Στη χθεσινή του παρουσία για τον προϋπολογισμό, ο κ. Μητσοτάκης δεν ήταν πια ο πρωθυπουργός των όποιων αλλαγών. Επικεντρώθηκε στη σταθερότητα της χώρας, που αντίθετα με τις κυβερνήσεις της Ευρώπης δεν μπορούν να ψηφίσουν προϋπολογισμό. Και ανάλογα ήταν τα λιγοστά μέτρα που ανακοίνωσε:
Επιδόματα επικινδυνότητας για 150.000 ένστολους, άνδρες
και γυναίκες της Ελληνικής Αστυνομίας, της Πυροσβεστικής, του Λιμενικού και των
Ενόπλων Δυνάμεων. Και παροχή φαρμάκων
χωρίς συμμετοχή στους συνταξιούχους με χαμηλές αποδοχές.
Τίποτα για τους υγειονομικούς ώστε να μην παρατήσουν για
τον ιδιωτικό τομέα ή το εξωτερικό, δεκάρα για τους εκπαιδευτικούς που
κοιμούνται στο αυτοκίνητο τους. Όλα πήγαν στα στηρίγματα του «καθεστώτος», που
συγκροτούν και την παραδοσιακή εκλογική πελατεία της ΝΔ.
Όσο για περιορισμένα μέτρα τις τραπεζικές συναλλαγές, αυτές έγιναν σε
συμφωνία με τις τράπεζες και ήταν καιρός: στις ΗΠΑ, ο ύποπτος για τη δολοφονία
του διευθύνοντος συμβουλίου μια από τις μεγάλες ασφαλιστικές εταιρείες, έχει
γίνει λαϊκό ίνδαλμα.
Όμως οι εκλογικές επιτυχίες του κ. Μητσοτάκη είχαν
στηριχθεί ακριβώς στην απεύθυνση πέρα από τη ΝΔ, στην προσέλκυση των κεντρώων
ψηφοφόρων και των μεσαίων κοινωνικών στρωμάτων, που σήμερα πλήττονται από την
ακρίβεια. Για την αντιμετώπιση της ελάχιστα γίνονται.
Ο πρωθυπουργός μοιάζει να είναι εγκλωβισμένος στα
παραδοσιακά εκλογικά χωράφια της συντηρητικής παράταξης και να προσπαθεί να
περιορίσει τις διαρροές προς τα δεξιά του.
Προφανώς πιέζεται και από τη «βαθιά ΝΔ». Αλλά η «λευκή
πετσέτα» στο κέντρο, σημαίνει είτε επιλογή συμμαχίας με την ακροδεξιά ή έμμεση
αναγνώριση ότι το παιχνίδι δεν ξανακερδίζεται.
Πηγή : Tvxs