«Στη δημοκρατία οι μειοψηφίες θωρακίζονται απέναντι στην
τυραννία της πλειοψηφίας, ενώ τα θεσμικά αντίβαρα, η διάκριση των εξουσιών και
ο έλεγχος της συνταγματικότητας των νόμων, θέτουν όρια στη λαϊκή κυριαρχία και
την κρατική εξουσία».
«Στη λαϊκίστική στρέβλωση της δημοκρατίας η λαϊκή βούληση
συγχέεται με τη βούληση της πλειοψηφίας. Οι κυβερνώντες υπονομεύουν, άμεσα ή
έμμεσα, τις μείζονες εγγυήσεις του κράτους δικαίου: την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης,
την ακαδημαϊκή ελευθερία, την ελευθεροτυπία και την ελεύθερη έκφραση».
Στην Ελλάδα οι "νεοφιλελεύθεροι"
χρηματοδοτούνται από το κράτος. Εμείς... από εσάς! Στήριξε την ανεξαρτησία του
tvxs.gr, κάνοντας κλικ εδώ.
«Τα όρια όμως ανάμεσα στη διαφύλαξη του υπέρτερου
δημοσίου συμφέροντος και στην αναίρεση των δικαιωμάτων μας είναι κάποιες φορές
λεπτά. Την επόμενη μέρα προέχει η αμέριστη στήριξη των πιο αδύναμων κοινωνικών
ομάδων και η διατήρηση της κοινωνικής συνοχής».
Είναι διατυπώσεις συνηθισμένες το τελευταίο διάστημα σε
κείμενα που ασκούν κριτική στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Στον τρόπο που
αντιλαμβάνεται την άσκηση της εξουσίας και την αξιοποίηση της πανδημίας για
αντιδημοκρατικές παρεμβάσεις και αντιλαϊκές νομοθετικές πρωτοβουλίες.
Στο ίδιο κείμενο σημειώνεται, δίκην προειδοποίησης: «Οι
περιορισμοί στην ελευθερία μας παραμένουν έκτακτοι και προσωρινοί».
Ποιος προειδοποιεί ποιον με αυτές τις επισημάνσεις;
Ποιος ασκεί κριτική σε πρακτικές, που κατά ιστορική
αντινομία επικρατούν, με επίκληση την
πανδημία σε μια σειρά χωρών της κοινοτικής Ευρώπης; Ανάμεσά τους και η Ελλάδα-
που έχει στιγματιστεί στο πιο αντιπροσωπευτικό ευρωπαϊκό σώμα για ομοιότητες με
το καθεστώς Όρμπαν στην Ουγγαρία.
Ποιος καταγγέλλει ποιον για λαϊκίστικη στρέβλωση της
δημοκρατίας, με σύγχυση της λαϊκής
βούλησης με τη βούληση της -κοινοβουλευτικής-πλειοψηφίας;
Απίστευτο, αλλά αληθινό. Το άρθρο υπογράφει η Κατερίνα
Σακελλαροπούλου, Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Στη συγκυρία που δημοσιεύεται οι επισημάνσεις της
αποκτούν -εκ των πραγμάτων- αλλά
προφανώς και με πρόθεσή της -χαρακτήρα αιχμηρής κριτικής προς την κυβέρνηση.
Η κριτική φραστικά συγκαλύπτεται πίσω από αναφορές σε
αυτονόητες αρχές δίκαιου και υγιούς διακυβέρνησης στην Ελλάδα και την Ευρώπη.
Αλλά εκεί ακριβώς βρίσκεται το καταγγελτικό στοιχείο του
άρθρου: κάποιες κυβερνήσεις παραβιάζουν το αυτονόητο και προσπαθούν να δώσουν
στο προσωρινό και το έκτακτο -που αναστέλλει δημοκρατικές ελευθερίες- μόνιμο
χαρακτήρα, με αντίστοιχη νομοθέτηση.
Αν η Πρόεδρος έπρεπε να ενισχύσει το άρθρο της με
παραδείγματα θα έβρισκε πολλά στην πρακτική της σημερινής κυβέρνησης.
Ειδικά στους νόμους που εισηγούνται στη Βουλή οι υπουργοί
της- δίνοντάς την εντύπωση ότι επιχειρούν να εμπεδώσουν
καθεστωτικές διαδικασίες που υπερβαίνουν τα όρια -ενίοτε και τις προσκόπτουσες
ανάγκες- της πανδημίας.
Ο ασκούμενος αυταρχισμός σε πολλά επίπεδα του δημοσίου
βίου έχει στοιχεία προέκτασής της αντιδημοκρατικής διακυβέρνησης στη μετά την
πανδημία περίοδο.
Αυτή η επιβίωση καλύπτεται πίσω από αυτό που η προεδρική
οπτική αναδεικνύει ως «λαϊκίστικη στρέβλωση της δημοκρατίας»: την επίκληση της
κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας ως τεκμήριο λαϊκής βούλησης και επιθυμίας. Σα να
έχει πάρει η κυβέρνηση λευκή επιταγή.
Οι τοποθετήσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Βουλή είναι
διάσπαρτες από αυτό το επιχείρημα «κερδίσαμε τις εκλογές».
Με τρόπο που παραπέμπει στον Κουτσόγιωργα -«δεν
δικαιούσθε δια να ομιλείτε»- προβάλλεται να νομιμοποιεί τις κυβερνητικές
αυθαιρεσίες. Ή να αποκρούει την κριτική της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Συχνά
μάλιστα με αλαζονικές αναφορές στις… δημοσκοπήσεις.
Από πολιτική άποψη η προεδρική αρθρογραφία έχει χαρακτήρα
κριτικής παρέμβασης στο μοντέλο διακυβέρνησης Μητσοτάκη. Από αυτή την άποψη
μπορεί να εκληφθεί ως «αναβάθμιση» της κρίσης εμπιστοσύνης που χαρακτηρίζει τις σχέσεις των δυο πρώτων
πολιτειακών παραγόντων. Έτσι όπως έχει ήδη εκδηλωθεί με ανταγωνισμούς γοήτρου
ανάμεσα τον Πρωθυπουργό και την Προέδρο.
Σε κάθε περίπτωση είναι μια ενδιαφέρουσα εξέλιξη. Ειδικά
αν ληφθεί υπόψη ότι η σημερινή ένοικος -και για την ακρίβεια: κάτοικος- του
Προεδρικού Μεγάρου επέλεξε για το άρθρο της μια εφημερίδα της αντιπολίτευσης,
που ασκεί σκληρή κριτική στην κυβέρνηση
και συχνά δέχεται τα πυρά του Μεγάρου Μαξίμου.
Πηγή: Ανοιχτό Παράθυρο