γράφει η Δήμητρα Σαμαρά
Βαριά λέξη η μπέσα κι ακόμα πιο βαριά η τήρησή της….
Η
μπέσα είναι ιδιότητα ανθρώπινη – δεν έχει φύλο (ανδρικό / γυναικείο), κατέχει όμως ειδικό βάρος στον λαϊκό
πολιτισμό, στην λαϊκή κουλτούρα παλαιόθεν
– η Μπουμπουλίνα η Λασκαρίνα,
λέει, έσωσε το χαρέμι του Χουρσιτ Πασά στην μάχη της Τριπολιτσάς επειδή είχε
δώσει το λόγο της στην αρχιχανουμισσα!
Η
μπαμπεσιά δεν συγχωρείται κι ο μπαμπέσης τιμωρείται – αυτό ισχύει στην φιλία,
στον έρωτα μα και στην πολιτική!
Γιατί
πως να το κάνουμε η μπέσα θέλει κότσια και νεφρί όχι μόνο για να ‘σαι συ
μπεσαλής μα και να απαιτήσεις μπέσα από τον άλλον κι ας είναι ο Αβράμ πάπας!
Ο
λαός τιμωρεί την μπαμπεσιά και τον μπαμπέση
– όχι πάντα με τον ορθότερο και αποτελεσματικότερο για εκείνον τρόπο, μα τον τιμωρεί! Το
αποτέλεσμα των τελευταίων βουλευτικών εκλογών επιβεβαιώνει το λόγου το αληθές!
“Ολίγη
μπέσα ωρέ μπρατιμε” έλεγαν παλιά, όποιος
δεν έχει μπέσα δεν έχει πρόσωπο/ στην
μπέσα βασίζονται οι σχέσεις οι φιλικές,
οι ερωτικές μα και οι πολιτικές.
Λίγη
μπέσα mon ami, πώς διάολο να σ’
εμπιστευτώ και να δεχτώ να πάρεις το βούτυρο απ’ το ψωμί μου όπως ζήτησε ο
υπουργός κι εμείς οι καχύποπτοι κάναμε άσχημους συνειρμούς και πήγε το μυαλό
μας στο Butterbrot oder Kanonen?
(βούτυρο ή κανόνια) του Αδόλφου– θου Κύριε! / πώς να σ εμπιστευτώ όταν πριν
ακόμη στεγνώσει το μελάνι απο τις
υπογραφές της συμφωνίας που περήφανα ο πρωθυπουργός των άριστων με τους
άριστους πανηγύριζε, πριν ακόμη
στεγνώσει το μελάνι, mon ami, εσύ έκανες
μπίζνες κι έστηνες συμφωνίες με κείνους απ τους οποίους υποτίθεται πως θα μας
προστατεύσεις! (σύνοδος μεικτής οικονομικής και εμπορικής επιτροπής Γαλλίας –
Τουρκίας).
Μon
ami, μπαμπεσιά είν’ τούτο, mon ami, – κι
άμα έχω τέτοιους φίλους τι τους θέλω τους εχθρούς!
Κι
επειδή οι φίλιες, κατα πως λέγεται, δοκιμάζονται στον χρόνο, πάμε πίσω 100
χρόνια / 1921 Οκτώβρης ήταν και
τότε κι οι “δικοί” μας
πανηγύριζαν – το χουν αυτοί το πανηγύρι όταν δεν πληρώνουν οι ίδιοι τα σπασμένα
– τότε λοιπόν είχε προμηθευτεί η πτωχή Ελλάς το “Παπανικολής”, το “Κατσώνης” κι ακόμα τέσσερα υποβρύχια απο
την πλουσία “φίλη” Γαλλία μα η πλουσία
“φίλη” εφοδίασε με οπλισμό ανάλογο και
την Τουρκία που ήταν εχθρός της Ελλάδας!
Οι
ντόπιοι αφεντάδες ξεκίνησαν την
τυχοδιωκτική μικρασιατική εκστρατεία που κατέληξε στην μικρασιατική καταστροφή
με πάνω απο 1 εκατ. προσφυγες….
Αυτό
δεν είναι φίλια mon ami ,δεν είναι μπέσα,
μπαμπεσιά είναι ….
Και πριν 36 χρόνια (1985) η ίδια ιστορία – ΠΑΣΟΚ
ωραία χρόνια που λέει και η ατάκα – ο Ανδρεας ο λαλίστατος κι λαοπλάνος έκανε
την αγορά του αιώνα πάλι από τους Γάλλους χωρίς βέβαια ν αφήσει παραπονεμένους
τους φίλους του της άλλης πλευράς του
Ατλαντικού – τότε πήραμε τα μιράζ για το …καλό μας πάλι έλεγαν και τελειωμό δεν
εχει αυτό το παραμύθι….
“Σε αγαπούσα κι έλεγα πως είχες λίγη μπέσα,
μα εσύ μου την κοπάναγες, γιατί ήσουνα μπαμπέσα”
τραγουδούσε
ο Βαγγέλης Παπάζογλου στα 1984!
Πολλές
φορές μας έριξες, mon ami και κάνανε την πάπια οι αφεντάδες….
Η
πτωχή Ελλάς που νοσοκομεία δεν έχει και τα παιδιά της άνεργα τα έχει,
αποδείχνεται εξαιρετική πελάτης της πλούσιας Γαλλίας απο τα 1897(!) τα θωρηκτά
“Ύδρα” ,“Σπέτσες” και “Ψαρά” γαλλικά ήσαν(!) –
τόσο καλή που δεσμεύεται να στείλει τα παιδιά της να πολεμήσουν για την
συμφέροντα της “φίλης” χώρας στο μακρινό Σαχελ!
Διότι
το μητσοτακέικο τιμά την φιλία, έχουν
μπέσα οι μητσοτακαίοι!
Μόνο
που οι φίλοι τους δεν είναι δικοί μας φίλοι!
Μόνο
που αυτοί που βάζουν φαρδιά πλατιά την υπογραφή τους, υπογράφουν για τα δικά
μας παιδιά – όχι για τα δικά τους / τα δικά τους τα προορίζουν για να μας
κυβερνούν!
Τα
δικά μας παιδιά θα σκοτωθούν στο μακρινό Σαχελ που δεν ξέρουν ούτε κατα που πέφτει, τα δικά μας παιδιά θα σκοτωθούν “για τ’
αφέντη το φαΐ”(Total, Bouygues,Ballore, Areva) , όχι για το δικό τους!
Τι
θέλουν τα παιδιά μας στο Σαχέλ θα τραγουδήσουν οι τραγουδηστάδες και θα θα μαυροφορεθούν οι μανάδες…