του Αλέξανδρου Χαλκιόπουλου-Προέδρου ΔΕΥΑΣ
Η αλήθεια είναι ότι αυτή τη στιγμή στο Δήμο Σερρών, στις 4 από τις 5 Διευθύνσεις προΐσταται γυναίκα, στις Διευθύνσεις των δύο εκ των τριών Νομικών Προσώπων του Δήμου προΐσταται γυναίκα, στη θέση του Γ.Γ. του Δήμου υπηρετεί γυναίκα, στη συντριπτική πλειοψηφία των Προϊσταμένων των Τμημάτων όλου του Δήμου προΐστανται γυναίκες, γυναίκα Αντιδήμαρχος τελεί τους πολιτικούς γάμους και στη θέση των 5 από τους τους 7 ειδικούς συνεργάτες του Δημάρχου υπηρετούν γυναίκες,όπως επίσης και σε όλες τις θέσεις του γραφείου Δημάρχου.
Κάποια εξήγηση θα υπάρχει.
Ας βρούμε λοιπόν πρώτα τη διάκριση και μετά ας ψάξουμε και την έμφυλη βία (sic) στο Δήμο Σερρών κα Ευαγγελίδου.
Κάποια εξήγηση βέβαια θα υπάρχει και για το ότι, λόγω ιδιότητας, παρατήρησα πως το 80% των δικαστικών λειτουργών στην Ελλάδα είναι γυναίκες.
Και επειδή είναι επίκαιρο το θέμα της Έκθεσης στις Πανελλήνιες εξετάσεις, ευτυχώς από την εποχή του “μισογύνη” Αριστοτέλη μέχρι σήμερα, χάρη και στο φεμινισμό του 20ου αιώνα περιορίστηκε δραστικά η ωμή σωματική βία και το δικαίωμα ισότητας των φύλων έκανε άλματα.
Αντιπαρέρχομαι βέβαια το σκεπτικό των “σοφών” του Ελληνικού υπουργείου παιδείας να επιλέξουν στα θέματα το 1ο κείμενο που βρήκε να χαρακτηρίζει ονομαστικά, ανάμεσα σε άλλους διανοητές 23ων αιώνων, τον Αριστοτέλη ως τον πρώτο μισογύνη όλων των εποχών.
Δε πειράζει, 200 πανεπιστήμια παγκοσμίως έχουν προκρίνει τον Αριστοτέλη ως 3ο φιλόσοφο όλων των εποχών, απλά γιατί 1ος είναι ο Σωκράτης και 2ος ο Πλάτωνας.
Αυτά ενδεχομένως να είναι τα αποτελέσματα του νεοφεμινισμού, όπως θέλει να πει το 2ο κείμενο της Έκθεσης, αυτό δηλαδή που σήμερα λέμε ακραία woke αντίληψη και κατά πόσο μπορεί αυτή να διχάσει τη κοινωνία περνώντας στο άλλο άκρο αυτού που πολεμάει.
Διότι σήμερα που στον ανεπτυγμένο κόσμο έχει περιοριστεί σημαντικά η σωματική βία, αν και δυστυχώς ακόμα υπάρχει και αυτή, η λεκτική και ψυχολογική βία που υπερτερούν ποσοστιαία, δε διακρίνονται από φύλο πλέον, όπως θέλει να πει το 3ο κείμενο της Έκθεσης.
Όπως σε κάθε φανατική αντίληψη έτσι και η woke αυτή αντίληψη αν προσλάβει φανατικό χαρακτήρα, θα διαστρεβλωθεί και θα εργαλειοποιηθεί. Δύσκολα διλήμματα θα παρατηρήθουν στο μέλλον.
Όπως π.χ. η ποσόστωση φύλου και στην εκλογιμότητα, πέρα από την υποψηφιότητα και κατά πόσο αυτό παραβιάζει την αρχή της πλειοψηφίας, στη περίπτωση που δεν εκλέγεται ικανός αριθμός γυναικών.
Περισσότερο όμως θα με ενοχλούσε η ενίσχυση του φόβου έκφρασης ανάμεσα στα φύλα και η σκόπιμη διαστροφή της αλήθειας με όχημα τη φανατική νεοφεμινιστική – woke αντίληψη γυναικείου δικαιωματισμού, όπως στη περίπτωση της κυρίας Ευαγγελίδου.
Αντιθέτως θυμάμαι ενα κομψό παράδειγμα εκπαίδευσης κατά των διακρίσεων, μακρυά από φανατισμούς, που έξυπνα διεγείρει το νου στη μάχη των δικαιωμάτων και της αναγκαίας παιδείας, σε ένα από τα δοκίμια του Ουμπέρτο Έκο που μου έδινε να διαβάζω ο τότε καθηγητής μου στην Έκθεση (όχι του σχολείου βέβαια), σημερινός συγγραφέας Λευτέρης Μαυρόπουλος, στη δεκαετία του 90.
Θυμάμαι λοιπόν οτι ρώτησαν τους πρώτους αστροναύτες που πήγαν στο διάστημα μόλις επέστρεψαν, αν εκεί ψηλά είδαν το Θεό. Και αυτοί απάντησαν:
“Ναι. Ήταν μαύρη!”