Ο Τάσος, ο «μαγειρικός ντελίριο» της πολιτικής σκηνής, ανέλαβε το «επίπονο» έργο να «ταΐσει» τον κόσμο του νομού Σερρών. Με εντολή των αφεντικών του, φυσικά, γιατί χωρίς αυτούς, ποιος θα ήταν; Κρατώντας το τηγάνι με θεατρική μεγαλοπρέπεια, άρχισε να ανακατεύει το πολιτικό του μενού, ρίχνοντας γενναιόδωρες δόσεις από τίποτα και αέρα κοπανιστό, με μπόλικο μέικ-απ και πολλές τρίχες στην κεφαλή. Το αποτέλεσμα; Ένα πιάτο που προσπαθεί να σε χορτάσει με… 5,5 χρόνια αόριστης εμπειρίας και υποσχέσεων που εξαφανίζονται πριν καν αγγίξουν την πραγματικότητα.
Αλάτι για γεύση (για να μην πεις ότι δεν έχει καθόλου),
μέλι για να γλυκάνει τη στυφή αλήθεια, και όλα αυτά σερβιρισμένα με έναν τρόπο
που φωνάζει «προεκλογική καμπάνια». Κάθε ανάρτησή του είναι σαν διαφήμιση για
το πιο αντιπαθητικό φαγητό της πολιτικής σκηνής, αλλά, κανείς δεν μπορεί να
αμφισβητήσει τον τίτλο του «σεφ της επιπολαιότητας».
Ο Τάσος, λοιπόν, βρήκε τη «μαγική» συνταγή για να
μαγειρέψει την πολιτική του καριέρα: λίγο αέρα (για να μην πνίγεται), λίγο
αλάτι (για να δείχνει ότι έχει γεύση), και πολύ μέλι (για να γλυκάνει τις ψυχές
και να καλύπτει την πικρία της πραγματικότητας). Το μόνο πρόβλημα; Ότι το
φαγητό δεν γίνεται ποτέ νόστιμο μόνο με αυτά τα υλικά. Και το κοινό, όσο
ανεκτικό κι αν είναι, αρχίζει να πεινάει… και να θυμάται. Και οι θυμησιές, φίλε
Τάσο, δεν τρώνε μέλι.