Στέλιος Κούλογλου
O πρωθυπουργός Μπαρνιέ επανέλαβε το μοιραίο σφάλμα του προέδρου Μακρόν: στηρίχθηκε στην ακροδεξιά. Τόσο ο ίδιος όσο και ο πρόεδρος του, είχαν υπολογίσει ότι τελικά η Μαρίν Λεπέν δεν θα δυσαρεστούσε τους ισχυρούς οικονομικούς κύκλους που την υποστηρίζουν και θα στήριζε τις περικοπές στις δημόσιες δαπάνες, τις οποίες προωθούσε η κυβέρνηση.
Η επικεφαλής της γαλλικής ακροδεξιάς επέλεξε να υπερψηφίσει
την πρόταση μομφής της Αριστεράς, γιατί διαφορετικά θα απογοήτευε τα λαϊκά
στρώματα που έχουν πιστέψει στη δημαγωγία της. Έτσι κάπως, ο Μπαρνιέ έγινε ο
συντομότερος πρωθυπουργός της γαλλικής ιστορίας.
Όμως η σημερινή εξέλιξη στο Παρίσι, δεν είναι παρά το
αποκορύφωμα μιας βαθύτερης πολιτικής κρίσης. Βασικός υπεύθυνος είναι ο ίδιος ο
Μακρόν. Με την έναρξη της δεύτερης θητείας το 2022, προχώρησε σε εξαιρετικά
αντιδημοφιλή μέτρα, όπως η αύξηση των χρόνων συνταξιοδότησης που την επέβαλλε
με τη βία. Πριν από αυτό, είχε ψηφίσει ένα αντιμεταναστευτικό νόμο, που θα
ζήλευε και η Λεπέν.
Μετά τη συντριπτική ήττα του στις περσινές ευρωεκλογές,
έκανε ένα ακόμη λάθος: διέλυσε τη Βουλή και προχώρησε σε νέες εκλογές. Πίστευε
ότι θέτοντας το δίλημμα «το κόμμα μου ή η ακροδεξιά», θα συσπείρωνε τους
ψηφοφόρους της Αριστεράς. Δημιουργώντας το Λαϊκό Μέτωπο, η τελευταία δεν του
έκανε τη χάρη. Ο Γάλλος πρόεδρος έχασε κατά κράτος και τις βουλευτικές εκλογές,
μαζί με την κοινοβουλευτική του δύναμη.
Ακόμη όμως και τότε, προτίμησε να μην αναθέσει τον
σχηματισμό κυβέρνησης στο πρώτο κόμμα, την Αριστερά, αλλά στον κεντροδεξιό
Μπαρνιέ, που με τη σειρά του πόνταρε στην άτυπη συμμαχία με την ακροδεξιά. Το
τέλος του δράματος σημειώθηκε την Τετάρτη το βράδυ, όταν η πρόταση μομφής κατά
της κυβέρνησης υπερψηφίστηκε πανηγυρικά.
Ο Εμανουέλ Μακρόν έχει πλέον χάσει τη δυνατότητα να
κυβερνά τη χώρα του. Ένα πρόσφατο αποκαλυπτικό πορτρέτο του στην κεντρώα
εφημερίδα Le Monde, παρουσίαζε έναν πρόεδρο που έχει χάσει την επαφή με την
πραγματικότητα και στηρίζεται όλο και περισσότερο σε έναν συρρικνούμενο κύκλο
αυλοκολάκων.
«Ο Μακρόν είναι ένα παιδί που παίζει», σχολίαζε στο άρθρο
αυτό ο πρώην πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ.
Οι γαλλικές πολιτικές περιπέτειες δεν είναι παρά το
τελευταίο επεισόδιο μίας πολιτικής κρίσης που μαστίζει σαν μεταδοτική επιδημία
ολόκληρη την ΕΕ. Στη δεύτερη μεγάλη χώρα που μαζί με τη Γαλλία αποτελούσαν
άλλοτε την καλοδουλεμένη ατμομηχανή της Ευρώπης, προκηρύχθηκαν για τον
Φεβρουάριο πρόωρες βουλευτικές εκλογές, όταν στο Βερολίνο ο ετοιμόρροπος
κυβερνητικός συνασπισμός διαλύθηκε.
