«Έφυγε» από τη ζωή ο… ανυπότακτος Γαλάτης Αλμπέρ Ουντερζό


«Έφυγε» από τη ζωή σε ηλικία 92 ετών ο μεγάλος σχεδιαστής κόμικς και συνδημιουργός - μαζί με τον Ρενέ Γκοσινί - του Αστερίξ και του αγαπημένου ανυπότακτου γαλατικού χωριού, Αλμπέρ Ουντερζό.


«Ο Αλμπέρ Ουντερζό πέθανε στο ύπνο του στο σπίτι του στο Νεγί από καρδιακή προσβολή που δεν είχε σχέση με τον κορονοϊό. Ηταν πολύ κουρασμένος τις τελευταίες εβδομάδες», ενημέρωσε πρόσωπο της οικογένειάς του.

Ο Αλμπέρ Ουντερζό είχε σχεδιάσει και δημιουργήσει μαζί με τον Ρενέ Γκοσινί τους θρυλικούς γαλάτες. Θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους δημιουργούς των γαλλοβελγικών κόμικς, με μεγάλη επίδραση στις μεταγενέστερες γενιές.  

Σύμφωνα με δεδομένα της UNESCO, ανήκει στους δέκα πιο πολυμεταφρασμένους γαλλόφωνους συγγραφείς και είναι ο τρίτος πιο πολυμεταφρασμένος δημιουργός κόμικς, μετά τον Γκοσινί και τον Χερζ.

Η γνωριμία με τον Γκοσινί έγινε τον χειμώνα του 1951 στο Παρίσι και γρήγορα, άρχισαν να δουλεύουν μαζί για ένα βελγικό έντυπο. Ο πρώτος σημαντικός κοινός τους τίτλος είναι το Ιωάννης Πιστολέ, ένα χιουμοριστικό κόμικ με πειρατές που έκανε την εμφάνισή του το 1952. Μερικά χρόνια αργότερα, το 1958, δημιουργούν το Ούμπα-πα. Παρότι βραχύβια, αυτή η κωμική σειρά με πρωταγωνιστές έναν ρωμαλέο Ινδιάνο και τον Γάλλο φίλο του, θεωρείται πλέον ένα από τα αριστουργήματα του διδύμου. Ο Ούμπα-πα έχει χαρακτηριστεί ο «μεγάλος αδελφός» του Αστερίξ, αφού υπήρξε ο πρόδρομός του.

Το 1959, ο Γκοσινί ήταν μεταξύ των συνιδρυτών του περιοδικού Pilote. Ο αρχισυντάκτης Φρανσουά Κλωτώ προσπαθώντας να αντισταθεί στην κυριαρχία των βελγικών σειρών Τεντέν και Σπιρού, θέλησε να προωθήσει μια συγκεκριμένη εικόνα της Γαλλίας. Για το λόγο αυτό, ο Γκοσινί και ο Ουντερζό αναζήτησαν έμπνευση από τη γαλλική ιστορία και τελικά αποφάσισαν να ασχοληθούν με τη ρωμαϊκή κατοχή της Γαλατίας.

Αρχικά, ο Ουντερζό είχε στο μυαλό του έναν Αστερίξ ψηλό και μυώδη, αλλά τελικά επικράτησε η ιδέα του Γκοσινί. Στις 29 Οκτωβρίου 1959, στο πρώτο τεύχος του Pilote, έκαναν την εμφάνισή τους οι δύο εναρκτήριες σελίδες της σειράς. Το 1961 η πρώτη ιστορία του Αστερίξ συγκεντρώθηκε σε ένα άλμπουμ, το οποίο κυκλοφόρησε σε μόλις 6.000 αντίτυπα.



Ωστόσο, γρήγορα η σειρά άρχισε να γίνεται ολοένα και πιο δημοφιλής. Οι πωλήσεις αυξήθηκαν κατακόρυφα, καθώς το Χρυσό Δρεπάνι (1962) πούλησε 15.000 αντίτυπα, το Ο Αστερίξ και οι Γότθοι (1963) τα διπλάσια και το Ο Αστερίξ στους Βρετανούς τα 600.000. 


Η σειρά είχε γίνει τόσο αγαπητή, που το 1965 το Pilote υιοθέτησε τον υπότιτλο Le Journal d'Astérix et d’ Obélix («Το περιοδικό του Αστερίξ και του Οβελίξ»). Ο χρόνος και η προσοχή που απαιτούσε πια ο Αστερίξ ήταν τέτοια, που σταδιακά ο Ουντερζό αποσύρθηκε από κάθε άλλη σειρά.  

Τα σχέδια του Ουντερζό έγιναν σημείο αναφοράς, ενώ ο ίδιος συνήθιζε να δίνει πρόσωπα σύγχρονων διασημοτήτων σε χαρακτήρες του κόμικ, αποτίοντας φόρο τιμής ή σατιρίζοντας. Για παράδειγμα, οι Beatles εμφανίζονται ως βάρδοι στο άλμπουμ Ο Αστερίξ στους Βρετανούς, ενώ ο φοροεισπράκτορας στο άλμπουμ Ο Αστερίξ και η χύτρα (1969) μοιάζει με τον τότε Υπουργό Οικονομικών της Γαλλίας Βαλερί Ζισκάρ ντ'Εσταίν. Άλλες «εμφανίσεις» περιλαμβάνουν τους Ζακ Σιράκ, Κερκ Ντάγκλας, Σον Κόνερι και το δίδυμο Σταν Λόρελ-Όλιβερ Χάρντι.

Στις 5 Νοεμβρίου 1977 ο Γκοσινί πέθανε από καρδιακή ανακοπή κατά τη διάρκεια τεστ κοπώσεως. Ο Ουντερζό αποφάσισε να αναλάβει εξολοκλήρου τη σειρά, γράφοντας και σχεδιάζοντας εννέα άλμπουμ. Αν και θεωρήθηκαν από κάποιους τα πιο αδύναμα της σειράς, η ανταπόκριση του κοινού συνέχισε να είναι πρωτοφανής. Το 2005, το Και ο ουρανός έπεσε στα κεφάλια τους πούλησε στη Γαλλία περίπου 1.300.000 αντίτυπα, ενώ πριν λίγα χρόνια το Ο Αστερίξ και η Λατραβιάτα είχε πουλήσει περισσότερα από 2.000.000 αντίτυπα.

Τον Σεπτέμβριο του 2011, ο Ουντερζό αποσύρθηκε οριστικά από το χώρο των κόμικς. Έκτοτε, τη δημιουργία νέων άλμπουμ έχουν αναλάβει οι Ζαν-Υβ Φερί (κείμενα) και Ντιντιέ Κονράντ (σχέδιο). Ο Ουντερζό  το 1999, στο Διεθνές Φεστιβάλ Κόμικς του Ανγκουλέμ, τιμήθηκε με το περίοπτο Μεγάλο Βραβείο και το 2005 εισήχθη στο Will Eisner Hall of Fame. Από το 1985 είναι μέλος του Εθνικού Τάγματος της Λεγεώνας της Τιμής.



Δημοσίευση σχολίου

Νεότερη Παλαιότερη