Αναρωτήθηκα πολλές φορές ποιος είναι ο πιο σωστός όρος, για τους εργαζόμενους στον Δημόσιο τομέα. Δημόσιος Υπάλληλος ή Δημόσιος λειτουργός, όπως αποκαλείται στην Κύπρο;
Έχω την άποψη ότι ο όρος
Υπάλληλος εκφράζει νοοτροπία αφεντικού του προϊσταμένου επί του εργαζόμενου, σε
αντίθεση με τον λειτουργό, τον οποίο θέλει ο όρος ως υπεύθυνο γρανάζι της
Κρατικής μηχανή., που θα δίνει λύση στα προβλήματα, τα οποία δεν αντιμετωπίζουν
πολλές φορές οι πρόνοιες ενός Νόμου. Ο Νόμος είναι ένας κανόνας και μια
απόφαση, που δεν είναι δυνατόν ν' αντιμετωπίζει την κάθε περίπτωση χωριστά. Για
να γίνω πιο κατανοητός θυμήθηκα, ένα περιστατικό ενός συναδέλφου, που πέθανε
ξαφνικά η μητέρα του. Πήγε λοιπόν στον διοικητή του και ζήτησε μια άδεια για να
την αποχαιρετήσει. Είχε όμως εξαντλήσει όλη την άδεια του και υπήρχε πρόβλημα.
Δεν τον κάλυπτε ο Νόμος.
-Τι να σου πω βρε παιδί μου,
του απάντησε ο Διοικητής του, έχεις πάρει όλη την άδεια σου. Τι λέει ο Νόμος;
Ο συνάδελφος όμως ετοιμόλογος
του απαντά:
-Σηκωθείτε από τη θέση σας
κύριε διοικητά, να βάλουμε στην καρέκλα τον Νόμο και να τον διαβάζουμε κάθε
φορά, που παρουσιάζεται κάποιο ξαφνικό πρόβλημα.
Πάνω από τον Νόμο είναι ο
άνθρωπος. Ο Θεός, η Πατρίδα και η οικογένεια, που συνθέτουν την έννοια του
κράτους και του κάθε Νόμου.
Ο Διοικητής αυτός, ο οποίος
δεν διακρίνονταν από πνεύμα πρωτοβουλίας, ήταν απλά ένας δημόσιος υπάλληλος.
Δεν ήταν όχι Διοικητής, αλλά ούτε ένας απλός δημόσιος λειτουργός. Ήταν ένας
γραφειοκράτης δημόσιος υπάλληλος. Ο κρατικός λειτουργός βλέπει ως λειτούργημα
την υπηρεσία του. Γι' αυτό αισθάνεται και υπεύθυνος. Είναι στη θέση που
υπηρετεί για να δίνει λύση στα προβλήματα του πολίτη και όχι να κάνει την ζωή
του δύσκολη ή να τον οδηγεί σε αδιέξοδο. Ο υπάλληλος αντίθετα λειτουργεί
ανεύθυνα. Πρέπει να ρωτήσει το αφεντικό του ή τον προϊστάμενο του κι αυτός με
την σειρά του τον διευθυντή, φθάνοντας μέχρι τον Υπουργό. Γι' αυτό μετά από
κάθε Νόμο βγαίνει μια σειρά από ερμηνευτικές εγκυκλίους, ώστε να γίνει
κατανοητός και να μην καταλαβαίνει κανείς τι λέει!!