Μια απόφαση «Νο 178» (Αρ. Συν. 12/4-6-2013) του Δημοτικού
Συμβουλίου Σιντικής, για το στήσιμο του μνημείου «τραγέλαφος» την οποία
υπογράφουν 23 παρόντες, Πρόεδρος και Δημοτικοί Σύμβουλοι, χρονολογείται από
το
2013 . Κανείς τους δεν ενδιαφέρθηκε
τότε αλλά και τώρα να ρωτήσει και να μάθει, ποιοι ήταν αυτοί, που θα έμεναν
«αιώνια σαν ήρωες», στην συνείδηση και την μνήμη των επόμενων γενεών. Κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να ρωτήσει, ποιος
πιστοποιεί την σχέση των ανθρώπων που αναφέρει το μνημείο, με ηρωικές πράξεις.
Είμαι πολύ περίεργος να δω το έγγραφο ή τα έγγραφα, από στρατιωτική ή αρμόδια
άλλη επιτροπή, από επιστήμονες ιστορικούς και στρατιωτικούς, που συνοδεύουν την
απόφαση αυτή και που πιστοποιούν το ότι,
οι αναγραφόμενοι στο μνημείο αυτό ως ήρωες, «ήταν το 1940-1941 κατ’ αρχάς στρατιώτες?» και αν φυσικά πολέμησαν «σε ποιο
αλήθεια φυλάκιο πολέμησαν? » Το μνημείο
εφ’ όσον είχε αποφασίσει το Δ. Σ. Σιντικής, έπρεπε να στηθεί οπωσδήποτε. Η απόφαση του 178/2013 έλεγε να τοποθετηθεί
στον προαύλιο χώρο της εκκλησίας του Σχιστολίθου και γι αυτό δαπανήθηκαν και
χρήματα του Δήμου , όπως πληροφορήθηκα,
για να γίνει εκεί στο Σχιστόλιθο το υπόβαθρο, πάνω στο οποίο θα στηνόταν
το μνημείο. Τοποθετήθηκε τελικά στο Σιδηρόκαστρο το 2017, στον χώρο που άλλοτε ήταν
το σπίτι του Ανθυπολοχαγού ήρωα Παζαρλή Χρήστου, που έπεσε το 1941 στην
Αλβανία. Το όνομά του όπως και όλων των Σιδηροκαστρινών ηρώων του 1940-1941,
δεν υπάρχουν στο μνημείο αυτό. Η σύμφωνα
με την αναγραφή, στην απόφαση του Δ.Σ
Σιντικής, αρχικά επιγραφή, «μνημείο πεσόντων» στην μπροστινή πλάκα, έγινε
«υπερασπιστές οχυρών του Ρούπελ». Βέβαια πρόσθεσαν και έναν αληθινό ήρωα απ’ το
Σχιστόλιθο τον Τσολακίδη Ματθαίο, που έπεσε όντως το 1941 και το Υπουργείο τότε
αεροπορίας τον είχε εντάξει στο «ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΝ ΗΡΩΟΝ ΠΕΣΟΝΤΩΝ 1940-1944». Με
τον «αναβρασμό το 2017 της Αναβίωσης του
Ρούπελ» και με την αφιέρωση αλλαγμένη, στήθηκε στον προαύλιο χώρο του Δημοτικού μεγάρου. Βέβαια για να πω
την αλήθεια, θα μπορούσε να μείνει κι έτσι το μνημείο και «να αποτελέσει τουριστικό
αξιοθέατο», αφού μάλλον αποτελεί
«ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΡΩΤΟΤΥΠΙΑ ΗΡΩΠΟΙΗΣΗΣ ΜΗ
ΗΡΩΩΝ» για να μην γράψω κάτι
άλλο. Ιδού η πρωτοτυπία:
«ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΠΕΣΑΝ
ΜΑΧΟΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΡΟΥΠΕΛ ΤΟ 1941
ΞΑΝΑΠΕΣΑΝ ΜΑΧΟΜΕΝΟΙ ΤΟ 1944, ΤΟ
1947 ΚΑΙ ΤΟ 1974».
ΔΟΞΑΣΤΕ ΤΟΥΣ όπως έλεγε και ο αείμνηστος Χάρυ Κλιν.
Έτσι ερμηνεύεται η
δυσαρμονία, μεταξύ πρόσθιας και οπίσθιας
μαρμάρινης πλάκας. Τι να
σχολιάσει κανείς από εκεί κι έπειτα? Αιδώς Σιδηροκαστρινοί. Δεν καταλαβαίνετε ότι απαξιώνονται έτσι οι
πραγματικοί Σιδηροκαστρινοί ήρωες του
1940-1941. Δεν σας ενοχλεί η κοροϊδία?
Γεώργιος Τσαταλτζινός.
