ΨτΣ/Έντυπη Έκδοση : Γράφει ο Χρήστος Γεωργιάδης (Μέλος Kerkini Global Network)
➡️ Είδα το στρατηγικό σχέδιο για τον τουρισμό, όπως αυτό δημοσιεύθηκε και εγκρίθηκε από τον Δήμο Σιντικής. Δεν επιθυμώ να σταθώ επικριτικά απέναντι σε αυτή την προσπάθεια, σεβόμενος ότι η νέα Δημοτική Αρχή δεν έχει καλά-καλά ολοκληρώσει το πρώτο έτος της θητείας της (με τεχνικό πρόγραμμα και προϋπολογισμό εξ ολοκλήρου δικής της έμπνευσης) και βρίσκεται στο στάδιο της προσαρμογής.
Όμως, με αφορμή αυτό το γεγονός και σε συνδυασμό με την
επικαιρότητα του «μήνα των οχυρών», αναρωτιέμαι για τη λεγόμενη «μεγάλη εικόνα»
και θα ήθελα να καταθέσω ερωτήματα και παρατηρήσεις στο δημόσιο διάλογο.
Αλήθεια, τι χαρακτήρα έχει ο Δήμος Σιντικής;
Είναι τουριστικός; Είναι αγροτικός; Και με ποια κριτήρια;
Ανέκαθεν πίστευα ότι αυτή είναι μία κομβικής σημασίας
ερώτηση, που οφείλουν να έχουν στο νου τους όσοι αποφασίζουν για τις τύχες του
τόπου και των δημοτών. Και είναι μια αρκετά δύσκολη ερώτηση προς κάθε δήμαρχο ή
και υποψήφιο δήμαρχο.
Πολύ φοβάμαι ότι ο Δήμος Σιντικής είναι περισσότερο δήμος
συνταξιούχων και δημοσίων υπαλλήλων, παρά κάτι άλλο. Και αυτό με βάση
αντικειμενικά μετρήσιμα κριτήρια, όπως ο αριθμός των πολιτών που απασχολούνται
ανά κλάδο, το δημοτικό Α.Ε.Π., το κύριο κατά κεφαλήν εισόδημα.
Το τι θέλουμε να γίνει ο Δήμος Σιντικής είναι άλλο θέμα.
Και πολύ φοβάμαι ότι σε αυτό το ερώτημα απαντά η απόκριση «τουριστικός»,
«αγροτουριστικός» κτλ.
Τι δείχνει αυτή η αναντιστοιχία μεταξύ της πραγματικής
εικόνας και της ευκταίας κατάστασης;
Αφενός, είναι μια δυσάρεστη υπενθύμιση χαμένων ευκαιριών,
σε κάθε επίπεδο. Από εθνικές χρηματοδοτήσεις, μέχρι επιλογές σε δημοτικές και
νομαρχιακές αρχές. Αφετέρου, ίσως είναι σημάδι της επιλογής να διαχειριζόμαστε
την κατάσταση που βρίσκουμε μπροστά μας, αντί να καταστρώνουμε ένα στρατηγικό σχέδιο
και να αναζητούμε τρόπους να το υλοποιήσουμε (η περιβόητη «καθημερινότητα», που
μονοπωλεί το ενδιαφέρον).
Δυστυχώς, η εμπειρία δείχνει ότι, όσο δεν υπάρχει
οργάνωση και σχέδιο, τόσο χειρότερα θα γίνονται τα πράγματα, γιατί θα είμαστε
ανέτοιμοι και εκτεθειμένοι απέναντι σε οποιαδήποτε δομική αλλαγή.
Προφανώς, δεν αναφέρομαι σε επιπτώσεις από αποφάσεις όπως
οι δασμοί του Προέδρου Τραμπ.
Για σκεφτείτε, όμως, αν τώρα, σε αυτόν το Δήμο Σιντικής,
τα πράγματα δεν είναι όπως θα έπρεπε ή όσο καλά θα μπορούσαν να είναι, τι θα
συμβεί αν στην επόμενη «διοικητική μεταρρύθμιση» υπάρξουν περαιτέρω
συγχωνεύσεις δήμων;
Βλέποντας και κρίνοντας την κατάσταση από το 2010 και
μετά, τολμώ να πω ότι μείζον πρόβλημα, που όχι απλά δεν λύθηκε αλλά μάλλον
διογκώθηκε από τον «Καλλικράτη», είναι η έλλειψη δημοτικής συνείδησης. Η
συνεύρεση σε ένα μεγάλο δήμο, ενεργοποιεί τα τοπικιστικά αντανακλαστικά της
αυτοσυντήρησης και ακυρώνει στην πράξη το πνεύμα της νομοθετικής μεταρρύθμισης.
