Αλέξανδρος Ζέρβας
Ένα νέο πολιτικό τοπίο φαίνεται πως ανέδειξε η κάλπη των ευρωεκλογών, με τα επιτελεία των πολιτικών κομμάτων να επιχειρούν να αναλύσουν τα καινούργια δεδομένα αλλά και να καθορίσουν την στρατηγική τους ενόψει της «επόμενης μέρας».
Κι αυτό γιατί όσο κι αν αρκετοί επισημαίνουν ότι «άλλο η
εθνική κάλπη κι άλλο η κάλπη των ευρωεκλογών», όμως τα μηνύματα που εστάλησαν
τόσο μέσω της τεράστιας αποχής όσο και των νέων πολιτικών συσχετισμών που
ανέδειξαν οι ψηφοφόροι που προσήλθαν τελικά είναι κάτι παραπάνω από σαφή.
Ευρωεκλογές 2024: Ο πόλος της Ακροδεξιάς
Το πρώτο -άκρως ανησυχητικό- πολιτικό συμπέρασμα που
προκύπτει αφορά την μεγάλη άνοδο των κομμάτων της ακροδεξιάς, τα οποία
αθροιστικά ξεπέρασαν το 18%. Σε αυτά περιλαμβάνονται η Ελληνική Λύση που
προσέγγισε για πρώτη φορά το 10%, η Νίκη που συγκράτησε τις δυνάμεις της
λαμβάνοντας 4,4%, η Φωνή Λογικής της Αφροδίτης Λατινοπούλου που έκανε την
έκπληξη ξεπερνώντας το «κατώφλι» του 3% και κερδίζοντας μία έδρα στην
ευρωβουλή, αλλά και οι Πατριώτες του Πρόδρομου Εμφιετζόγλου που έλαβε 1,4%.
Μάλιστα, τα παραπάνω δεδομένα έδειξαν να «ανοίγουν την
όρεξη» στον Κυριάκο Βελόπουλο, ο οποίος επιχείρησε να εμφανιστεί ως ο έχων την
πρωτοκαθεδρία στο χώρο της ελληνικής ακροδεξιάς, παρά το γεγονός πως ο ίδιος
απορρίπτει μετ’ επιτάσεως την ένταξή του στο εν λόγω ιδεολογικό στερέωμα. «Σήμερα
γεννήθηκε ο πόλος της πατριωτικής διακυβέρνησης του τόπου» σημείωσε με νόημα ο
πρόεδρος της Ελληνικής Λύσης, έχοντας το βλέμμα προφανώς στραμμένο στις
πρόσφατες εξελίξεις σε Ιταλία και Ολλανδία, όπου εθνικιστικά, ξενοφοβικά και
ομοφοβικά κόμματα ανήλθαν στην εξουσία.
Ευρωεκλογές 2024: Η «αιμορραγία» της ΝΔ και οι «γέφυρες»
στα δεξιά της
Την ίδια στιγμή, προβληματισμός ενυπάρχει στη ΝΔ, καθώς η
εμφατική αποτυχία της στις ευρωκάλπες δείχνει να οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην
«αιμορραγία» ψηφοφόρων της προς τα δεξιά της. Υπάρχουν δε πολιτικοί αναλυτές,
οι οποίοι επισημαίνουν πως οι ψηφοφόροι ακροδεξιών κομμάτων έχουν διαφορετική
ατζέντα σε σχέση με εκείνους της ΝΔ πάνω σε κομβικά ζητήματα, όπως την
μετανάστευση, τα δικαιώματα των ομόφυλων αλλά και την ΕΕ.
Σε κάθε περίπτωση όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η Δεξιά
της ΝΔ παραμένει ιδιαίτερα ισχυρή, με κορυφαία στελέχη της, όπως ο πρώην
πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, ο Μάκης Βορίδης και αρκετοί ακόμη να φροντίζουν
διατηρούν ανοιχτούς διαύλους με φορείς αλλά και το εκλογικό κοινό της άκρας
δεξιάς. Υπό αυτή την έννοια, δεν είναι λίγοι εκείνοι που σπεύδουν να αθροίσουν
το ποσοστο της ΝΔ στις ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου (28,3%) με εκείνο των
κομμάτων της ακροδεξιάς διαπιστώνοντας πως σε αυτή την εκδοχή ξεπερνούν το 46%.
Ευρωεκλογές 2024: Το «μετέωρο βήμα» της Κεντροαριστεράς
Στον αντίποδα, τα δεδομένα της κάλπης δεν δείχνουν για
μια ακόμη εκλογική αναμέτρηση για τους μεγαλύτερους πολιτικούς φορείς της
κεντροαριστεράς, καθώς τα ποσοστά ΣΥΡΙΖΑ (14,9%) και ΠΑΣΟΚ (12,8%) ακόμη και
αθροιστικά βρίσκονται κάτω από εκείνο της ΝΔ, καθώς συγκεντρώνουν ποσοστό λίγο
κάτω από το 28%.
Για την υπέρβαση του ποσοστού του κυβερνώντος κόμματος,
θα χρειαζόταν να προστεθεί κι εκείνο της Νέας Αριστεράς, το οποίο αν και ανήλθε
μόλις στο 2,5% θα συνέβαλε στο να υπερβεί το άθροισμα των πολιτικών φορέων της
Κεντροαριστερας το 30%.
Ξεχωριστή περίπτωση στο προοδευτικό φάσμα αποτελεί η
περίπτωση του Κόσμος του Πέτρου Κόκκαλη, το οποίο αθροιζόμενο στα παραπάνω θα
ανέβαζε το συνολικό ποσοστό στο 31,3%
Ευρωεκλογές 2024: Το «άθροισμα» του ευρύτερου
προοδευτικού χώρου
Την ίδια στιγμή, όμως θα πρέπει να σημειωθεί πως σύμφωνα
πάλι με τα όσα αναφέρουν πολιτικοί αναλυτές, οι προοδευτικοί ψηφοφόροι
κινούνται πολύ πιο άνετα στο φάσμα αριστεράς-κεντροαριστεράς απ’ ότι οι
συντηρητικοί ψηφοφόροι στο φάσμα δεξιάς-ακροδεξιάς.
Υπό αυτό το πρίσμα, θα μπορούσε κάποιος να προσθέσει στο
άθροισμα των φορέων της κεντροαριστεράς τα ποσοστα ακόμη και παραδοσιακών
κομμάτων της Αριστεράς, όπως του ΚΚΕ το οποίο έκανε την υπέρβαση λαμβάντας
9,3%, της Πλεύσης Ελευθερίας που εξέλεξε ευρωβουλευτή με 3,4%, του ΜέΡΑ25 που
δεν τα κατάφερε παίρνοντας 2,5%, ή ακόμη και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ που πήρε 0,5%.
Σε αυτή την περίπτωση, το άθροισμα των κομμάτων που
εντάσσονται στο ευρύτερο φάσμα Αριστεράς-Κεντροαριστεράς θα άγγιζε το 47%,
ξεπερνώντας το αντίστοιχο το κομμάτων στο φάσμα Δεξιάς-Ακροδεξιάς.