Το τέλος του μύθου της «αριστείας»

Μαρίνα Αλεξανδρή

Ο πολιτικός μήνας – ή για την ακρίβεια το πεντάμηνο - του «μέλιτος» έκλεισε για την κυβέρνηση με εξαιρετικά επώδυνο τρόπο:
Με την υπόθεση Διαματάρη και την οριστική, και τηρουμένων των αναλογιών, πρώιμη κατάρρευση του μύθου περί «αριστείας».

Είναι μια υπόθεση που αφήνει βαθύ πολιτικό τραύμα στην κυβέρνηση και προσωπικά στον ίδιον τον πρωθυπουργό για τρεις  λόγους: Ο πρώτος είναι η οφθαλμοφανής απόκλιση λόγων και έργων του «επιτελείου των αρίστων» που θα έδινε οριστικό τέλος στην «μετριοκρατία» του ΣΥΡΙΖΑ. Ο δεύτερος είναι πως παρ’ ότι ο πρώην υφυπουργός Εξωτερικών συνελήφθη πολλαπλώς ψευδόμενος και εκτεθειμένος – από τους ανύπαρκτους τίτλους σπουδών του βιογραφικού του έως τις… ηλικίες αποφοίτησης που δήλωνε – χρειάστηκε να αποκαλυφθεί ότι υπερέβη ακόμη κι αυτά τα όρια της συνταγματικής νομιμότητας για να αποφασιστεί εν τέλει η απομάκρυνσή του από την κυβέρνηση.

Όταν αποκαλύφθηκε πως ο Αντώνης Διαματάρης ουδέποτε απέκτησε το μεταπτυχιακό του πανεπιστημίου Columbia που ανέγραφε στο βιογραφικό του στο επίσημο site του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, ο ίδιος ψέλλισε μια σαθρή δικαιολογία και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δήλωσε πως το θέμα είναι «λήξαν», καθώς «ο κ. Διαματάρης εξέφρασε τη λύπη του». Όταν αποκαλύφθηκε πως είχε διορίσει ως μετακλητό πρώην μεγαλοστέλεχος της ΕΑΒ που είχε σοβαρή εμπλοκή με την Δικαιοσύνη, και το Μαξίμου και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος σιώπησαν. Και μόνον όταν έγινε γνωστό πως, κατά παράβαση του Συντάγματος, ο κ. Διαματάρης παρέμενε και διευθύνων σύμβουλος σε δύο εταιρίες στις Ηνωμένες Πολιτείες καταπατώντας ασυμβίβαστο που ορίζει ότι τα μέλη της κυβέρνησης οφείλουν να αναστείλουν κάθε άλλη επαγγελματική δραστηριότητα, αναγκάστηκε σε παραίτηση.

Κοινώς, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν παραίτησε τον Αντώνη Διαματάρη επειδή ήθελε να στείλει «μήνυμα μηδενικής ανοχής ως προς τις συμπεριφορές των υπουργών», όπως έγραψαν τα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης. Αντιθέτως, σύρθηκε να τον παραιτήσει όταν πλέον δεν είχε άλλη επιλογή από το να κατηγορηθεί ότι συγκαλύπτει παράνομες πράξεις. Γι αυτό και χρεώνεται προσωπικά την υπόθεση – πόσο μάλλον αφού ο κ. Διαματάρης είχε επί δεκαετίες προσωπικές σχέσεις με την οικογένεια Μητσοτάκη και είναι γνωστο πως ήταν εκ των πρωταγωνιστών του νεοδημοκρατικού λόμπι στην ομογένεια των ΗΠΑ.



Ο τρίτος λόγος που η παραίτηση Διαματάρη έχει υψηλό πολιτικό κόστος στην κυβέρνηση είναι ότι ήρθε και λειτούργησε σωρρευτικά. Είχε προηγηθεί η τοποθέτηση του νέου επικεφαλης της ΕΥΠ που δεν πληρούσε τα τυπικά προσόντα και, για χάρη του, άλλαξε εκ των υστέρων η νομοθεσία, και είχε προηγηθεί επίσης η τοποθέτηση των «ημετέρων», αποστράτων, και αποτυχόντων πολιτευτών στις διοικήσεις των νοσοκομείων. Εδώ, είχε επίσης εκτεθεί προσωπικά ο πρωθυπουργός καθώς ο γνωστός πλέον Κωνσταντίνος Πατέρας – ο ολίγων ημερών διοικητής του νοσοκομείου Τρικάλων – αποκάλυψε δημόσια πως είχε παζαρέψει την θέση αυτή ως αντάλλαγμα της υποψήφιότητας του με την ΝΔ με τον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Δεν χρειάζονται πολλά περισσότερα για να καταπέσει οριστικά η μάσκα της δήθεν «αριστείας», όπως αναγνωρίζουν ευθέως ακόμη και στελέχη της ίδιας της ΝΔ. Τα ίδια στελέχη επισημαίνουν και την χρονική συγκυρία αυτής της κατάπτωσης – την ώρα, δηλαδή, που η κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με μια υψηλής κλίμακας διπλωματική κρίση στα ελληνοτουρκικα χωρίς μέχρι στιγμής να επιτυγχάνει ψύχραιμους χειρισμούς, και την ώρα επίσης που η μεσαία τάξη αναζητά επί ματαίω στο νέο φορολογικό νομοσχέδιο τις μειώσεις φόρων που της είχαν τάξει προεκλογικά.

Για όσους στην ΝΔ στέκονται απλώς στην πρώτη ανάγνωση των πολιτικών εξελίξεων, και επιπλέον ποντάρουν και στην ασυλία από τα συστημικά media, και ο Διαματάρης και ο Πατέρας είναι θέματα που θα έχουν ξεχαστεί έως τις επόμενες κάλπες.

Για τους πιο έμπειρους και προβληματισμένους είναι πολιτικές πληγές που μπορεί να ξανανοίξουν στην πιο κρίσιμη στιγμή με βαρύ πολιτικό κόστος. Όταν για παράδειγμα, οι φορολογούμενοι των μεσαίων εισοδημάτων δουν στην πράξη ότι δεν πληρώνουν ούτε ευρώ λιγότερο από πέρσι και όταν οι άνεργοι πτυχιούχοι διαπιστώσουν πως οι «περισσότερες και καλύτερες δουλειές» δεν ήρθαν ποτέ. Και παράλληλα θυμηθούν ότι για τα «δικά μας παιδιά» και λεφτά και δουλειές υπήρξαν, με μόνο εφόδιο το «πτυχίο» της κομματικής συναλλαγής.