Αυτή η στροφή προς τον τοπικισμό έχει «μολύνει» κάθε
έκφανση δημοτικής δραστηριότητας, από τον απλό σχολιασμό ενός δημότη στην
καφετέρια, μέχρι τις αποφάσεις της δημοτικής αρχής, αποτελώντας ένα σημαντικό
«βαρίδι» στην όποια προσπάθεια για στρατηγικό σχεδιασμό.
Ένα δεύτερο ζήτημα που οφείλουμε να δούμε κατάματα, είναι
η έλλειψη δεδομένων, αντικειμενικά μετρήσιμων και αναμφισβήτητης αξιοπιστίας.
Αν δεν έχουμε την ποσοτική αποτύπωση είτε προσδοκώμενων
είτε παραδοτέων, η όποια ποιοτική ανάλυση θα μοιάζει έκθεση ιδεών γεμάτη
ευχολόγια.
Και μια καλή ανάλυση δεν είναι μονοδιάστατη, αλλά
εμβαθύνει.
Για παράδειγμα, δεν αρκεί να ξέρουμε πόσοι επισκέπτες
έρχονται σε ένα γεγονός (π.χ., στις εκδηλώσεις του Ρούπελ, που είναι και στην
επικαιρότητα αυτήν την εποχή), αλλά είναι πιο σημαντικό να μπορούμε να
χαρτογραφήσουμε πώς έμαθαν για την εκδήλωση, από πού και με ποιο μέσο ήρθαν, αν
επέλεξαν να διανυκτερεύσουν και για πόσες ημέρες, πόσα χρήματα ξόδεψαν και
διάφορα άλλα στοιχεία που είναι άκρως απαραίτητα για τη δημιουργία ενός
μοντέλου.
Όμως, ένα στρατηγικό σχέδιο οφείλει να έχει επιμέρους
επιχειρησιακούς άξονες και να εξειδικεύει τους τρόπους ανάπτυξης, κατά περίπτωση,
χρησιμοποιώντας πρότυπα από εφαρμογές επιτυχημένων παραδειγμάτων, είτε από την
Ελλάδα είτε και από το εξωτερικό. Και είναι εκ των ων ουκ άνευ η ξεκάθαρη
αποτύπωση των κακώς κειμένων, όχι με τη διάθεση να καταγγελθούν, αλλά με την
πρόθεση να διορθωθούν.
Για παράδειγμα, αν υπήρχε ένα «μαγικό κουμπί» που αν το
πατούσες θα έρχονταν 10.000 επισκέπτες με τη διάθεση να διανυκτερεύσουν στην
περιοχή της Σιντικής, θα μπορούσαν να κοιμηθούν, να φάνε, να πιούνε καφέ
αξιοπρεπώς ή η εμπειρία τους μπορεί να «τραυμάτιζε» την εικόνα του τουριστικού
προϊόντος της περιοχής;
Έχουμε τις υποδομές να υποστηρίξουμε μια μαζικότερη
προσέλευση τουριστών ή ακόμη και αυτές που έχουμε θα καταρρεύσουν υπό το βάρος
του αυξημένου όγκου;
Όλα τα παραπάνω καταδεικνύουν την ανάγκη που υπάρχει για
διαβούλευση και για συμπερίληψη πολλών απόψεων, προκειμένου να καταρτιστεί και
να υποστηριχθεί ένα ολοκληρωμένο στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης του Δήμου
Σιντικής.
Όχι ως κείμενο που θα περάσει από μια απλή ή αυξημένη
πλειοψηφία στο Δημοτικό Συμβούλιο, αλλά ως ένας οδηγός δράσης και λειτουργίας,
με συγκεκριμένους στόχους, σαφή χρονοδιαγράμματα και ρεαλιστική προοπτική
βιωσιμότητας.