Μαρίνα Αλεξανδρή
To επιχειρησιακό ερώτημα είναι εάν οι πέντε εκτελέσεις μέσα σε δύο μήνες σφραγίζουν την αποτυχία – ή και την παράδοση – της ελληνικής αστυνομίας στον ανοιχτό πόλεμο του οργανωμένου εγκλήματος. Το πολιτικό ερώτημα είναι εάν σφραγίζουν και την αποτυχία της πολιτικής ηγεσίας της ΕΛΑΣ.
Τα στοιχεία λένε ότι μέσα στην τελευταία διετία στην
Ελλάδα στήθηκαν 14 ενέδρες θανάτου, οι 5 εξ αυτών έγιναν μέσα στις τελευταίες
50 ημέρες, μεταξύ των θυμάτων ήταν κι ένας δημοσογράφος που έπεσε νεκρός από
πυρά αγνώστων μέρα μεσημέρι, και κανένας δράστης δεν έχει συλληφθεί. Λένε
επίσης πως εδώ και οκτώ μήνες παραμένει ασύλληπτος ο χρυσαυγίτης Χρήστος
Παππάς, ότι το σκληρό έγκλημα – όπως η δολοφονία στα Γλυκά Νερά – γίνεται
σύμπτωμα της εποχής, και πως μέσα σε αυτό το σκηνικό οι μόνες επιτυχίες που
έχει να επιδείξει η ΕΛΑΣ, και το πολυδιαφημισμένο κυβερνητικό δόγμα του «νόμου
και της τάξης» είναι ο κλεοφτοπόλεμος με τις εκκενώσεις των καταλήψεων και οι
έφοδοι στις πλατείες τύπου Νέας Σμύρνης.
Οι πληροφορίες από το Μαξίμου λένε πως αυτή η εικόνα έχει
προκαλέσει «έντονο προβληματισμό». Και
πως στο πρωθυπουργικό επιτελείο, ή τουλάχιστον από συγκεκριμένα πρόσωπα του
πρωθυπουργικού επιτελείου, εκφράζεται έντονη δυσφορία για τις επιδόσεις της
Κατεχάκη και του υπουργού Προστασίας του Πολίτη.
Ο ίδιος ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης είναι ήδη βαριά
εκτεθειμένος και κάνει ό,τι μπορεί για να εκτεθεί ακόμη περισσότερο. Χθες έκανε
– και το διέρρευσε – δύο ευρείες συσκέψεις για να «δρομολογήσει» αφενός την
εντατικοποίηση των ελέγχων σε περιοχές με υψηλή εγκληματικότητα, και αφετέρου
την αυστηροποίηση των ποινών για τα βαριά εγκλήματα σε συνεργασία με το
υπουργείο Δικαιοσύνης.
Προηγουμένως είχε κηρύξει, ρητορικά τουλάχιστον, τον πόλεμο στο οργανωμένο έγκλημα, είχε
παραδώσει στον Αρειο Πάγο τεράστιο φάκελο με όλες τις υποθέσεις που αφορούν την
δράση της εγχώριας «μαφίας» τα τελευταία χρόνια, και είχε αφήσει υπονοούμενα
για τις σχέσεις των «νονών» με συστήματα εντός σωμάτων ασφαλείας και
Δικαιοσύνης.
Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη μοιάζει μάλλον με
παρατηρητή που κάνει επικοινωνιακή διαχείριση σε συνθήκες πραγματικού, και
ολοκληρωτικού πολέμου. Και μοιάζει να αγωνιά περισσότερο για την προσωπική
πολιτική του αποτυχία, παρά για την επιχειρησιακή αποτυχία της αστυνομίας της
οποίας προίσταται.
Στον ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζουν ότι αυτή η αποτυχία οφείλεται
στο γεγονός ότι ο στρατηγικός σχεδιασμός ασφάλειας της κυβέρνησης ήταν εξ αρχής
προσανατολισμένος στην καταστολή και όχι στην σύγκρουση με το οργανωμένο
έγκλημα.
Πρόσωπα επίσης που έχουν εμπειρία στον τομέα της
ασφάλειας, διακρίνουν έλλειψη βούλησης από την κυβέρνηση να αντιμετωπίσει τα
κυκλώματα των επίορκων και τις πιθανές διασυνδέσεις της «ελληνικής μαφίας»
εντός της ΕΛΑΣ – ενδεχομένως και εντός της Δικαιοσύνης.
Από την πλευρά του, ο πρώην υπουργός Δημόσιας Τάξης
Γιάννης Πανούσης, με την παρέμβασή του μέσω tvxs.gr , επισημαίνει το μοντέλο
της «εγκληματικής οργάνωσης – μπάμπουσκα»:
«Στην εγκληματική οργάνωση –μπάμπουσκα», γράφει, « η έξω
κούκλα είναι ο εκτελεστής, στην επόμενη ο πληροφοριοδότης, στην πιο μέσα
κρύβεται η δομή, στην επόμενη ο χρηματοδότης και ο κερδοσκόπος. Το ερώτημα
είναι ποιά είναι η τελευταία κούκλα. Αν είναι ένα παγκόσμιο δίκτυο ξεπλύματος
μαύρου χρήματος ,τότε με πολλές δυσκολίες[με σοβαρή δουλειά και συνεργασία των
ευρωπα’ι’κών και διεθνών υπηρεσιών ] μπορεί να ξεσκεπασθεί και να διαλυθεί. Αν
είναι η ολιγωρία των θεσμών[κυρίως της Αστυνομίας και της Δικαιοσύνης],τότε
χρειάζονται τομές άμεσης κάθαρσης. Αν
όμως είναι η πολιτική διαφθορά, τότε τα πράγματα δεν πάνε καλά στη
Δημοκρατία μας.
Στα τελευταία εγκληματικά γεγονότα πρέπει να γίνει
εξέταση κι έρευνα σε βάθος πριν εξαχθούν συμπεράσματα. Οι ένθεν/κακείθεν
υπο-θέσεις συνωμοσίας και κομματικές δηλώσεις εντυπωσιασμού μάλλον
συγκαλύπτουν[εν αγνοία τους;] παρά συμβάλλουν στην εξιχνίαση[εν τη αφελεία
τους;]».
Στο Μαξίμου απαντήσεις επί όλων αυτών δεν υπάρχουν. Απλώς
παρακολουθούν, δυσανασχετούν και οργανώνουν την... Πανεπιστημιακή Αστυνομία.
Θέμα Χρυσοχοίδη πάντως δεν φαίνεται να ανοίγει, τουλάχιστον όχι άμεσα. Είτε
γιατί δεν υπάρχουν πρόθυμοι αντικαταστάτες του, είτε γιατί η ανοιχτή παραδοχή
της αποτυχίας του θα σηματοδοτούσε και παραδοχή αποτυχίας των ίδιων των
κεντρικών επιλογών του πρωθυπουργού.