Πρόσφατα ξέσπασε στη μικρή κωμόπολη μας διαμάχη μεταξύ του τοπικού Μητροπολίτη και σημαντικής μερίδας δημοτών. Αντικείμενο της διαμάχης η χρήση της πρώην λέσχης αξιωματικών (ΛΑΦ) για μια εικοσαετία. Έναυσμα δε η παραχώρηση της από την αρμοδία στρατιωτική υπηρεσία – κατόπιν κυβερνητικών οδηγιών – στην Μητρόπολη Σιδ/στρου και μάλιστα δωρεάν. Από τον Δήμο Σιδ/στρου σε πολλές προσπάθειες διαδοχικών δημάρχων απαιτούσε υψηλότατο ενοίκιο.
Κατά
την ταπεινή μου γνώμη το θέμα της σύγκρουσης ΔΕΝ είναι το κτίριο. Και ο Δήμος
διαθέτει άλλα κτίρια και χώρους προς αξιοποίηση και η Μητρόπολη ήδη διαθέτει
Μητροπολιτικό κτίριο και εκκλησιαστικό μουσείο, όπου βέβαια δεν γίνεται και
παρέλαση από τουρίστες.
Το θέμα
είναι ποιος πρέπει να προηγείται σε αποφάσεις που αφορούν τους πολίτες είτε
πρόκειται για την αξιοποίηση ενός κτιρίου είτε για το τι αναγράφουν οι
ταυτότητες. Αν δηλαδή πρέπει να αποφασίζουν οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι του λαού
ή οι διάφοροι ιερωμένοι, στηριζόμενοι σε μια άμορφη μάζα φανατικών
θρησκευόμενων και στον ισχυρισμό ότι εκφράζουν τη θεια βούληση.
Ο
Μητροπολίτης απέδειξε ότι θεωρεί εαυτόν ανώτερο, προγκώντας δημόσια τον δήμαρχο
και μάλιστα κατά την περιφορά του Επιταφίου –τόση ευλάβεια. Πανηγύρισε επειδή η
κυβέρνηση (που κατά τα άλλα διακηρύσσει ότι η χώρα δεν είναι θεοκρατία )
προεκλογικά του έκανε ένα δώρο, διεκδικώντας και τους ψήφους των
χριστιανό-Ταλιμπαν.
Η ρίζα
του προβλήματος βρίσκεται στη θέση της Εκκλησίας ως νομικό πρόσωπο δημοσίου
δικαίου. Η δε μακροπρόθεσμη λύση βρίσκεται στον χωρισμό Εκκλησίας και κράτους,
όπως σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο ( να χωρίσουμε τα τσανάκια μας όπως έλεγε ο
Κων/νος Καραμανλής στον Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ ). Μέχρι τότε θα επανέρχονται
περιοδικά κάποιες συγκρούσεις Πολιτείας και Εκκλησίας ( ταυτότητες,
περιουσιακά, Βατοπεδια, πολιτικός γάμος, διδασκαλίες στα σχολεία κλπ ).
Ο
Μητροπολίτης θα κτίσει το Σεράι του στο κέντρο της πόλης, εκεί που πριν έναν
αιώνα ήταν το κονάκι του Αγά, στο χώρο που οι Σιδηροκαστρινοι παραχώρησαν για
τις ανάγκες του στρατού.
Βραχυπρόθεσμα
φαίνεται κερδισμένος και μάλιστα προκαλεί ότι «θα τον υποστούμε». Έχει
διαρρήξει όμως πλέον κάθε δεσμό με την κοινωνία των πολιτών. Και ναι η Ελλάδα
δεν κυβερνιέται από τους Αγιατολαχ. Στις συγκρούσεις με την Πολιτεία ή την επιστήμη
χαμένη στο τέλος ήταν πάντα η Εκκλησία. Ο Μητροπολίτης δεν μπορεί καν να
διανοηθεί τη ζημιά που έχει προκαλέσει στη δημόσια εικόνα του. Αργά ή γρήγορα
θα το καταλάβει. Την Ύβρη και την Οίηση ακολουθεί πάντα η Νέμεσις.
Ο
Ραγιάς