Τζίμι Κάρτερ
Πριν από έναν χρόνο, ένας βίαιος όχλος, καθοδηγούμενος από αδίστακτους πολιτικούς, εισέβαλε στο Καπιτώλιο και σχεδόν κατάφερε να ανατρέψει τη δημοκρατική μεταβίβαση της εξουσίας. Και οι τέσσερίς μας, πρώην πρόεδροι των ΗΠΑ, καταδικάσαμε τις ενέργειές τους και επιβεβαιώσαμε τη νομιμότητα των εκλογών του 2020. Ελπίσαμε ότι η εξέγερση θα συγκλονίσει το έθνος για να αντιμετωπίσει την τοξική πόλωση που απειλεί τη δημοκρατία μας.
Ωστόσο,
ένα χρόνο μετά, όσοι ψευδώς υποστήριζαν ότι η εκλογική νίκη «εκλάπη» έχουν
κυριεύσει ένα πολιτικό κόμμα και τροφοδοτούν τη δυσπιστία στα εκλογικά μας
συστήματα. Αυτές οι δυνάμεις ασκούν δύναμη και επιρροή μέσω της αδυσώπητης
παραπληροφόρησης, η οποία συνεχίζει να στρέφει τους Αμερικανούς εναντίον των
Αμερικανών. Σύμφωνα με το Survey Center on American Life, το 36% των Αμερικανών
- σχεδόν 100 εκατομμύρια ενήλικες από όλο το πολιτικό φάσμα - συμφωνούν ότι «ο
παραδοσιακός αμερικανικός τρόπος ζωής εξαφανίζεται τόσο γρήγορα που ίσως
χρειαστεί να χρησιμοποιήσουμε βία για να τον σώσουμε». Η Washington Post
ανέφερε πρόσφατα ότι περίπου το 40% των Ρεπουμπλικανών πιστεύει ότι μερικές
φορές η βίαιη δράση κατά της κυβέρνησης είναι δικαιολογημένη.
Οι
πολιτικοί στην πατρίδα μου, την Τζόρτζια, καθώς και σε άλλες πολιτείες των ΗΠΑ,
όπως το Τέξας και η Φλόριντα, έχουν εκμεταλλευτεί τη δυσπιστία που έχουν
δημιουργήσει για να θεσπίσουν νόμους που εξουσιοδοτούν τα κομματικά νομοθετικά
σώματα να παρεμβαίνουν στις εκλογικές διαδικασίες. Επιδιώκουν να κερδίσουν με
κάθε μέσο, και πολλοί Αμερικανοί πείθονται να σκεφτούν και να ενεργήσουν με τον
ίδιο τρόπο, απειλώντας να γκρεμίσουν τα θεμέλια της ασφάλειας και της
δημοκρατίας με εκπληκτική ταχύτητα. Τώρα φοβάμαι ότι αυτό που παλέψαμε τόσο
σκληρά για να επιτύχουμε παγκοσμίως —το δικαίωμα σε ελεύθερες, δίκαιες εκλογές,
χωρίς εμπόδια από ισχυρούς πολιτικούς που δεν επιδιώκουν τίποτα άλλο από το να
αυξήσουν τη δική τους ισχύ— έχει γίνει επικίνδυνα εύθραυστο στο εσωτερικό των
ΗΠΑ.
Προσωπικά
αντιμετώπισα αυτήν την απειλή το 1962, όταν ένα αφεντικό μιας κομητείας
«φουσκώνοντας» την κάλπη, προσπάθησε να κλέψει την εκλογή μου στη Γερουσία της
Πολιτείας της Τζόρτζια. Αμφισβήτησα την απάτη στο δικαστήριο. Τελικά, ένας
δικαστής ακύρωσε τα αποτελέσματα και κέρδισα τις εκλογές. Στη συνέχεια, η
προστασία και η προαγωγή της δημοκρατίας έγινε για μένα προτεραιότητα. Ως
πρόεδρος, ένας σημαντικός στόχος ήταν να θεσμοθετηθεί η κυριαρχία των πολλών
στη νότια Αφρική και αλλού.
Αφού
έφυγα από τον Λευκό Οίκο και ίδρυσα το Carter Center, εργαστήκαμε για να
προωθήσουμε ελεύθερες, δίκαιες και τακτικές εκλογές σε όλο τον κόσμο. Ηγήθηκα
δεκάδων αποστολών παρατήρησης εκλογών στην Αφρική, τη Λατινική Αμερική και την
Ασία, ξεκινώντας από τον Παναμά το 1989, όπου έθεσα μια απλή ερώτηση στους
υπεύθυνους: «Είστε έντιμοι αξιωματούχοι ή κλέφτες;» Σε κάθε εκλογή, η σύζυγός
μου, Rosalynn, και εγώ συγκινηθήκαμε από το θάρρος και τη δέσμευση χιλιάδων
πολιτών που περπατούσαν χιλιόμετρα και περίμεναν στην ουρά από το άγριο
ξημέρωμα για να συμμετέχουν για πρώτη φορά σε ελεύθερες εκλογές, ανανεώνοντας την
ελπίδα για τους εαυτούς τους και τα έθνη τους. Αλλά έχω δει επίσης πώς τα νέα
δημοκρατικά συστήματα —και μερικές φορές ακόμη και κατεστημένα— μπορούν να
πέσουν στα χέρια δικτατόρων, που διψούν για εξουσία. Το Σουδάν και η Μιανμάρ
είναι δύο πρόσφατα παραδείγματα.
