Τάκης Λιδωρικιώτης
Τα νέα των δημοσκοπήσεων κι ο εκλογικός νόμος καθιστούν πιθανή μια διπλή αναμέτρηση, χωρίς το ξεκάθαρο φαβορί του 2023. Περισσότερο δηλαδή παραπέμπουν στις δίδυμες εκλογές του 2012, όταν σημειώθηκε το ιστορικό χαμηλό της ελληνικής δεξιάς 18,85%, πολύ κοντά στο 18,8% του Λαϊκού Κόμματος στα 1950.
Είθε ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης
να σπάσει το αρνητικό ρεκόρ των Αντ. Σαμαρά και Κων/νου Τσαλδάρη αν και δεν το
βρίσκω πολύ πιθανό. Πόση πρακτική σημασία έχει όμως το αν η ΝΔ καταφέρει να
κρατηθεί αρκετά άνω του 20%, όπως προσπαθεί;
Πρώτος γύρος του 2012
Συνεπεία του μνημονίου ο
δικομματισμός, μια έννοια που τείνει πλέον να εκλείψει, συνετρίβη με τα δύο
κυρίαρχα κόμματα να χάνουν τότε αθροιστικά 45%!
Στις παραδοξότητες εκείνης της
χρονιάς το δεύτερο εξ αυτών, η ΝΔ, ενώ χάνει 44% της δύναμης της (9 στους 20
ψηφοφόρους) και πέφτει από το 33,5% στο 18,85%, αυξάνει τις έδρες της από 91 σε
108!
Έτσι διατηρεί την δεσπόζουσα
θέση της κι ασκεί τον κυβερνητικό «εκβιασμό», που την οδηγεί στις επαναληπτικές
του επόμενου μήνα σε θέση ισχύος. Τελικώς ηγήθηκε τριμερούς συγκυβέρνησης,
επιβεβαιώνοντας την αμερικάνικη ρήση που λέει ότι: «ο πρώτος είναι τα πάντα κι
ο δεύτερος τίποτα».
Εκείνος ο δεύτερος δεν έκανε
τελικώς και τίποτε το ανεπανάληπτο ανεβαίνοντας από το 4,5% στο 16,8%. Τότε
ήταν βεβαίως πρωτοφανές το ότι τετραπλασιάστηκε η δύναμη του Τσίπρα αλλά για
σκεφτείτε ότι αν πάμε σε εκλογές αυτό το Φθινόπωρο, όπως θρυλείται, η
Κωνσταντοπούλου θα επταπλασιάσει το λιγότερο, παίρνοντας πχ από 3% (Χ7)=21%!
Δεύτερος γύρος του 2012
Στις πρώτες εκλογές του 2012
αναδείχθηκε με σαφήνεια ο κύριος αντίπαλος της ΝΔ, πράγμα που είχε άμεσες
σοβαρές συνέπειες επί των μικροτέρων και κυρίως επί των ΚΚΕ, Οικολόγων κι ΑΝΕΛ
(;).
Αυτοί οι τρεις ενώ τον Μάη 2012
είχαν λάβει αθροιστικά 21% περιορίστηκαν στις επαναληπτικές λίγο πάνω από το
11%. Οι εκτός Βουλής ψήφοι (διασπορά στους πολύ μικρούς) από το αθροιστικό 19%
περιορίστηκαν επίσης στο 6%.
Από τις δύο αυτές πηγές, κυρίως
όμως από την πρώτη (μετάγγιση εκ των συγγενών) ο ΣΥΡΙΖΑ κι η ΝΔ ακόπως πήραν
από ένα 10% ακόμη ο καθένας τους και τερμάτισαν στο 26,9% και 29,7%
αντιστοίχως.
Είναι προφανές ότι αν
καθυστερούσαν κι άλλο οι πρόωρες εκλογές μέρος αυτής της μετάγγισης είναι
πιθανό να συνέβαινε από τον πρώτο γύρο, κυρίως υπέρ Τσίπρα. Κι οι δύο
κανιβάλισαν τους συγγενείς τους και μόνον δύο από τα μικρότερα κόμματα
κατάφεραν κι έμειναν αλώβητα μεταξύ Μάη και Ιούνη.
Στον χώρο της δεξιάς ήταν η
Χρυσή Αυγή που διατήρησε το 6,92% από 6,97% χωρίς να συγκινηθούν ουδόλως οι
«φευγάτοι» ψηφοφόροι της από τον προβαλόμενο φόβο της ακυβερνησίας.
