Νικόλ Λειβαδάρη
Η σκιά των Τεμπών, έναν χρόνο μετά το δυστύχημα, πιέζει την κυβέρνηση ίσως περισσότερο κι απ’ ό,τι στην πρώτη φάση της τραγωδίας. Η πίεση αυτή δεν είναι μετρήσιμο μέγεθος που μπορεί να αποτυπωθεί στις δημοσκοπήσεις, όπως λέει όμως έμπειρος πολιτικός αναλυτής συσσωρεύει πια ένα συναισθηματικό φορτίο που μπορεί να λειτουργήσει ως καταλύτης σε συνθήκες ευρύτερης κοινωνικής δυσφορίας.
Πρόκειται για κίνδυνο που εντοπίζουν και στο Μαξίμου,
όπου ο πολιτικός προβληματισμός εκπορεύεται από δύο δεδομένα.
Το πρώτο είναι πως η κυβέρνηση, έναν χρόνο μετά την
τραγωδία δεν μπαίνει πια στο κάδρο μόνον για τις ευθύνες, τι παραλείψεις και τα
εγκληματικά λάθη που οδήγησαν στο δυστύχημα, αλλά εγκαλείται και για εκ των
υστέρων επιχείρηση συγκάλυψης των ενόχων.
Την εικόνα και τις καταγγελίες των συγγενών για συγκάλυψη
ήρθε να στηρίξει και να μεγεθύνει η ίδια η λειτουργία της εξεταστικής επιτροπής
με τους αποκλεισμούς κρίσιμων μαρτύρων και την εμφανή προσπάθεια της
κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας να κλείσει τον φάκελο με συνοπτικές διαδικασίες. Η
τελευταία πράξη εδώ παίχτηκε χθες με την άρνηση της ΝΔ να δεχθεί το αίτημα της
αντιπολίτευσης για εκ νέου σύγκλιση της επιτροπής μετά την αποστολή της
πρόσθετης δικογραφίας από τον Εφέτη Ανακριτή της Λάρισας.
«Με δεδομένο ότι ενημερωθήκαμε ότι μέλη της εξεταστικής
επιτροπής έχουν υποβάλλει αιτήματα στο Προεδρείο, σας γνωρίζουμε ότι το εν λόγω
υλικό δεν έχει παραληφθεί από τη Βουλή και συνεπώς τη γραμματεία της
Εξεταστικής Επιτροπής», ήταν το καταφανώς προσχηματικό επιχείρημα που πρόβαλαν
πηγές του προεδρείου της εξεταστικής, προσθέτοντας:
«Με απόλυτο σεβασμό στη μνήμη των θυμάτων και τον πόνο
των συγγενών τους, οφείλουμε όλοι να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων και να
λειτουργήσουμε απολύτως θεσμικά με γνώμονα την αποκάλυψη της αλήθειας».
Έγκλημα στα Τέμπη /
Οι διώξεις 33 προσώπων και οι κραυγές για συγκάλυψη (και
πολιτικών) ευθυνών
Η πολιτική ασυλία Καραμανλή είναι επίσης ένας από τους
καταλυτικούς παράγοντες που στηρίζουν την υπόθεση της συγκάλυψης. Η στάση του
στην εξεταστική επιτροπή δεν βοήθησε καθόλου την Νέα Δημοκρατία και η έμμεση
σύστασή του στους συγγενείς των θυμάτων να πενθούν βουβά εξόργισε ακόμη και
γαλάζιους βουλευτές. Αρκετοί εξ αυτών μάλιστα δεν διστάζουν να πουν ότι ένα από
τα μεγαλύτερα λάθη του Κυριάκου Μητσοτάκη ήταν ότι επέτρεψε στον πρώην υπουργό
Μεταφορών να κατέβει στις εκλογές και να επιδεικνύει πλέον την επανεκλογή του
ως τεκμήριο αθωότητας.
Το δεύτερο στοιχείο που προβληματίζει την κυβέρνηση είναι
πως η τραγωδία των Τεμπών, μέσα από την εκστρατεία δικαίωσης των συγγενών των
θυμάτων, δείχνει να διαμορφώνει μια νέα κοινωνική αντιπολίτευση. Τεκμήριο αυτού
του άτυπου, και μη πολιτικά καθοδηγούμενου, κοινωνικού ρεύματος είναι οι
790.000 υπογραφές που έχουν ήδη συγκεντρωθεί υπέρ της πρωτοβουλίας της Μαρίας
Καρυστιανού για άρση της ασυλίας των πολιτικών αλλά και η μαζική συμμετοχή
συνδικάτων, φορέων και επαγγελματικών τάξεων στην σημερινή απεργία για την τραγική
επέτειο του δυστυχήματος.
Όλα αυτά, ανεξαρτήτως των εξελίξεων στο μέτωπο της
Δικαιοσύνης, χρεώνουν την κυβέρνηση με ένα βαρύ ηθικό ζήτημα – ένα ζήτημα που
δεν αντιμετωπίζεται με επικοινωνιακή διαχείριση και που μπορεί να γίνει ακόμη
πιο πιεστικό όταν θα αρχίσει η δίκη για την τραγωδία σε λίγους μήνες.