Γιώργος Στάμκος
Αφού νίκησε τον 22χρονο Έλληνα τενίστα Στέφανο Τσιτσιπά, σε μια δραματική ανάκαμψη στον τελικό και προηγουμένως τον Ισπανό Ραφαέλ Ναδάλ, σε έναν ελαφρώς λιγότερο δραματικό ημιτελικό, ο 34χρονος Σέρβος τενίστας Νοβακ Τζόκοβιτς, κέρδισε τον δεύτερο τίτλο του στο Roland Garros στο Παρίσι και ενίσχυσε περαιτέρω το ρεκόρ της παραμονής του στην κορυφή της λίστας ATP: συνολικά 325 εβδομάδες στη σειρά! Αν το διατηρήσει μέχρι το τέλος Δεκεμβρίου του 2021, τότε θα είναι ένα νέο ρεκόρ όλων των εποχών: επτά χρόνια πρώτος στη λίστα του ATP.
Ποιος είναι όμως ο καλύτερος τενίστας του κόσμου το έτος
2021;
Ο Τζόκοβιτς καταρχάς, όπως προαναφέραμε, βρίσκεται επί
325 συνεχόμενες εβδομάδες στην κορυφή της λίστας ATP, που είναι από μόνο του
ένα απόλυτο ρεκόρ όλων των εποχών. Ο προηγούμενος «βασιλιάς της αντισφαίρισης»
ήταν ο Ελληνοαμερικανός Πιτ Σάμπρας, ο οποίος παρέμεινε στο Νο. 1 της
παγκόσμιας κατάταξης για 286 εβδομάδες (1993-1998).
Ο Τζόκοβιτς κατέχει τουλάχιστον δύο τίτλους σε καθένα από
τα τέσσερα τουρνουά Grand Slam -κάτι που κανένας από τους ενεργούς τενίστες δεν
το κατάφερε. Κατέχει τουλάχιστον έναν τίτλο σε καθένα από τα εννέα τουρνουά της
σειράς Masters -ένα απόλυτο ρεκόρ, κανένας άλλος δεν κατάφερε ποτέ. Κέρδισε 4 τουρνουά Grand Slam στη σειρά (Wimbledon 2015, US Open 2015, Australian Open 2016 και Roland Garros 2016).
Ο Σέρβος τενίστας είναι ο μόνος έχει δύο νίκες σε αγώνες
εναντίον του παγκόσμιου πρωταθλητή Ραφαέλ Ναδάλ -γνωστού και ως «King of Roland
Garros»- στο Roland Garros (μόνον ο Robin Soderling πέτυχε έχει μία νίκη κατά
του Ναδάλ στο γαλλικό Grand Slam). Η γλώσσα λοιπόν των αριθμών αποδεικνύει
γιατί ο Τζόκοβιτς κάθεται αυτή τη στιγμή «στην κορφή του κόσμου», όχι μόνο για
το τένις, αλλά και για τον πρωταθλητισμό γενικότερα.
Στην κορυφή δίχως να χάσει την ανθρωπιά του
Είμαστε ήδη συνηθισμένοι στις νίκες και στα τρόπαια του
Τζόκοβιτς, και μπορεί κανείς να αναρωτηθεί γιατί μια άλλη νίκη είναι τόσο
σημαντική. Είναι θέμα ματαιοδοξίας, εμμονής στη συλλογή τίτλων, μαζί με τα
χρηματικά ποσά που τους συνοδεύει; Αυτοί που υποστηρίζουν πως ο Τζόκοβιτς
επέλεξε να γίνει κάτοικος του Μόντε Κάρλο αποκλειστικά για φορολογικούς λόγους,
πιθανόν θα συμφωνούσαν.
Όμως ο Τζόκοβιτς, με τις ηρωικές του προσπάθειες, με την
ταπεινή του καταγωγή από την φτωχή και κατατρεγμένη Σερβία και με το σημαντικό
του φιλανθρωπικό έργο, αποδεικνύει πως μπορεί κάποιος κοινός θνητός να
καταφέρει αναρριχηθεί στον Όλυμπο, κουβαλώντας μαζί του την περηφάνια ενός
ολόκληρου λαού που ταπεινώθηκε άδικα. Και όλα αυτά δίχως να χάσει την ανθρωπιά
του και δίχως να ξεχάσει ή να απαρνηθεί την «ταπεινή λάσπη» από την οποία
προήλθε.
Στα 12α γενέθλιά του έπεφταν βόμβες γύρω του
Γύρω από τον Τζόκοβιτς κυκλοφορούν πολλές ιστορίες, που
αγγίζουν συχνά τη σφαίρα των θρύλων. Το γεγονός είναι ότι γεννήθηκε πριν από 34
χρόνια (22 Μαίου 1987) στο Βελιγράδι, την πρωτεύουσα τότε της Γιουγκοσλαβίας,
και πέρασε την παιδική του ηλικία βλέποντας τη χώρα του να διαλύεται αιματηρά,
τον λαό του να φτωχοποιείται, να στιγματίζεται και να ταπεινώνεται και την
πατρίδα του στο τέλος να βομβαρδίζεται. Όταν τα Νατοϊκά αεροσκάφη βομβάρδιζαν
τη Σερβία και το Βελιγράδι, την άνοιξη του 1999, ο Τζόκοβιτς έκλεινε τα 12 χρόνια
και μόλις είχε γραφτεί στην ακαδημία αντισφαίρισης.
