Το περασμένο Σάββατο βρέθηκα στην Θεσσαλονίκη για μια ημέρα καριέρα όπου όσοι αναζητούν εργασία μπορούσαν να έχουν κατ ιδίαν προσωπικές συνεντεύξεις με εκπροσώπους εταιρειών που αναζητούν προσωπικό προς στελέχωση κενών θέσεων.
Συμμετείχαν και δύο πολύ γνωστές αλυσίδες
Σούπερ Μάρκετ με εκαντάδες καταστήματα ανα την επικράτεια με κύκλο εργασιών
εκατομμυρίων. Μέσα από μία σύντομη κουβέντα μου ξεκαθαρίστηκε από την πρώτη
εταιρία πως προσλαμβάνουν μόνο part-time, οι καθαρές απολαβές μου θα είναι 350
ευρώ (4ωρη εργασία, 6 ημερη, μερικές φορές και τις Κυριακές). Επίσης μου
εξήγησαν πως θα υπάρχουν υπερωρίες που θα πληρώνονται με...ρεπό.
Η δεύτερη επιχείρηση με
απέρριψε με συνοπτικές διαδικασίες καθώς προσλαμβάνει μόνο με προγράμματα του
ΟΑΕΔ με την βασική προϋπόθεση να είμαι κάτω των 29 ετών.
Αυτά γίνονται μόνο στην
Ελλάδα, την ίδια ώρα που οι τιμές των προϊόντων στα ράφια σπάνε το ένα ρεκόρ
μετά το άλλο οι εταιρίες του εμπορίου "τσεκουριάζουν" τους μισθούς
για να μεγιστοποιήσουν τα υπερκέρδη. Φυσικα δεν μιλάω για μικρομεσαίες
επιχειρήσεις που παλεύουν με νύχια και με δόντια για να επιβιώσουν αλλά για
εταιρίες κολοσσούς στον τομέα τους με κύκλο εργασιών αρκετών εκατομμυρίων.
Αυτές οι ίδιες εταιρίες που
ζητούν την προτίμηση του καταναλώτικού κόσμου με την λογική "Ετσι έχουν τα
πράγματα και αν σου αρέσει" προσπαθούν να φέρουν τους εργαζομένους προ
τετελεσμένων πατώντας πάνω στην ατομική ανάγκη για εισόδημα. Πως γίνεται όταν
δίνονται μισθοί-πείνας να προσδοκούν κάποιοι οι καταναλωτές να γεμίσουν το
καλάθι.
Αυτό κύριοι ονομάζεται
ΠΛΙΑΤΣΙΚΟ και ξέρεται ποιο είναι το "ωραίο" με το ΠΛΙΑΤΣΙΚΟ στην αρχή
σου αποδίδει κέρδη αλλά στο τέλος.... πληρώνεις τη νύφη. Ηδη η Ελληνική
κοινωνία έχει δείξει σοβαρά συμπτώματα κόπωσης, οι λίστες του σουπερμαρκετ
έχουν σμικρυνθεί και βασικά προϊοντα του χθες πλέον θεωρούνται οι πολυτέλειες
του σήμερα.
Όταν δεν στηρίζεις την
οικονομία μην προσδοκάς να σε στηρίξει αυτή!