Με την οικογένεια του πέρασαν παράνομα στην Ελλάδα όχι γιατί δεν ήθελαν να περάσουν νόμιμα και να ζητήσουν άσυλο. Αλλά γιατί η Ελλάδα και η Ευρώπη τους αρνούνται αυτό το δικαίωμα.
Δεν
είναι κανονικοί πρόσφυγες αυτοί, όπως λένε ο Μηταράκης και η Βούλτεψη. Το ποιός
επιτρέπεται να τρέξει για να σωθεί, δεν το καθορίζει η ανάγκη, αλλά η πολιτική.
Η πιο απεχθής και η πιο βρώμικη όψη της πολιτικής που έλεγε ο Μαυρογυαλούρος
μισόν αιώνα πριν για κάτι ανάλογο.
Τον
4χρονο Αιμαν τον έπιασε ο ελληνικός στρατός μαζί με μια ομάδα 30 ψυχών ανάμεσα
τους και εφτά παιδιά.
Έλληνες
στρατιώτες που φόρεσαν κουκούλες και τους πήγαν με βάρκες σε μια ελάχιστη
λωρίδα γης, μέσα στον φουσκωμένο Έβρο.
Σε
πολικές θερμοκρασίες, χωρίς τρόφιμα και νερό.
6
μέρες έμειναν εκεί μέχρι που μετά από ασφαλιστικά μέτρα ανθρωπιστικών
οργανώσεων στο Ευρωδικαστήριο, πήγαν και τους ξαναμαζεψαν.
Για
τον μικρό Αιμάν το ταξίδι είχε τελειώσει.
"Όπως
διηγήθηκε ο πατέρας του Αϊμάν, Aμάρ, η ομάδα χτυπήθηκε βίαια από τους
κουκουλοφόρους με αποτέλεσμα να χάσει την ισορροπία του το παιδί, ενώ οι
κουκουλοφόροι το κοιτούσαν να χάνεται στα νερά χωρίς να επέμβουν. Ένας
πρόσφυγας βούτηξε από τη βάρκα χωρίς να καταφέρει να το σώσει. Η μητέρα του
Aϊμάν, Ουρντά, έγκυος σε άλλο παιδί, παραμένει εγκλωβισμένη στη νησίδα και με
δυσκολία δέχεται νερό και τροφή."
Άντε
και χαθείτε, υποκριτές της συμφοράς που δήθεν και τάχα μου σας πήρε ο πόνος για
τα προσφυγόπουλα της Ουκρανίας.
Για
τα προσφυγόπουλα της Ουκρανίας, της Συρίας, της Παλαιστίνης και του Αφγανιστάν,
νοιάζονται πάντα οι ίδιοι.
Αυτοί
που δεν τα ξεχωρίζουν.
Το
γέλιο του μικρούλη Αιμάν που έσβησε θα μας στοιχειώνει για λίγες ώρες ή μέρες.
Μετά
θα είναι άλλος ένας από τους χιλιάδες στα τρομακτικά ταξίδια του χαμού.
απο
Δέσποινα Σπανούδη