Γιάννης Παναγιωτόπουλος
Είναι Γενάρης του 2023. Οι αποκαλύψεις για το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων σκάνε η μία μετά την άλλη. Στις 27 του μήνα ο Αλέξης Τσίπρας από το βήμα της Βουλής, επικαλούμενος επιστολή του προέδρου της ΑΔΑΕ, λέει πως η ΕΥΠ παρακολουθούσε τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ, τέσσερις ακόμα αξιωματούχους και τον υπουργό Κωστή Χατζηδάκη. Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης δεν διαψεύδει τις παρακολουθήσεις αλλά κόντρα σε κάθε δημοκρατική παράδοση και τα κοινοβουλευτικά ειωθότα της δυτικής Ευρώπης, δεν παραιτείται. Εξάλλου οι δημοσκοπήσεις, όλες οι δημοσκοπήσεις, εμφανίζουν τη Νέα Δημοκρατία σταθερά πρώτη στην πρόθεση ψήφου.
Εκείνες
τις ίδιες ημέρες όμως, συνέβαιναν μια σειρά από γεγονότα που, ακόμα και στα
αντιπολιτευόμενα μέσα, δεν παρουσιάζονταν ως ειδήσεις πρώτης γραμμής. Οι
συλλογικότητες των καλλιτεχνών προχωρούσαν σε μια σειρά από δράσεις και
κινητοποιήσεις, διαμαρτυρόμενοι για το Προεδρικό Διάταγμα 85… μια απόφαση της
κυβέρνησης που επικύρωσε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας και εξίσωνε τα πτυχία των
σχολών τους με το απολυτήριο του Λυκείου. Όλα είχαν ξεκινήσει παραμονές
Χριστουγέννων, με την κατάληψη του Σχολείου της Αθήνας-Ειρήνη Παπά στην οδό
Πειραιώς από τους σπουδαστές της δραματικής σχολής του Εθνικού Θεάτρου. Αυτό κι
αν είχε γραφτεί «στα ψιλά»…
Κι
εκεί που ο Κυριάκος Μητσοτάκης φαινόταν να έχει περάσει, προς το παρόν
τουλάχιστον, τον «βράχο» των παρακολουθήσεων - γιατί «σκόπελο» δεν τον λες -
και να έχει τις προϋποθέσεις να οργανώσει μια άνετη προεκλογική εκστρατεία,
συμβαίνει αυτό που μάλλον κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει. Στις 2 Φεβρουαρίου
οι συλλογικότητες των καλλιτεχνών δίνουν βροντερό «παρών» έξω από τη Βουλή. Η
κυβέρνηση περνά μια τροπολογία που θεωρεί λύση στο πρόβλημα και θεωρεί ότι
ξεμπέρδεψε. Όμως οι καλλιτέχνες την κρίνουν ως «εμπαιγμό» και συνεχίζουν.
Οι
20χρονοι σπουδαστές των δραματικών σχολών καταλαμβάνουν το κτίριο Τσίλλερ του
Εθνικού και ο Συντονισμός των Εργαζομένων στον χώρο των Τεχνών το ΡΕΞ. Εάν
αντεξουσιαστές ή κάποια οργάνωση της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς είχε κάνει
κατάληψη σε τόσο εμβληματικά κτίρια στο κέντρο της Αθήνας, η Αστυνομία θα τα
είχε περικυκλώσει και τα κανάλια θα έκαναν «πάρτι». Όμως όχι. Εκεί μέσα είναι
τα πρόσωπα που αγαπά ο κόσμος. Είναι οι άνθρωποι που ομορφαίνουν την δύσκολη
καθημερινότητα. Κυνικά μιλώντας, αρκετοί από τους σπουδαστές των δραματικών
σχολών ανήκουν σε ευκατάστατες οικογένειες, με γονείς που δε θα συγχωρούσαν ένα
ακόμα περιστατικό αστυνομικής αυθαιρεσίας, με θύματα αυτή την φορά τα παιδιά
τους.
Κι
ύστερα γίνεται το μεγάλο «μπαμ». Οι καθηγητές του Εθνικού παραιτούνται και η
διοίκηση του σημαντικότερου καλλιτεχνικού οργανισμού της χώρας τσακίζει τις
φιλοκυβερνητικές διαρροές περί παραίτησης «εκ του ασφαλούς». Ακολουθούν οι
συνάδελφοί τους από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Ο κυβερνητικός
εκπρόσωπος αφιερώνει 15 λεπτά στην ενημέρωση των συντακτών για να πείσει τους
καλλιτέχνες ότι όλα είναι όπως πριν το ΠΔ 85. Μάταια.
Παρασκευή
και Σάββατο βράδυ, παρά το τσουχτερό κρύο, το κέντρο της Αθήνας γεμίζει με
ανθρώπους που δηλώνουν αλληλέγγυοι στον αγώνα των καλλιτεχνών. Το αίτημα πλέον
δεν είναι μόνο η απόσυρση του ΠΔ 85 αλλά η γενική αναβάθμιση του τρόπου που η
ελληνική Πολιτεία αντιλαμβάνεται τον πολιτισμό και τους ανθρώπους του.
Καλλιτέχνες με τεράστια επιρροή όπως ο Σωκράτης Μάλαμας, η Τάνια Τσανακλίδου, ο
Φοίβος Δεληβοριάς και πολλοί άλλοι βγαίνουν μπροστά. Είναι η στιγμή που ο
Κυριάκος Μητσοτάκης κάνει ένα βήμα πίσω.
Το
παίρνει πάνω του, παρακάμπτοντας τις αρμόδιες υπουργούς, Μενδώνη και Κεραμέως.
Ξέρει ότι καμιά τους δεν έχει πολιτικό κεφάλαιο να σταθεί απέναντι τους.
Ανακοινώνει πως την ερχόμενη Τετάρτη θα συναντήσει εκπροσώπους των καλλιτεχνών.
«Για το ζήτημα της καλλιτεχνικής εκπαίδευσης» γράφει η ανακοίνωση του Μαξίμου
αλλά πόσες πιθανότητες έχει ο πρωθυπουργός να ρισκάρει ένα φιάσκο με
πρωταγωνιστή τον ίδιο, δύο μήνες πριν τις εκλογές; Η λογική λέει ότι θα «δώσει»
κάτι που μπορεί να εκτονώσει την ένταση.
Το
κίνημα των καλλιτεχνών μπορεί να κερδίσει λοιπόν. Την ώρα που η ερευνητική
δημοσιογραφία, σύσσωμη η αντιπολίτευση, η επιτροπή PEGA του Ευρωκοινοβουλίου
και όλος ο εκτός Νέας Δημοκρατίας νομικός κόσμος της χώρας, με τα πλέον στέρεα
και αδιάσειστα στοιχεία, δεν έχουν καταφέρει να κουνήσουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη
από τη θέση του, μουσικοί, ηθοποιοί και χορευτές, τον ρίχνουν στα σχοινιά.
Είναι
η δύναμη της ομορφιάς που τα νικάει όλα; Ή μήπως είναι η απίστευτη δυναμική που
μπορεί να αναπτύξει ένα ευφάνταστο, ακηδεμόνευτο και ειρηνικό κίνημα; Το
σίγουρο είναι ότι όσοι νιώθουν και παρουσιάζονται ως πρεσβευτές του καλού και
του δίκαιου σε αυτή την χώρα, έχουν να πάρουν μερικά μαθήματα από τους
καλλιτέχνες. Και σίγουρα όχι υποκριτικής.