Γιάννης Μυλόπουλος
Όταν η πρωτογενής παραγωγή υποχωρεί και συρρικνώνεται συστηματικά τα τελευταία χρόνια και όταν η ύπαιθρος εγκαταλείπεται, όπως αναδεικνύουν οι δημογραφικές έρευνες τον τελευταίο καιρό, τότε οι αγρότες δεν μπορεί παρά να είναι στα κάγκελα.
Η μεγάλη κλοπή που υπέστησαν
χιλιάδες αγρότες με το σκάνδαλο διαφθοράς του ΟΠΕΚΕΠΕ, όπου οι επιτήδειοι
«γαλάζιοι» κτηνοτρόφοι, με την καθοδήγηση, τη διευκόλυνση ή και την ανοχή του
επιτελικού κράτους της ΝΔ κατέκλεψαν τις νόμιμες επιδοτήσεις τους για να
πλουτίσουν και να κυκλοφορούν με Ferrari, δεν είναι παρά η κορυφή ενός
παγόβουνου.
Η άθλια διαχείριση της
επιδημίας της ευλογιάς των αιγοπροβάτων, με την άρνηση της κυβέρνησης να πάρει
μέτρα πρόληψης πέρσι την άνοιξη, όταν οι ευρωπαίοι μας πρότειναν μαζικό
εμβολιασμό, προφανώς κινούμενη ενοχικά από τον φόβο για την αποκάλυψη των
πραγματικών διαστάσεων του σκανδάλου του ΟΠΕΚΕΠΕ, οδήγησε στον σφαγιασμό
χιλιάδων ζώων και στην καταστροφή της πρωτογενούς παραγωγής στον κτηνοτροφικό
τομέα.
Όμως το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ
και η επιδημία της ευλογιάς δεν ήταν παρά μόνο τα συμπτώματα μιας συνειδητής
νεοφιλελεύθερης αγροτικής πολιτικής που οδήγησε στη συρρίκνωση του πρωτογενούς
τομέα και στη φτωχοποίηση του αγροτικού πληθυσμού.
Η ύπαιθρος δεν άρχισε να
εγκαταλείπεται από τον αγροτικό πληθυσμό εξ αιτίας του ΟΠΕΚΕΠΕ και της ευλογιάς
των αιγοπροβάτων. Η ερημοποίηση της αγροτικής γης άρχισε νωρίτερα.
Η καταστροφική για τους αγρότες
και ευνοϊκή για τα καρτέλ των προμηθευτών πολιτική της αυτορρύθμισης των
αγορών, προκάλεσε την κυριαρχία των ολιγοπωλίων και στις αγορές των προμηθειών που είναι αναγκαίες για την
αγροτική παραγωγή. Μια συνθήκη που αύξησε κατακόρυφα το κόστος της παραγωγής
των αγροτικών προϊόντων και τα έκανε μη ανταγωνιστικά στις διεθνείς αγορές.
Με δυο λόγια οι ίδιες συνθήκες
που ευθύνονται για την ακρίβεια στις ελληνικές αγορές, οι συνθήκες δηλαδή που
κατήργησαν τον υγιή ανταγωνισμό, με τη διακοπή των κρατικών ελέγχων στη
διαμόρφωση των τιμών σε όλες τις αγορές, από την ενεργειακή μέχρι την αγορά των
αναγκαίων ειδών διατροφής στα σούπερ μάρκετς, επιτρέποντας στα καρτέλ να
διαμορφώνουν τις τιμές προς όφελός τους, επικράτησαν και στην αγροτική
οικονομία.
Με αποτέλεσμα οι αγρότες να
γίνουν όμηροι των ολιγοπωλίων που τους προμηθεύουν τα αναγκαία για την αγροτική
παραγωγή.
Η κατακόρυφη αύξηση του κόστους
παραγωγής των αγροτικών προϊόντων, σε συνδυασμό με την απουσία επιδοτήσεων,
λόγω ΟΠΕΚΕΠΕ, στους τίμιους αγρότες για να μπορούν να τα βγάζουν πέρα, διέλυσαν
την πρωτογενή παραγωγή και φτωχοποίησαν το μεγαλύτερο μέρος του αγροτικού
πληθυσμού.
Μόνοι κερδισμένοι το καρτέλ των
προμηθευτών και οι «γαλάζιοι» συνδικαλιστές που επωφελήθηκαν από την κλοπή των
αγροτικών επιδοτήσεων.
