Μαρίνα Αλεξανδρή
Το τοπίο στην εξωτερική πολιτική γίνεται σύνθετο, δύσκολο και, κατά την εκτίμηση έμπειρων διπλωματικών κύκλων, και επικίνδυνο. Η επικινδυνότητα αυτή, δε, σε συνθήκες παράλληλης γεωπολιτικής όξυνσης τόσο στην Ουκρανία όσο και στο μέτωπο των ελληνοτουρκικών εντείνεται κατά τους ίδιους κύκλους από δύο παράγοντες:
Ο
πρώτος είναι η διαφαινόμενη επιλογή της κυβέρνησης να χρησιμοποιήσει την όξυνση
στα εθνικά θέματα προς εσωτερική πολιτική εκμετάλλευση και αλλαγή ατζέντας. Η
πρόθεση αυτή έγινε προφανής με τις περίφημες διαρροές και αυτό-διαψεύσεις του
υπουργείου Αμυνας περί δήιθεν «υβριδικών απειλών» από την Τουρκία.
Ο
δεύτερος είναι η επιλογή του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη να αναδεικνύει
σταθερά την χώρα σε αιχμή του ΝΑΤΟ στην ανατολική Μεσόγειο ρισκάροντας το
άνοιγμα πολλαπλών και παράλληλων μετώπων. Η τελευταία κίνηση στο πλαίσιο της
συγκεκριμένης ατζέντας Μητσοτάκη ήταν η απόφαση για αποστολή και τεθωρακισμένων
από την Ελλάδα στην Ουκρανία.
Η
απόφαση αυτή κλείδωσε, κατά τις πληροφορίες, στην συνάντηση που είχαν ο
Κυριάκος Μητσοτάκης με τον γερμανό καγκελάριο Ολαφ Σολτς στο περιθώριο της
συνόδου κορυφής των Βρυξελλών. Το γεγονός, ωστόσο, ότι ο έλληνας πρωθυπουργός
δεν έκανε καμία νύξη επ΄αυτής στην συνέντευξη Τύπου που έδωσε μετά το τέλος της
συνόδου κορυφής και άπαντες στην Ελλάδα – από την πλειοψηφία των κυβερνητικών
στελεχών έως τα κόμματα της αντιπολίτευσης και τους βουλευτές – το
πληροφορήθηκαν από τον γερμανό καγκελάριο εγείρει νέα σοβαρά ερωτήματα.
Διπλωματικοί
παράγοντες επισημαίνουν ότι η νέα αναβάθμιση της στρατιωτικής εμπλοκής της
Ελλάδας στον πόλεμο της Ουκρανίας ήρθε παρ’ ότι οι δυτικοί και ευρωπαίοι
εταίροι τηρούν, στην πλειοψηφία τους, στάση απόλυτης ουδετερότητας απέναντι
στην κλιμάκωση της τουρκικής προκλητικότητας. Ειδικά η Γερμανία έχει αποφύγει
την παραμικρή νύξη κατά της Αγκυρας καλώντας τις δύο πλευρές «να συζητήσουν»
και να τα βρουν, την ώρα που η Τουρκία θέτει ακόμη και ζητήματα κυριαρχίας επί των
νησιών.
Παρά
ταύτα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην σημερινή του 45λεπτή συνάντηση με τον γερμανό
καγκελάριο Ολαφ Σολτς συναίνεσε στην αποστολή ελληνικών τεθωρακισμένων
ανατολικής κατασκευής στην Γερμανία τα οποία θα αντικατασταθούν από άλλα
γερμανικά άρματα πεζικού.
Οι
ίδιοι παράγοντες σημειώνουν ότι η αποστολή τεθωρακισμένων στην Ουκρανία θέτει
πλέον σε νέο, και όχι αμιγώς αμυντικό, επίπεδο την ελληνική στρατιωτική
συνδρομή, γεγονός που συνεπάγεται και επιδείνωση του μετώπου με την Ρωσία. Και
προσθέτουν ότι στην γραμμή πάντοτε του «συνεπούς και συνετού συμμάχου» και της
«σωστής πλευράς της ιστορίας», η κυβέρνηση επιλέγει όξυνση σε σοβαρά και μεγάλα
μέτωπα – κι εδώ υποδεικνύουν και την περίπτωση του Ιράν – χωρίς, μέχρι στιγμής,
να είναι ορατό το εάν, και ποιες, γεωπολιτικές και διπλωματικές διασφαλίσεις
έχει πάρει.
Σε
πολιτικό επίπεδο το γεγονός ότι η ελληνική κοινή γνώμη πληροφορήθηκε ότι η χώρα
στέλνει τεθωρακισμένα στην Ουκρανία από τον Ολαφ Σολτς και όχι από τον Κυριάκο
Μητσοτάκη εγείρει ζήτημα κυβερνητικής λειτουργίας και λογοδοσίας.
Στελέχη
της αντιπολίτευσης μάλιστα κάνουν λόγο για καινοφανή αντίληψη «άσκησης
προσωπικής εξωτερικής πολιτικής» από τον πρωθυπουργό.
Εδώ,
επισημαίνεται και το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός επιμένει στην κλιμάκωση της
ελληνικής εμπλοκής στον πόλεμο στην Ουκρανία, παρ΄ότι όλες οι δημοσκοπήσεις
δείχνουν συντριπτική αντίθεση της κοινής γνώμης στην αποστολή στρατιωτικού
υλικού στο Κίεβο.
Ερωτήματα
προκύπτουν και για τον ρόλο και τις κινήσεις του υπουργείου Αμυνας, το οποίο
δείχνει να ρέπει σε κινήσεις επικοινωνιακού και πολιτικού τακτικισμού σε μια
περίοδο υψηλής γεωπολιτικής ρευστότητας.
Μετά
τις διαρροές Παναγιωτόπουλου ότι το καλοκαίρι είναι πιθανό να υπάρξουν
υβριδικού τύπου απειλές στα νησιά και στα σύνορα με τον Έβρο με στόχο την
εσωτερική αποσταθεροποίηση και την... αυτό-διάψευση που ακολούθησε από το
Πεντάγωνο, το υπουργείο Αμυνας ανέλαβε σήμερα την επικοινωνιακή διαχείριση και
της υπόθεσης με την αποστολή αρμάτων στην Ουκρανία: Κατόπιν των ανακοινώσεων...
Σολτς, εξέδωσε δική του ανακοίνωση με την οποία εξηγεί γιατί συμφέρει
επιχειρησιακά την Ελλάδα να ανταλλάξει τα δικά της παλαιά άρματα με άλλα,
επίσης παλαιού τύπου άρματα, που διαθέτει η Γερμανία.