Στη Γερμανία, το ακροδεξιό AfD είναι πλέον το δεύτερο
μεγαλύτερο κόμμα στις δημοσκοπήσεις, ενώ σε ορισμένα ανατολικά κρατίδια έχει
αναδειχθεί στη μεγαλύτερη πολιτική δύναμη. Ταυτόχρονα, ένα νέο αριστερό-συντηρητικό
κόμμα, το BSW, το οποίο, όπως και το AfD, είναι φιλορωσικό και κατά του ΝΑΤΟ,
ξεπέρασε τα άλλοτε κυρίαρχα κόμματα στις τοπικές εκλογές.
Στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, ο σχηματισμός μιας
κυβέρνησης γίνεται όλο και πιο δύσκολος.
Πρόσφατα στη Ρουμανία, το κόμμα των Σοσιαλδημοκρατών
κατάφερε να σώσει την πρώτη θέση, αλλά τρία ακροδεξιά κόμματα κέρδισαν το 31%
των ψήφων, αποκλείοντας τον σχηματισμό σταθερής κυβέρνησης από το Κοινοβούλιο.
Παράλληλα, το Συνταγματικό Δικαστήριο επικύρωσε τελικά το αποτέλεσμα του πρώτου
γύρου των προεδρικών εκλογών, τον οποίο κέρδισε ένας θαυμαστής του φασισμού.
Όπως στη Γερμανία ή στη Ρουμανία, έτσι και σε πολλές
άλλες χώρες η άνοδος της ακροδεξιάς είναι που προκαλεί την πολιτική αστάθεια. Η
ανάδειξη της σε ρυθμιστικό παράγοντα, βασικά οφείλεται στην ακρίβεια και τις
πολιτικές λιτότητας που επιμένουν να προωθούν τα άλλοτε κυρίαρχα κόμματα. Το
μεταναστευτικό λειτουργεί ως καταλύτης, αλλά δεν είναι η αιτία.
Απτόητη, η ηγεσία της Ευρωπαϊκής ένωσης συνεχίζει τις business
as usual, σαν να μην τρέχει τίποτα. Στις Βρυξέλλες, η Κομισιόν της κυρίας Φον
ντερ Λάιεν επιδίδεται σε ασκήσεις διαφθοράς και διαπλοκής, ήδη με την έναρξη
της θητείας της.
Απουσιάζουν οι σοβαρές προσωπικότητες για να αλλάξουν την
πορεία της ΕΕ, που χάνει όλο και περισσότερο έδαφος στη διεθνή σκηνή, σε βάρος
των αναδυόμενων νέων δυνάμεων. Της Κίνας, της Ινδίας και των BRICS, αυτού του
ισχυρού συνασπισμού μεσαίων σε δύναμη χωρών.
Το πρόσφατο σήμα συναγερμού της έκθεσης Ντράγκι, που
προειδοποιούσε ότι η ΕΕ πρέπει άμεσα να πάρει γενναία μέτρα, ελάχιστα
απασχόλησε τη βυθισμένη στην ευμάρεια ευρωπαϊκή ηγεσία. Η πλήρης ευθυγράμμιση
με τα αμερικανικά συμφέροντα στον πόλεμο της Ουκρανίας, συνεχίζει να προκαλεί
οικονομικές ζημιές, που πληρώνει ακριβά η Γηραιά Ήπειρος.
Με την πτώση της κυβέρνησης Μπαρνιέ, δεν είναι μόνο η
Γαλλία αλλά και ολόκληρη η ΕΕ που μπαίνει σε αχαρτογράφητα νερά. Οι
αντιπολιτεύσεις σε όλες τις χώρες υπερψηφίζονται, ενώ οι κυβερνήσεις
καταψηφίζονται. Δεν είμαστε πολύ μακριά από τις Ακυβέρνητες πολιτείες της
Ευρώπης.