Απόστολος Λυκεσάς
Ο δήμαρχος, υποκύπτοντας στις πιέσεις των γονέων που επικαλέστηκαν «επικινδυνότητα» στη μεταφορά των μαθητών που πραγματοποιούσε το λεωφορείο στη δομή στο Κλειδί, έχει δρομολογήσει ειδικά λεωφορεία μόνο για τα προσφυγόπουλα.
Ο Δήμος Σιντικής Σερρών… φλέγεται! Και γι’ αυτό ο δήμαρχός του αποφάσισε να… δράσει πυροσβεστικά και να δρομολογήσει λεωφορεία αποκλειστικά για πρόσφυγες και μετανάστες! Το ανακοίνωσε περιχαρής για την «πυρόσβεση» ο ίδιος ο Γιώργος Τάτσιος στην ιστοσελίδα του στο fb, ανταποκρινόμενος, όπως λέει, σε αίτημα πολιτών του δήμου για την ασφαλή μετακίνηση μαθητών που κινδύνευαν διότι το λεωφορείο σταματούσε επί της εθνικής οδού για να επιβιβάσει ή αποβιβάσει προσφυγάκια που από τη δομή στο Κλειδί πήγαιναν στο Δημοτικό σχολείο!
Ο κ. Τάτσιος, γνωστός από τη δράση του ως «νεομακεδονομάχος» πολέμιος της Συμφωνίας των Πρεσπών, κάποτε συγκέντρωνε υπογραφές κατά της άφιξης προσφύγων και μεταναστών στην περιοχή του και είναι ο μοναδικός πανελλαδικά υποψήφιος και εκλεγμένος δήμαρχος που υποστηριζόταν από το κόμμα Νίκη, του οποίου -όπως θρυλείται- θεωρείται ένας από τους συνιδρυτές.
Πριν από μία εβδομάδα ο κ. Τάτσιος με ανάρτησή του ενημέρωνε τους συμπολίτες του ότι: «Πρόσφατα υπήρξαν έντονες διαμαρτυρίες γονέων για παράνομη στάση του μεσημεριάτικου δρομολογίου που μεταφέρει μαθητές προς το Αγκιστρο ΕΠΙ της εθνικής οδού για αποβίβαση τροφίμων της Δομής στο Κλειδί. Η Δημοτική Αρχή έδρασε ΑΜΕΣΑ με τη σύγκλιση (sic) σύσκεψης στην οποία συμμετείχαν ο πρόεδρος του ΚΤΕΛ κ. Ηλίας Παπαγεωργίου και ο διοικητής της Δομής κ. Βασίλειος Νικηφόρου στην οποία ζητήθηκε από τον δήμαρχο Σιντικής να μην επιβαίνουν ενήλικες τρόφιμοι της Δομής σε σχολικά δρομολόγια και φυσικά να μην πραγματοποιείται στάση επί της εθνικής οδού για λόγους ασφαλείας.
Η ανακοίνωση είναι μνημείο φαρισαϊσμού καθώς η
αντιμετώπιση των προσφύγων ως διαφορετικών ανθρώπων παρουσιάζεται σαν
εξυπηρέτηση σε αυτούς και ασφάλεια όλων των χρηστών των λεωφορείων στην
περιοχή. Επιπλέον ο κ. Τάτσιος, δήμαρχος σήμερα, προσέχει πολύ και τη γλώσσα
που χρησιμοποιεί, οπότε οι άλλοτε «λαθρομετανάστες» μετατρέπονται σε
«τρόφιμους» (!), έκφραση που χρησιμοποιείται για ανθρώπους που τους συνοδεύει η
ανάγκη για φρονηματισμό ή η ιδιότητα του ιδρυματοποιημένου.
Η Serin από την Παλαιστίνη με την τούρτα της
Αναμένονται απαντήσεις σε ερωτήματα όπως: 1) πότε
προέκυψε ο κίνδυνος για επιβάτες μαθητές και ενήλικες, 2) γιατί προέκυψε προς
το τέλος της σχολικής χρονιάς, 3) γιατί τα λεωφορεία σταματούσαν στην εθνική
οδό αντί να αφήνουν τα παιδάκια και τους ενήλικες 300 μέτρα μακρύτερα, δηλαδή
στην είσοδο της δομής στο Κλειδί, 4) τα λεωφορεία «αποκλειστικά» για πρόσφυγες
θα πηγαίνουν μέχρι την είσοδο της δομής ή θα τους αφήνουν πάλι στην εθνική οδό,
5) ποιος θα πληρώνει το κόστος για τα νέα δρομολόγια, 6) γιατί αφού υπήρχε θέμα
οδικής ασφάλειας δεν κλήθηκε και η τροχαία στη σύσκεψη.
Θέλουμε επίσης να ελπίζουμε ότι δεν υπάρχει κανένα θέμα
«ασφάλειας» για το γεγονός ότι 15 προσφυγάκια που πηγαίνουν στο Δημοτικό
Σιδηροκάστρου βρίσκονται στις ίδιες τάξεις, στο ίδιο προαύλιο του ίδιου
σχολείου με τα άλλα παιδιά της περιοχής. Είμαστε μάλιστα βέβαιοι γι’ αυτό,
αφού, όπως αποκαλύφθηκε από την ιστοσελίδα anexartitos.gr, «την ίδια εβδομάδα
που ο δήμαρχος Σιντικής, υποκύπτοντας στις πιέσεις των γονέων που επικαλέστηκαν
“ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΤΗΤΑ” στη μεταφορά των μαθητών από τη στάση που πραγματοποιούσε το
λεωφορείο στη Δομή προσφύγων στη θέση Κλειδί, και σε συνεννόηση με το ΚΤΕΛ,
έβαλε ξεχωριστά λεωφορείο για τους μαθητές και πρόσφυγες, οι συμμαθητές της
δεκάχρονης Serin τής ετοίμασαν μια τούρτα-έκπληξη για τα γενέθλιά της».
Παρατίθεται μάλιστα η ανάρτηση δασκάλου του σχολείου ο
οποίος με μακροσκελέστατο κείμενο περιγράφει πώς ένας μαθητής έφερε τούρτα
γενεθλίων για τη Serin από την Παλαιστίνη, η οποία «αρχικά τους κοιτούσε
ανέκφραστη. Αμέσως μετά έβαλε με μια απότομη κίνηση το χέρι της στο πρόσωπό της
και ξέσπασε σε κλάματα. Στα μάτια της κυλούσαν δάκρυα όταν της πρόσφεραν το
δώρο».
Οπως σημειώνει ο εκπαιδευτικός, «η Serin εξακολουθούσε να
είναι συγκινημένη ακόμη και όταν τα παιδιά γύρισαν στις τάξεις τους. Κι εμείς
οι τρεις μαζί με τον δάσκαλο της Πληροφορικής παρόντες εκπαιδευτικοί το ίδιο.
Βουρκώσαμε, όπως και οι υπόλοιποι συνάδελφοι/ισσες στους οποίους διηγηθήκαμε
στο διάλειμμα τα συμβάντα αυτής της ξεχωριστής ημέρας. Μάλιστα, ένας συνάδελφος
είπε: “Καμιά φορά τα παιδιά μάς βάζουν τα γυαλιά”. Κι εγώ που προσπάθησα να
σκεφτώ την κουβέντα του κυριολεκτικά, νομίζω πως είχε απόλυτο δίκιο. Μέσα από
την πράξη τους, τα “γυαλιά” που μας φόρεσαν, νιώσαμε κι εμείς τη σημασία της
αγάπης καλύτερα».
Εφημερίδα Συντακτών 28.3.24