Δεν ήταν, όμως, μόνον αυτές οι
αιτίες της ερημοποίησης της αγροτικής γης.
Το ενεργειακό καρτέλ,
εκμεταλλευόμενο το υψηλό κόστος της αγροτικής παραγωγής και τη δύσκολη θέση που
βρέθηκαν οι αγρότες να μην έχουν ευρωπαϊκές επιδοτήσεις λόγω ΟΠΕΚΕΠΕ, άρχισαν
να εξαγοράζουν, έναντι πινακίου φακής, την αγροτική γη προκειμένου να
εγκαταστήσουν βιομηχανικής κλίμακας φωτοβολταϊκά πάρκα.
Αυτή ήταν η χαριστική βολή για
τον αγροτικό κόσμο, αλλά και για την πρωτογενή παραγωγή.
Η ύπαιθρος σήμερα μεταλλάσσεται
από τόπος πρωτογενούς παραγωγής σε τσιφλίκι του ενεργειακού καρτέλ, στο πλαίσιο
μιας πολιτικής όχι πράσινης ανάπτυξης, αλλά «πράσινου» καπιταλισμού. Που
καταστρέφει το πραγματικό πράσινο και την πραγματική παραγωγή της χώρας.
Οπότε γίνεται φανερό ότι το
έγκλημα της κυβέρνησης Μητσοτάκη σε βάρος των αγροτών και της πρωτογενούς
παραγωγής είναι και κατευθυνόμενο και οργανωμένο.
Η Ελλάδα μετατρέπεται από χώρα
με σημαντική πρωτογενή παραγωγή περιζήτητων στις διεθνείς αγορές αγροτικών
προϊόντων, σε χώρα του τριτογενούς τομέα. Με τη μονοκαλλιέργεια του τουρισμού
που εξαρτάται από τα διεθνή τουριστικά πρακτορεία να μονοπωλεί την ελληνική
οικονομία.
Η ελληνική ύπαιθρος
ερημοποιείται οικονομικά, κοινωνικά και περιβαλλοντικά και χάνει την
προστιθέμενη αξία της ως παραγωγική γη.
Και τέλος τα ενεργειακά και τα
αγροτικά καρτέλ παράγουν υπερκέρδη σε βάρος του αγροτικού πληθυσμού και της
πρωτογενούς παραγωγής που δίνουν τη θέση τους στους καταστροφείς της ελληνικής
οικονομίας, της ελληνικής κοινωνίας και του φυσικού περιβάλλοντος της ελληνικής
υπαίθρου.
Οι διεκδικήσεις των αγροτών
απέναντι σε μια καταστροφική για την ανάπτυξη και για το περιβάλλον της χώρας
πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν είναι μόνο δίκαιες. Είναι και
αναγκαίες.
Όχι μόνο για να δοθούν στους
φτωχοποιημένους αγρότες οι επιδοτήσεις τις οποίες δικαιούνται και τους τις
στέρησαν οι γαλάζιες ακρίδες της ΝΔ.
Αλλά και για να υπάρξει μια
πολιτική αλλαγή, που θα φέρει την αναγκαία παραγωγική ανασυγκρότηση που
χρειάζεται η Ελλάδα για να ξεπεράσει την υπέρ των μεγάλων συμφερόντων μετάλλαξή
της σε χώρα άγονη και μη παραγωγική.
Γιατί η κυβέρνηση Μητσοτάκη,
κατευθύνοντας τα δις του Ταμείου Ανάκαμψης όχι στα αναγκαία εγγειοβελτιωτικά
έργα, στον εκσυγχρονισμό των αρδευτικών δικτύων και σε έργα αντιπυρικής και
αντιπλημμυρικής προστασίας για την προσαρμογή της υπαίθρου στην Κλιματική
Αλλαγή, αλλά σε έργα διευθέτησης πελατειακών σχέσεων από τα οποία ωφελήθηκαν
λίγες μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις, έχασε τη μεγάλη ευκαιρία της παραγωγικής
ανασυγκρότησης που χρειάζεται η Ελλάδα.
Και σήμερα, αντί για έναν
γόνιμο διάλογο για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη της χώρας, η κυβέρνηση του σκανδάλου του
ΟΠΕΚΕΠΕ επιλέγει τη δυσφήμιση των αγροτών και το ξύλο στα μπλόκα…