Επειδή έως τώρα έχω εποπτεύσει άμεσα ή έμμεσα, περίπου δυο δωδεκάδες διδακτορικά, κάτοχοι των οποίων διδάσκουν και σε ελληνικά και ξένα πανεπιστήμια, θέλω να πω ότι δεν είδα κανέναν και καμιά που να μην εργαζόταν παράλληλα, αν δεν είχε πετύχει κάποια υποτροφία με αξιώσεις από ξένους φορείς (γιατί οι ελληνικές ήταν ελάχιστες δυστυχώς). Επομένως τα περί τεμπελιάς ή αναβολής συνάντησης με την αγορά εργασίας είναι μπούρδες.
Μπούρδες; Όχι ακριβώς. Στον 19ο αιώνα, ένας επτανήσιος
αριστοκράτης έγραφε «κάθε σπίτι έχει τον
ντοτόρο του, όπως έχει τον γάιδαρό του». Εξέφραζε την αποστροφή του στη διάδοση
της ανώτερης εκπαίδευσης στα μεσαία
στρώματα, που εν τέλει απείλησαν τα προνόμια της καταγωγής.
Μην έχει κανείς αυταπάτες, ότι αυτή είναι η άποψη του
Πατέλη. Το λέει με τα λόγια, το λέει με τη γλώσσα του σώματος, με τη σκηνοθεσία
της δήλωσης. Το λέει η κυβέρνηση με τις εκθέσεις του ΣΕΒ, με την έκθεση Πισσαρίδη,
με όλους τους τρόπους. Θέλουμε προσαρμογή της εκπαίδευσης στην αγορά εργασίας.
Και επειδή για την αγορά εργασίας τα διδακτορικά και τα μεταπτυχιακά είναι
overqualified, τότε να προσαρμοστεί η εκπαίδευση στην αγορά εργασίας, να
προσαρμοστεί προς τα κάτω. Λιγότερους στα πανεπιστήμια, λιγότερους στα
μεταπτυχιακά και στα διδακτορικά. Όσους έχουν και μπορούν να πληρώσουν.
Η πολιτική αυτή οδηγεί σε μια πιο φτωχή συνολικά κοινωνία, αλλά με μεγαλύτερη διαφοροποίηση ανάμεσα στους πλούσιους και στους φτωχούς.
Το ζήτημα είναι όχι αν μεταξύ μας σαρκάζουμε τους
πατέληδες, αλλά αν αποκτούν απήχηση στην κοινωνία. Ο Πατέλης τα είπε αυτά σε
έναν κόμβο όπου για να παρακολουθήσεις παρόμοιες μπούρδες περί επιτυχίας και
ευτυχίας πρέπει να πληρώσεις συνδρομή 40 ευρώ. Ποιοι κακόμοιροι την πληρώνουν,
ελπίζοντας ότι θα μάθουν από αυτά, ότι θα πάρουν κάτι από τη λάμψη των
πατέληδων αν τους μιμηθούν και υιοθετήσουν τις απόψεις τους και τις νοοτροπίες
τους. Αυτοί οι κακόμοιροι είναι το πρόβλημα. Το κοινό των πατέληδων. Πώς τους
προσεγγίζεις;
*Από την προσωπική σελίδα του στο facebook