ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΛΙΑ. ΕΝ ΟΨΕΙ ΤΗΣ ΑΥΡΙΑΝΗΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ Η ημέρα ήταν πάντα αφιερωμένη στην φύση. Η προσμονή της πάντα με αδημονία και όταν μάλιστα ξημέρωνε και ηλιόλουστη η χαρά ήταν μεγάλη. Από την παραμονή ετοιμαζόταν το φαγητό που θα παίρναμε ανήμερα. Κάθε χρόνο διεπίστωνα ότι το φαγητό ήταν και λιγότερο επειδή η φύση μου άνοιγε πολύ την όρεξη. Κρέατα έπαιρναν λίγοι και συνήθως οικογενειακές παρέες που έψηναν. Συνήθη φαγητά για εμάς τους πιτσιρικάδες τότε ήταν τσουρέκια, κόκκινα αυγά, τυρί, ελιές, που δεν έπιαναν και πολύ χώρο. Συνήθεις χώροι, η κατασκήνωση, το Ισσάρι, ο Σωτήρας και φυσικά τα φράγματα (το αγαπημένο μου μέρος) συγκέντρωναν τον περισσότερο κόσμο. Στον χώρο που βρίσκεται το κτήμα Γκάλβα ήταν το γήπεδο όπου παίζαμε "μπάλα". Κατά το μεσημέρι που ζέσταινε αρκετά κάναμε το πρώτο μπάνιο στα παγωμένα νερά του Κρουσοβίτη και μετά ψαρεύαμε μπριάνες (Βεριάνες). Οι εξερευνήσεις στην γύρω περιοχή, ήταν κι αυτές μέρος της δραστηριότητας μας την ημέρα αυτή. Σε μιά από αυτές τις εξερευνήσεις στο σπήλαιο, πάνω από το νότιο φράγμα βρέθηκε από τον φίλο και τέως συμμαθητή Ορέστη (τρόμαξε και άρχισε να φωνάζει άνθρωπος-άνθρωπος και όλη η παρέα πετάχτηκε από την σπηλιά έξω)το πτώμα κάποιου που είπαν πως αυτοκτόνησε. Σε μια άλλη εξερεύνηση βρέθηκε μια χειροβομβίδα στην κατηφόρα δίπλα από τον δρόμο προς τον χώρο που καταλύαμε. Φωνάξαμε από το Σχιστόλιθο τον αξιωματικό του φυλακίου (δόκιμος) ο οποίος αφού μας απομάκρυνε, μας ζήτησε να καλυφτούμε και με τρεμάμενα χέρια πήρε την χειροβομβίδα και την μετέφερε έως το ποτάμι όπου την πέταξε σε μέρος που δεν πλησιάζαμε. Ευτυχισμένες και αξέχαστες εποχές.
Γιώργος Τσαταλτζινός
Tags
Ταξίδι στο χρόνο