Την Τρίτη 27 Απριλίου, τα πτώματα δύο Ισπανών δημοσιογράφων βρέθηκαν, γαζωμένα από σφαίρες, σε μια επικίνδυνη περιοχή στη Μπουρκίνα Φάσο. Ο David Beriain, 43 ετών και ο Roberto Fraile, 47 ετών έκαναν ένα ντοκιμαντέρ για την καταπολέμηση της λαθροθηρίας στην Αφρική. Ήταν σε μια ομάδα από στρατιώτες, δασολόγους και εκπαιδευτές από μία ΜΚΟ, που δέχθηκε επίθεση από τζιχαντιστές.
Ευτυχώς οι Έλληνες δημοσιογράφοι δεν κινδυνεύουν από ένα
τέτοιο τέλος. Απλούστατα γιατί δεν κάνουν την ίδια δουλειά με τους Ισπανούς ή
άλλους διεθνείς ρεπόρτερ. ΟΙ παλιές διεθνείς αποστολές, σε επικίνδυνα μονοπάτια
και πολέμους, έχουν εξαφανιστεί. Την αρχή έκαναν τα ιδιωτικά κανάλια, το Survivor
πουλάει άλλωστε περισσότερο. Και την ταφόπλακα έβαλε η σημερινή διοίκηση της
ΕΡΤ. Εκπομπές με διεθνή θέματα και έμπειροι, καταξιωμένοι δημοσιογράφοι και
ντοκιμενταρίστες, ο Αυγερόπουλος, ο Χαρίτος, ο Αργυρός, βρέθηκαν εκτός δημόσιας
τηλεόρασης. Τους έφαγε ο κλασικός επαρχιωτισμός της δεξιάς. Χώρια ότι δεν είχαν
γραφτεί και στην κλαδική της ΝΔ.
Εδώ έχουμε άλλα πρότυπα. Έχουμε τον Μένιο Φουρθιώτη. Δεν
τον ήξερα, μέχρι που έγινε η φασαρία όταν ο πρώην κυβερνητικός εκπρόσωπος τον
είχε βάλει στη λίστα του και ετοιμαζόταν να του δώσει χρήματα των Ελλήνων
φορολογούμενων. Γα 2 site που είχαν να κάνουν ανάρτηση από το 2010. Οι δύο
Ισπανοί ρεπόρτερ είχαν γυρίσει και άλλα θαυμάσια ντοκιμαντέρ με την υποστήριξη
της ισπανικής τηλεόρασης. Εδώ ο κ. Πέτσας ήθελε να χρηματοδοτήσει τον Φουρθιώτη
και δεν μας λέει πώς και γιατί.
Όταν αργότερα μαθεύτηκε ότι, ανενόχλητος, μπουκάρισε με μπράβους στο υπουργείο Εργασίας
επειδή δεν του καταχωρούσαν μισθό 60 χιλ ευρώ το μήνα, μπήκα στο κανάλι του για να δω ποιος είναι
αυτός ο τύπος. Έμοιαζε εξωπραγματικό. Κωμική κινηματογραφική ταινία. Κολάκευε
ακατάπαυστα τους πάντες, από την αστυνομία μέχρι τον πρωθυπουργό. Στον οποίο κάρφωνε ζωντανά τη γενική
γραμματέα του υπουργείου την οποία και καθύβριζε, μέχρι που προφανώς του έκανε
το χατίρι ή κάτι μεσολάβησε, γιατί την επόμενη μέρα άρχισε να την κολακεύει και
να την παρουσιάζει και στην εκπομπή του.
Σε αυτόν τον
άνθρωπο, ο αδέκαστος εθνικός μας Σερίφης είχε δώσει πολυπληθή αστυνομική
προστασία. Το γεγονός ότι τραμπούκιζε στο υπουργείο και κανείς δεν τον έβαλε
στη θέση του, του έδωσε την εντύπωση ότι τους έχει στο χέρι(πράγμα που μάλλον
ισχύει) και αποθέωσε την αλαζονεία του. Όταν, μετά από άσχετη καταγγελία, του
πήραν τη φρουρά, πώς να μη βάλει δυο φιλαράκια του υποκόσμου να πυροβολήσουν
πρώτα το σπίτι του, ύστερα το περιπολικό που πήγα να τους σταματήσει και μετά
τον Βαξεβάνη;
Θα μου πείτε ότι η ελληνική δημοσιογραφία δεν είναι έτσι.
Συμφωνώ. Και υπάρχουν και δημοσιογράφοι που προσπαθούν να κάνουν καλά τη
δουλειά τους, σε πολύ αντίξοες συνθήκες. Αλλά γενικώς έχει χαθεί η μπάλα. Η
κυβέρνηση μοιράζει λεφτά αναξιοκρατικά. Όχι σε πέτσινα site σαν του Φουρθιώτη,
αλλά είναι αδικία. Την καταπίνουν, δεν παίρνουν αποστάσεις, δεν καταγγέλλουν
τις διακρίσεις, την έμμεση δωροδοκία. Εκπομπές κολακεύουν την κυβέρνηση, τον
πρωθυπουργό ή τη σύζυγο του, σχεδόν τόσο αηδιαστικά όσο ο Φουρθιώτης.