Για
να αντέξει η αμερικανική δημοκρατία, πρέπει να απαιτήσουμε από τους ηγέτες και
τους υποψηφίους μας να υποστηρίξουν τα ιδανικά της ελευθερίας και τα πρότυπα
συμπεριφοράς.
Πρώτον,
ενώ οι πολίτες μπορούν να διαφωνούν με τις πολιτικές, οι άνθρωποι όλων των
πολιτικών στρωμάτων πρέπει να συμφωνήσουν σε θεμελιώδεις συνταγματικές αρχές
και κανόνες δικαιοσύνης, ευγένειας και σεβασμού του κράτους δικαίου. Οι πολίτες
θα πρέπει να μπορούν να συμμετέχουν εύκολα σε διαφανείς και ασφαλείς εκλογικές
διαδικασίες. Οι αξιώσεις για εκλογικές παρατυπίες θα πρέπει να υποβάλλονται
καλή τη πίστει προς εκδίκαση από τα δικαστήρια, με όλους τους συμμετέχοντες να
συμφωνούν να αποδεχθούν τα αποτελέσματα. Και η εκλογική διαδικασία θα πρέπει να
διεξαχθεί ειρηνικά, χωρίς εκφοβισμό και βία.
Δεύτερον,
πρέπει να πιέσουμε για μεταρρυθμίσεις που να διασφαλίζουν την ασφάλεια και την
προσβασιμότητα των εκλογών μας και να διασφαλίζουν επίσης την εμπιστοσύνη του
κοινού στην ακρίβεια των αποτελεσμάτων. Ψεύτικοι ισχυρισμοί περί παρανομιών στη
διαδικασία της ψηφοφορίας και άσκοποι πολλαπλοί έλεγχοι απλώς μειώνουν τα
δημοκρατικά ιδεώδη.
Τρίτον,
πρέπει να αντισταθούμε στην πόλωση που αναδιαμορφώνει τις ταυτότητές μας γύρω
από την πολιτική. Πρέπει να επικεντρωθούμε σε μερικές βασικές αλήθειες: ότι
είμαστε όλοι άνθρωποι, είμαστε όλοι Αμερικανοί και έχουμε κοινές ελπίδες για
τις κοινότητές μας και τη χώρα μας να ευδοκιμήσουν. Πρέπει να βρούμε τρόπους
για να κλείσουμε το χάσμα, με σεβασμό και εποικοδομητικό τρόπο, διεξάγοντας
πολιτικές συνομιλίες με την οικογένεια, τους φίλους και τους συναδέλφους και να
αντισταθούμε συλλογικά στις δυνάμεις που μας χωρίζουν.
Τέταρτον,
η βία δεν έχει θέση στην πολιτική μας ζωή και πρέπει να δράσουμε επειγόντως για
να ψηφίσουμε ή να ενισχύσουμε νόμους για να αντιστρέψουμε τις τάσεις της
δολοφονίας χαρακτήρων, του εκφοβισμού και της παρουσίας ένοπλων πολιτοφυλακών
σε εκδηλώσεις. Πρέπει να προστατεύσουμε τους εκλογικούς μας αξιωματούχους —που
είναι έμπιστοι φίλοι και γείτονες πολλών από εμάς— από απειλές για την ασφάλειά
τους. Οι αρχές επιβολής του νόμου πρέπει να έχουν τη δύναμη να αντιμετωπίσουν
αυτά τα ζητήματα και να συμμετάσχουν σε μια εθνική προσπάθεια για να
συμβιβαστούν με το παρελθόν και το παρόν της φυλετικής αδικίας.
Τέλος,
πρέπει να αντιμετωπιστεί η εξάπλωση της παραπληροφόρησης, ειδικά στα μέσα
κοινωνικής δικτύωσης. Πρέπει να μεταρρυθμίσουμε αυτές τις πλατφόρμες και να
συνηθίσουμε να αναζητούμε ακριβείς πληροφορίες. Οι αμερικανικοί επιχειρηματικοί
κολοσσοί και οι θρησκευτικές κοινότητες θα πρέπει να ενθαρρύνουν τον σεβασμό
των δημοκρατικών κανόνων, τη συμμετοχή στις εκλογές και τις προσπάθειες
αντιμετώπισης της παραπληροφόρησης.
Το
μεγάλο έθνος μας πλησιάζει τώρα στο χείλος μιας διευρυνόμενης αβύσσου. Χωρίς
άμεση δράση, διατρέχουμε πραγματικό κίνδυνο εμφύλιων συγκρούσεων και απώλειας
της πολύτιμης δημοκρατίας μας. Οι Αμερικανοί πρέπει να παραμερίσουν τις
διαφορές και να συνεργαστούν πριν να είναι πολύ αργά.
*Ο
Τζίμι Κάρτερ ήταν ο 39ος Πρόεδρος των ΗΠΑ
Πηγή:
New York Times