφίας, της ενότητος αυτού του λαού. Δεν είναι στο ήθος της Εκκλησίας η
μιζέρια ούτε και η γκρίνια. Συμπάσχει η Εκκλησία μας μαζί με όλο τον λαό,
πιστούς και μη. Δεν ζητά προνομιακή μεταχείριση. Ζητά κατανόηση. Όλοι
καταλαβαίνουμε τις δυσκολίες και τους κινδύνους από την επέλαση του κορωνοιού.
Στηρίζουμε, προσευχόμεθα, ενισχύουμε .Δεν είναι η Εκκλησία μας στις κερκίδες ως
αδιάφορος θεατής αυτής της κρίσεως , αλλά είναι συναγωνίστρια στο στίβο του
σκληρού αγώνα και της καθημερινής προσπάθειας για την αναχαίτιση της πανδημίας.
Έχουμε όμως εύλογες απορίες και ενστάσεις που παραμένουν
αναπάντητες ακόμη.
Υπομένουμε με βαθειά ταπείνωση ως παιδαγωγία και επίσκεψη
Θεού τα απαγορευτικά αυτά μέτρα που επεβλήθησαν στην Εκκλησία καθ υπερβολήν.
Παρακαλούμε τον Θεό να συντάμει το χρόνο της θλίψεως και
να φέρει πάλι στον κόσμο την χαρά και την υγεία. Να αποδιώξει τον πειρασμό και
την ασθένεια. Να επισκεφθεί θεραπευτικώς τους ασθενούντας αδελφούς μας στα
νοσοκομεία . Να τους παρηγορήσει, εκεί στη μοναξιά τους όπου παλεύουν μόνοι
τους με την πικρή ασθένεια. Παρηγοριά τους αυτές τις ώρες είναι η ακοίμητη
προσευχή της
Εκκλησίας μας , η αγάπη των ιδικών τους , οι προσπάθειες
των ηρώων ιατρών, νοσηλευτών, νοσηλευτριών, που αγωνίζονται σκληρά , τα
ατέλειωτα ξενύχτια των μελετητών επιστημόνων για το φάρμακο που θα οδηγήσει και
πάλι στην άβυσσο τον καταστροφικό ιό . Ενώπιον όλων αυτών υποκλινόμεθα με
σεβασμό και τιμή. Αυτοί είναι σήμερα το στοργικό χάδι του Θεού. Η σκέπη Του
ευχόμεθα να τους προστατεύει, να τους δίδει δύναμη, αντοχές, επιτυχίες . Με
καρδιές πονεμένες προσευχόμεθα και για τους αδελφούς μας που έφυγαν μόνοι από
αυτόν τον κόσμο από τον κορωνοιό. Είθε ο Θεός να τους χαρίσει τον παράδεισο.
Καθώς ήδη πλησιάζουν οι άγιες ημέρες του ιερού
δωδεκαημέρου παρακαλούμε θερμώς τους υπευθύνους ταγούς της πολιτείας μας να
αφουγγρασθούν με ευρύχωρη και φιλάνθρωπη καρδιά τις πνευματικές ανάγκες του
λαού, ο οποίος υποφέρει και ασφυκτιά. Μεγάλο μέρος αυτού του λαού στην πίστη
και στην λατρεία της Εκκλησίας μας αναζητά και βρίσκει το στήριγμα, την
θεραπεία, την ανάταση, την αγαλλίαση και την παρηγοριά στην δύσκολη εποχή μας.
Εφαρμόζουμε τα μέτρα υγειονομικής προστασίας. Θα συνεχισθεί αυτό. Συμβουλεύουμε
τον λαό, δέκα πικρούς μήνες τώρα ,όχι από ανάγκη η φόβο, αλλά από αγάπη και
ενδιαφέρον να τα εφαρμόζει με προσοχή. Ζητούμε όμως αναλογικότητα και
δικαιοσύνη! Θέλουμε να εμπιστευόμεθα τους άρχοντες της πατρίδος μας.Παρακαλούμε
όμως να ακουστεί η φωνή του πιστού λαού, ο οποίος θέλει τις Εκκλησιές του
ανοιχτές. Ζητούμε ανοιχτές Εκκλησίες για να ανοίξουν και οι καρδιές των
ανθρώπων, για να ανοίξουν οι ουρανοί του θείου ελέους. Γένοιτο».