Αντιθέτως η Δημοκρατική
Συμμαχία (Ντόρα 2,6%) απορροφήθηκε επισήμως στην ΝΔ, το ΛΑΟΣ από το 2,9% έπεσε
σχεδόν στο μισό (1.6%), το ΠΑΣΟΚ έχασε ακόμη 1% κι οι ΑΝΕΛ από το 10,6% πήγανε
στο 7.5% χάνοντας σχεδόν το 30% της δύναμης τους μέσα στον μήνα.
Ο υποβιβασμός του ΠΑΣΟΚ στην Β’
Εθνική του επιφύλαξε αργότερα και μια ακόμη χειρότερη θητεία στην Γ’ εθνική
(4,5%) ενώ έκτοτε δεν ξανανέβηκε ποτέ στην κατηγορία των μεγάλων.
Ωστόσο σ’ εκείνες τις
επαναληπτικές εκλογές το ΠΑΣΟΚ που έπεφτε με φόρα, επέδειξε μια παράδοξη αντοχή
(-1%) που συνυπολογιζομένης και της απόλυτης σταθερότητας της ΔΗΜΑΡ έδειξε ότι
αυτοί οι δύο βρήκαν εκείνο τον μήνα ένα πειστικό reason why. Επρόκειτο για την
κυβερνητική τους συμμετοχή και την απάντηση στον φόβο της ακυβερνησίας, ενόσω ο
Τσίπρας καταγραφόταν ως ένας “αδιάλλακτος” κι εξ ορισμού εκτός συνεννοήσεων.
Η αντοχή αυτών των δύο (ΠΑΣΟΚ
και ΔΗΜΑΡ) ήταν το κλειδί των αποτελεσμάτων του δεύτερου γύρου, δεδομένου ότι
αν δεν “άντεχαν” Κουβέλης και ΠΑΣΟΚ, ο Τσίπρας θα είχε πρωτεύσει.
Τα υπόλοιπα σχήματα της
αριστεράς πράγματι υπέστησαν Βατερλώ Το μεν ΚΚΕ έχασε σχεδόν τις μισές των
δυνάμεων του (από 8,5% σε 4,5%) ενώ οι οικολόγοι από 2,9% περιορίστηκαν σε 0,9%
Συμπεράσματα
Αν πάρουμε στα σοβαρά το
παράδειγμα του 2012, τότε όσο ο κ. Μητσοτάκης παραμένει πρώτος όλα γίνονται.
Ιδιαιτέρως αν προβλέπεται δεύτερος γύρος όπου ο ανερχόμενος πόλος παραμένει
«αδιάλλακτος», χωρίς πολιτική συμμαχιών με το ΠΑΣΟΚ .
Σε αυτό βασίζεται η στρατηγική
της ΝΔ που εξακολουθεί να ελπίζει ότι θα ρυμουλκήσει τελικώς μαζί της και το
ΠΑΣΟΚ.
Εναλλακτικά εκτός από το
σενάριο Ν.Ζ. (Νίκος-Ζωή) διατίθεται μόνον το ενδεχόμενο να περάσει η ΠΛΕΥΣΗ
στην πρώτη θέση, πράγμα που αν τυχόν επιτευχθεί, θα συμβεί κάπου μεταξύ του
20%-25%. Κι αυτή είναι κι η πρακτική σημασία της έκτασης της πτώσης της ΝΔ!
Ό,τι δηλαδή απειλούσε πως θα της κάνει ο Ανδρουλάκης, μπορεί τώρα να καταστεί η
μονήρης στρατηγική της Κωνσταντοπούλου.
Για τους υπόλοιπους τα εκλογικά
διλήμματα, με το σημερινό τοπίο, προβλέπονται και πάλι συνθλιπτικά.
Τα πράγματα αλλάζουν πολύ αν
τυχόν δοθεί ο αναγκαίος χρόνος κι ο «αδιάλλακτος» νέοπας κατακτήσει την πρωτιά!
Αυτός μπορεί να είναι ένας σοβαρός λόγος πρόωρων εκλογών.
Τι θα είχε συμβεί άραγε αν τον Νοέμβριο
του 2011 η εσπευσμένη ανατροπή ΓΑΠ δεν έθετε πρόωρα τέρμα σε μια θητεία (44%)
που είχε μεν μπροστά της σχεδόν μια διετία αλλά είχε κι έναν Τσίπρα που
ερχότανε με φόρα;