του Βασίλη Τερζή-Ανεξάρτητου Δημοτικού Συμβούλου Δ. Σερρών
Συγκλονίστηκε ο τόπος μας και όχι μόνο, από το τραγικό γεγονός της προηγούμενης Δευτέρας. Ένα σοκ και ένα μούδιασμα από την πρώτη στιγμή της ανακοίνωσης της δυσάρεστης είδησης. Ανείπωτη θλίψη και λύπη, πόνος και συμπόνια στην τοπική κοινωνία, που βίωσε και βιώνει το εύθραυστο, αναπάντεχο και απροσδόκητο της ζωής.
Είναι
εκείνες οι περιπτώσεις που ο σεβασμός, η ψυχραιμία, η σύνεση και η σιωπή πρέπει
να πρυτανεύσουν από όλους και έτσι έγινε.
Είναι
όμως και εκείνες οι φορές, στη στροφή της μοίρας, που θέλεις και απαιτείς όσο
ποτέ άλλοτε τους «άρχοντές» σου εκεί. Να σταθούνε όρθιοι, με σιγουριά, πυλώνας
εμπιστοσύνης, δικαιοσύνης και ασφάλειας.
Δύσκολο
πράγμα ο «Άρχοντας», σπάνιο ο «Ηγέτης»!!!
Είδαμε
έναν Δήμαρχο να περιφέρεται από κανάλι σε κανάλι, από το ένα τηλεοπτικό
παράθυρο στο άλλο και από την αρχή να στοχοποιεί και να επιρρίπτει
συγκεκριμένες ευθύνες. Χωρίς αντανακλαστικά.., ασύνδετος με την κοινωνία..,
μόνος…
Επτά
ημέρες μετά, όταν η σιωπή άρχισε από βουβή κατακραυγή να γίνεται θόρυβος, έκανε
αυτό που έπρεπε να γίνει, αν όχι από την πρώτη στιγμή, την επομένη.
Και
πάλι όμως, το περισσότερο που θέλησε να κάνει ήταν να δικαιολογήσει τον εαυτό
του, τις ατυχείς δηλώσεις και ενέργειές του, να διορθώσει την εικόνα του. Έχει
καταλάβει πως έβαλε απέναντι ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Το λάθος το
κατάλαβε;;; Τώρα ψάχνει στηρίγματα, μα εκείνα ήταν πάντα εκεί πρόθυμα,
διαθέσιμα…
Αυτήν
τη φορά δεν είπε πολλά, απέφυγε να απαντήσει, παρόλα αυτά μία λέξη ξέχασε να
πει «Συγνώμη»…