Ο σεβασμός στη μνήμη των νεκρών και στον πόνο των συγγενών τους, είναι υπέρτατες ηθικές αξίες από την εποχή της αρχαίας ελληνικής δημοκρατίας. Διαφορετικές είναι οι αξίες της Νέας Δημοκρατίας: το χρήμα και η εξουσία, η κολακεία του αρχηγού και η αλαζονεία. Το επιβεβαιώνουν οι απρέπειες της κυρίας Βόζεμπεργκ απέναντι στη Μαρία Καρυστιανού και τους άλλους συγγενείς των θυμάτων στα Τέμπη.
Φυσικά θα ήταν υπερβολική απαίτηση να ζητάγαμε από την ευρωβουλευτή της ΝΔ να γνωρίζει την Ιφιγένεια του Σοφοκλή ή τις Τρώαδες του Ευριπίδη, που αναφέρονται ακριβώς σε αυτές τις αξίες. Δυστυχώς ο Τέρης Χρυσός και ο Νότης Σφακιανάκης δεν έχουν ασχοληθεί με τέτοια δευτερεύοντα θέματα.
Αλλά φαίνεται ότι η κυρία Βόζεμπεργκ δεν πάει ούτε σε κηδείες, εκτός ίσως προεκλογικών περιόδων. Διαφορετικά θα φερόταν διαφορετικά απέναντι σε μαυροφορεμένες μάνες. Ακόμη και αν θεωρούσε ότι υπερβάλλουν.
Στην προηγούμενη θητεία της, η ευρωβουλευτής της ΝΔ έκανε ότι περνούσε από το χέρι της για τη συγκάλυψη του σκανδάλου των υποκλοπών. Έγινε αντικείμενο ειρωνικού σχολιασμού από συναδέλφους της, ακόμη και του δικού της κόμματος, αλλά ανταμείφθηκε: παρά τους αρχικούς δισταγμούς του, ο κ. Μητσοτάκης όχι μόνο την συμπεριέλαβε στο ευρωψηφοδέλτιο για τρίτη φορά, αλλά έδωσε και την ευλογία του για να αναλάβει θέση Προέδρου στην Επιτροπή Συγκοινωνιών του Ευρωκοινοβουλίου.
Αλλά μετά τις επιθέσεις της κατά των συγγενών των θυμάτων, φαίνεται ότι δεν πρόκειται απλώς για ανταμοιβή, αλλά και για νέα αποστολή. Μαζί με τον (υποψήφιο) Επίτροπο για τις Συγκοινωνίες κ. Τζιτζικώστα, ο στόχος είναι η συγκάλυψη της τραγωδίας στα Τέμπη, των βαριών κυβερνητικών ευθυνών πριν και μετά το δυστύχημα.
Θέλουμε να ελπίζουμε ότι ο κ. Τζιτζικώστας δεν θα υπηρετήσει τόσο δουλικά το σχέδιο συγκάλυψης του Μεγάρου Μαξίμου, δεν έχει λόγο άλλωστε: ο κύριος Μητσοτάκης δεν θα είναι πρωθυπουργός όταν προταθούν οι νέοι Επίτροποι μετά τις επόμενες ευρωεκλογές του 2029, για να τον ξαναπροτείνει για τη θέση.
Αυτό μάλλον δεν το έχει πάρει υπόψιν της ούτε η κυρία Βόζεμπεργκ, ζαλισμένη από το κοκτέιλ του υπερβάλλοντος ζήλου προς το αφεντικό αλλά και τον πανικού της, ότι μπορεί η συγκάλυψη να σκάσει στα χέρια της. Όχι στην Ελλάδα, όπου η ίδια έχει εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη -και γιατί να μην έχει άλλωστε- αλλά στις Βρυξέλλες.
Tvxs