Συζητήθηκε στις (27/3) στο Δημοτικό Συμβούλιο Εμ. Παππά το αίτημα της εταιρείας MAGNA ENERGIA για απόσυρση εκ μέρους του δήμου της προσφυγής του στο ΣτΕ κατά της περιβαλλοντικής έγκρισης (Αποκεντρωμένη Διοίκηση Μακ – Θράκης, 22-2-2022) για φωτοβολταϊκό έργο έκτασης 4.100 στρεμμάτων στο Μενοίκιο, καθώς και κατά της αναγκαστικής απαλλοτρίωσης του συνόλου της έκτασης με απόφαση της κυβέρνησης, ύστερα από αίτημα της εταιρείας. Η Εταιρεία, σε αντάλλαγμα της παραίτησης του Δήμου Εμ. Παπά υποσχόταν λαγούς με πετραχήλια, πλην όμως μέσω προσώπου που δεν εκπροσωπεί το διοικητικό της συμβούλιο, όπως επισήμανε ο δήμαρχος, κος Νόττας.
Σημειώνουμε ότι η προσφυγή στο ΣτΕ κατατέθηκε από κοινού
με το Δήμο Σερρών.
Ο εισηγητής της πρότασης εκ μέρους της εταιρείας, με
υπεροπτικό ύφος μεγάλου αφεντικού, απευθυνόμενος προς τους/τις δημοτικούς/ές
συμβούλους, τόνισε:
-- Αφού η
κυβέρνηση απαλλοτρίωσε αναγκαστικά τη δημοτική έκταση για λόγους «εθνικού
συμφέροντος», το έργο τελικά θα γίνει (θέλουμε δε θέλουμε)
-- Θέλετε την
επένδυση ή όχι (χωρίς καμία αναφορά σε
περιβαλλοντικές επιπτώσεις)
-- Προσέξτε
μήπως με τη στάση σας ζημιώσετε τα
συμφέροντα του δήμου και των συνδημοτών σας
(πάρτε,
δηλαδή, τα κάτι παραπάνω ευρώ που σας υποσχόμαστε και αποσύρετε την προσφυγή,
για να μη σας κατηγορεί ο κόσμος ότι χάσατε την «ευκαιρία»)
-- Πώς
θ΄αποφασίσετε για τη συνέχιση του δικαστικού αγώνα; Έχετε κάποια νομική εκτίμηση ότι μπορεί να κερδηθεί; (Από πότε το δίκιο ενός αγώνα
μετριέται με ποσοστιαίες μονάδες στην πρόβλεψη δικαστικής «επιτυχίας»;)
Με λίγα λόγια, η εταιρεία, με την αβάντα της κυβέρνησης
(αναγκαστική απαλλοτρίωση κατ’ απαίτηση της MAGNA ENERGIA) ζητά από την τοπική
αυτοδιοίκηση να μετατραπεί σε εκτελεστικό όργανο και πρακτορείο των συμφερόντων
και επενδυτικών αναγκών της.
Για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις έχουν ειπωθεί πολλά
κατά την περίοδο διαβούλευσης της μελέτης.
Βασικά ζητήματα είναι:
α. Ο κίνδυνος για
την υδρολογική ισορροπία της περιοχής Μενοικίου. Τον κίνδυνο αυτό επεσήμανε
δεόντως ο συμπολίτης μας (Σερραίος) καθηγητής γεωλογίας στο πανεπιστήμιο του
Μπέργκεν (Νορβηγία) κος Χρήστος Πέννος, ο οποίος έχει εκπονήσει τη διδακτορική
του εργασία (2014) ερευνώντας και καταγράφοντας επί διετία τους καρστικούς
σχηματισμούς του Μενοικίου (δολίνες, υπόγεια σπήλαια, καταβόθρες, σιφώνια),
μέσω των οποίων το νερό (βροχή – πάγοι) κατεισδύει στο υπέδαφος τροφοδοτώντας
πηγές στα χαμηλά του βουνού (νερό άρδευσης – ύδρευσης)
β. Απομείωση της
έκτασης των βοσκοτόπων της περιοχής
Η περιβαλλοντική μελέτη αγνοεί πλήρως τους γεωλογικούς αυτούς
σχηματισμούς και τη σημαντική τους λειτουργία, όσο δε για το μεγάλο περιορισμό
σε βοσκήσιμες εκτάσεις, στην απόφαση έγκρισης των περιβαλλοντικών όρων
αναφέρεται ότι οι υπεύθυνοι της εταιρείας θα ανοίγουν τις πύλες του
φωτοβολταϊκού πάρκου για να μπαίνουν μέσα να βόσκουν τα ζώα!
Εννοείται, ασφαλώς, ότι για την έκταση των 4.100
στρεμμάτων του έργου χάνονται τα δικαιώματα βόσκησης (παύει να είναι επιλέξιμη,
αφού μετατρέπεται σε βιομηχανική). Αυτό το αποκρύπτουν.
Η προσφυγή για την περιβαλλοντική μελέτη εκδικάζεται στο
ΣτΕ σε μία εβδομάδα (3/4). Το μέρος για την αναγκαστική απαλλοτρίωση το Μάιο.
Ακόμη και αν κάποιος παραβλέψει το πρωταρχικό ζήτημα των
περιβαλλοντικών επιπτώσεων, είναι να απορεί με το θράσος της εταιρείας να ζητά
από το δήμο, λίγες μέρες πριν την εκδίκαση της υπόθεσης, να αποσύρει τη διττή
προσφυγή. Να παραιτηθεί από τον αγώνα για λίγα (ή πολλά) ευρώ παραπάνω.
Ποιος κάνει κουμάντο εδώ πέρα;
Αποφασίστηκε κατά πλειοψηφία –και ορθότατα- να εμμείνει ο δήμος στην προσφυγή. Το
αντίθετο θα ισοδυναμούσε με ξεπούλημα και αυτοεξευτελισμό.
Μένει ωστόσο ένα ερώτημα προς απάντηση, το οποίο δεν
αφορά αποκλειστικά στο δημοτικό συμβούλιο, αλλά και σε όλους τους
κατοίκους/δημότες:
Τι κάνουμε αν
το ΣτΕ απορρίψει τις ενστάσεις του δήμου;