Παρουσιάστρια εκφράζει τον θαυμασμό της για το κολιέ της
υπουργού. Αντιφρονούντες κόβονται στον αέρα. Γνωστοί δημοσιογράφοι
λογοκρίνονται και παραιτούνται από ιστορικές εφημερίδες καταγγέλλοντας αφόρητες
πιέσεις από το Μέγαρο Μαξίμου, αλλά δεν κουνιέται φύλλο. Παρουσιαστές ενημερωτικών εκπομπών και φιλοκυβερνητικές εφημερίδες κάνουν
κριτική σε κυβερνητικά στελέχη, αν τα τελευταία τολμήσουν να ασκήσουν κριτική
στην κυβέρνηση. Αρθρογράφοι κάνουν φιλικές υποδείξεις στην κυβέρνηση, πώς να
ταπώσει την αντιπολίτευση.
Η διασταύρωση των ειδήσεων και η άποψη του ανθρώπου που
θίγεται από ένα ρεπορτάζ είναι κανόνας στη δημοσιογραφία. Εδώ ισχύει το
αντίθετο: είναι κανόνας να μην ζητείται, να μην παρουσιάζεται η αντίθετη άποψη,
να θάβονται τα θέματα που δεν συμφέρουν στη δωδέκατη σελίδα ή να μην
παρουσιάζονται καθόλου. Εγκυκλοπαίδεια χρειάζεται για να καταγραφεί η παραβίαση
των κανόνων, η αχαλίνωτη προπαγάνδα, η καθημερινή παραπληροφόρηση.
Η ελληνική δημοσιογραφία δεν ήταν ποτέ πρότυπο, αλλά όσο
πάει και κατρακυλάει. Έτσι μπορεί να μην είναι αλά Φουρθιώτη, αλλά μάλλον προς
αυτόν πάει, παρά προς τους 2
αδικοχαμένους Ισπανούς ρεπόρτερ. (η φωτογραφία τους , είναι η φωτογραφία του
άρθρου)
ΥΓ
Ενα Παράδειγμα
Ας πάρουμε την υπόθεση Λαγού, που αν δεν είχε κάνει
ρεπορτάζ το tvxs ότι ετοιμαζόταν να φύγει για Νορβηγία, θα είχε γίνει λαγός.
Γιατί το ένταλμα σύλληψης του θα έπρεπε να είχε εκδοθεί από την πρώτη μέρα μετά
την ανακοίνωση των ποινών της δίκης, και όχι την τελευταία στιγμή. O
"Μικροπολιτικός" των Νέων ανακάλυψε όμως έναν ακόμη θρίαμβο της
κυβερνητικής ετοιμότητας:
«η σύλληψή του έγινε σε χρόνο-εξπρές, καθώς – όπως μου
λένε πηγές μου – αρμόδιοι από τις δικαστικές και τις διπλωματικές Αρχές ήταν
συνδεδεμένοι και σε πλήρη συντονισμό παρακολουθούσαν ζωντανά μέσω Διαδικτύου
την Ολομέλεια της Ευρωβουλής για να ακούσουν την ανακοίνωση της απόφασης ».
Γιατί χρειαζόταν να περιμένουν το αποτέλεσμα της
ψηφοφορίας; Όλοι ήξεραν ότι θα ήταν
συντριπτικά υπέρ της άρσης της ασυλίας. Αλλά το κατά φαντασίαν θρίλερ έχει και
συνέχεια:
«Είχαν μάλιστα εδώ και μέρες προετοιμάσει τον σχετικό
φάκελο με όλα τα απαραίτητα στοιχεία και με το που είχαν στη διάθεσή τους τον
αριθμό πρωτοκόλλου της, συμπλήρωσαν τα απαιτούμενα έγγραφα και τα έστειλαν
ηλεκτρονικά. Με αποτέλεσμα μέσα σε 2-3 ώρες το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης να
βρίσκεται στις Βρυξέλλες, όπου ανέλαβε να το εκτελέσει η βελγική αστυνομία ».
Αντί δηλαδή να διαπιστωθεί η ολιγωρία της κυβέρνησης, την εκθειάζουν και
από πάνω. Και μετά αναρωτιούνται γιατί μειώνονται δραματικά οι αναγνώστες..
Ένας άλλος δημοσιογραφικός κανόνας είναι ότι γράφεις την
πηγή ενός θέματος. Εδώ είναι το αντίθετο: την αποσιωπάς γράφοντας για
"πληροφορίες".
«Το αν θα κρατηθεί ή όχι (στη φυλακή) είναι ένα θέμα,
καθώς θα κριθεί κι από το αν είναι ύποπτος φυγής. Το σημειώνω γιατί προχθές,
ένα εικοσιτετράωρο πριν από τις παραπάνω εξελίξεις, υπήρχαν σοβαρές ανησυχίες
για τις προθέσεις του μιας και εθεάθη να εξετάζεται για Covid-19 μέσα στο
εξεταστήριο του Ευρωκοινοβουλίου. Σύμφωνα με πληροφορίες, μάλιστα, δήλωσε εκεί
γραπτώς ότι σκοπεύει να ταξιδέψει στη Νορβηγία. Αμέσως σήμανε συναγερμός στις
Αρχές, καθώς στη Νορβηγία υπάρχουν ακροδεξιοί και νεοναζί πυρήνες που θα
μπορούσαν να τον υποδεχτούν φιλικά σε περίπτωση που ήθελε να κρυφτεί στη
σκανδιναβική χώρα».