Η πενταμελής οικογένεια του Τζόκοβιτς (έχει και δύο
μικρότερα αδέρφια, τον Μάρκο και τον Τζόρτζε), μαζί με πολλές άλλες, πέρασε
βδομάδες στο καταφύγιο της πολυκατοικίας της στο Βελιγράδι, χωρίς ρεύμα, θέρμανση,
επαρκή τρόφιμα, υπομένοντας στερήσεις και αντιξοότητες, τις οποίες δύσκολα
μπορούμε να φανταστούμε. Στα 12α γενέθλια του ο Τζόκοβιτς άκουγε τις
αντιαεροπορικές σειρήνες, τα ουρλιαχτά των Νατοϊκών αεροσκαφών, καθώς έσπαζαν
το φράγμα του ήχου, και τους εκκωφαντικούς κρότους των βομβών που έπεφταν...
Ένα σκληρό μάθημα ζωής, το οποίο διέπλασε αλλά και στοίχειωσε τον Νόβακ
Τζόκοβιτς.
Το Ίδρυμα Νόβακ Τζοκοβιτς και τα παιδιά
Σήμερα που ο Τζόκοβιτς, έπειτα από σκληρές προσπάθειες,
αγώνες και επιτυχίες σχεδόν δύο δεκαετιών (ξεκίνησε το 2003 να ασχολείται
επαγγελματικά με το τένις), έφτασε στην κορυφή του κόσμου, με όχημα του το
τένις, δεν ξέχασε. Ούτε την δύσκολη παιδική του ηλικία, ούτε και τα δεινά που
υπέφερε η πατρίδα του και ο λαός του και, κατ' επέκταση, ούτε τη δυστυχία του
κόσμου. Δεν ξέχασε όλους αυτούς που συνήθως ξεχνάνε οι άνθρωποι που έφτασαν
στην επιτυχία και στα μεγάλα πλούτη.
Δημιουργώντας και χρηματοδοτώντας το Ίδρυμα Νόβακ
Τζοκοβιτς, το οποίο διευθύνει η σύντροφος του και μητέρα των δυο παιδιών τους,
Γιέλενα Ρίστιτς, βοηθάει τα φτωχά και άρρωστα παιδιά, καταρχάς στην πατρίδα
του, αλλά όχι μόνον. Συνολικά το Ίδρυμα Τζόκοβιτς έχει ανακατασκευάσει και
κατασκευάσει 45 νηπιαγωγεία, βοηθώντας περισσότερα από 22.000 παιδιά στη
Σερβία, ενώ έχει απασχολήσει και 1.600 εκπαιδευτικούς. Πολλά παιδιά
θεραπεύτηκαν πηγαίνοντας στο εξωτερικό για να χειρουργηθούν με όλα τα έξοδα
καλυμμένα από το Ίδρυμα Τζόκοβιτς.
Βοηθώντας θύματα καταστροφών και της πανδημίας
Το 2014 το Ίδρυμα Τζόκοβιτς βοήθησε τα θύματα των φονικών
πλημμυρών στη Σερβία, Βοσνία και Κροατία, προσφέροντας 600.000 ευρώ. Τον Μάρτιο
του 2020 ο Τζόκοβιτς προσέφερε ένα εκατομμύριο ευρώ στη Σερβία, για την αγορά
αναπνευστήρων και ιατρικού εξοπλισμού ώστε να αντιμετωπίσει την επέλαση της
φονικής Covid-19. Παρόμοια ποσά προσέφερε για να ενισχύσει και τη μάχη της
Ιταλίας (έκανε δωρεές στο Μπέργκαμο) και της Ισπανίας κατά της πανδημίας.
Τα τρία εστιατόρια, που διαχειρίζονται οι γονείς του και
φέρουν το όνομα «Νόβακ», προσφέρουν φαγητό σε άπορους. Ο κατάλογος της
κοινωνικής και φιλανθρωπικής συνεισφοράς του Τζόκοβιτς είναι μεγάλος. Άλλωστε,
«μόνο με τα μεγάλα πράγματα πρέπει να ασχολούμαστε. Και γι' αυτό χρειάζεται
καλή υγεία, ορθή σκέψη και συνετή ζωή», όπως έλεγε κι ο Γιουγκοσλάβος Νομπελίστας
συγγραφέας, Ίβο Άντριτς.
Ένας σεμνός ήρωας της εποχής μας
Όλα αυτά με χρήματα που κέρδισε ο ίδιος από το τένις
-ένα, παραδοσιακά, «σπορ των πλουσίων»- και τις επιτυχίες του. Ο Τζόκοβιτς ποτέ
δεν ξέχασε τους αναξιοπαθούντες, τα «παιδιά ενός κατώτερου θεού». Καθόλου
παράξενο που στη Σερβία τον λατρεύουν σαν ήρωα και τον θεωρούν κάτι σαν
«σύγχρονο Τέσλα», ενώ όλος ο κόσμος τον σέβεται και τον εκτιμά σαν
προσωπικότητα και άνθρωπος. Ο σεμνός αλλά μαχητικός Τζόκοβιτς είναι ένας ήρωας
της εποχής μας και μια απόδειξη ότι και μικρά και κατατρεγμένα μέρη, όπως τα
Βαλκάνια, μπορούν να βγάλουν μεγάλους ανθρώπους...