«Βγήκαμε όλοι στη ταράτσα και δεν θα ξεχάσω ποτέ το θέαμα
της φοβερής σβάστικας πάνω στην Ακρόπολη». Παρμενίων Παπαθανασίου «Όταν πήγαν
οι Γερμανοί είχα μεγάλη περιέργεια να δω και πλησίασα να τους μιλήσω. Και τους
μίλησα αγγλικά, δεν ήξερα άλλη γλώσσα. Και μου έδωσαν ένα χαστούκι στο
πρόσωπο». Ιάσων Μολφέσης «Ήταν τόσο παγεροί. Είχαν ένα ύφος, ένα πρόσωπο, ένα
κεφάλι εκεί πάνω, που αν συναντούσα στον δρόμο μου τον Γερμανό φοβόμουν πολύ».
Κούλα Φαφούτη. «Όλος ο κόσμος ένιωσε τη σκιά του κατακτητή. Άλλαξε η ζωή από τη
μια μέρα στην άλλη. Και κάθε μέρα νέοι νόμοι. Απαγορεύεται το βράδυ,
απαγορευεται το μεσημέρι, απαγορεύεται το ένα, απαγορεύεται το άλλο…» Ουρανία
Νιζαμίδου
«Είναι 27/4 του 1941 οι Γερμανοί μαζεύουν τον κόσμο για
να παρακολουθήσουν το ανέβασμα της σημαίας των Γερμανών του ναζιστικού
εμβλήματος στον ιστό της δημαρχίας. Πράγματι συμβαίνει το γεγονός, αλλά κατά τη
διάρκεια της έπαρσης της σημαίας τους, ο πατέρας μου λιποθυμάει από
πατριωτισμό. Από τότε που συνήλθε ο πατέρας μου από τη λιποθυμία μαζί με την
παρέα του, ιδρύουν την αντιστασιακή ομάδα «Αδούλωτους Έλληνες». Η πρώτη τους
δράση ήταν να μεταφράζουν συνθήματα που ακούγανε από το ραδιόφωνο των Εγγλέζων
να τα μεταγράφουν σε μορφή τρικ και να τα διανέμουν στις περιοχές του Ψυρρή,
του Θησείου, του Κολωνού και αλλού». Πέτρος Κουλουφάκος
Τη νύχτα της 30ης προς 31η Μαΐου 1941, δύο νέοι φοιτητές
σκαρφαλώνουν στον Ιερό Βράχο και κατευθύνονται προς τον Παρθενώνα με στόχο να
κατεβάσουν τη σβάστικα. Η Αθήνα βρίσκεται υπο ναζιστική κατοχή ήδη από τον
Απρίλιο και την ίδια μέρα η Κρήτη καταλαμβάνεται πλήρως από τις δυνάμεις του
Άξονα. Oι δύο νέοι δεν είναι άλλοι από τον Μανόλη Γλέζο και τον Απόστολο (Λάκη)
Σάντα οι οποίοι συλλαμβάνουν το παράτολμο σχέδιο ένα ανοιξιάτικο σούρουπο, όταν
από το Ζάππειο αντίκρυσαν την Ακρόπολη.
Αποφασίζουν να το υλοποιήσουν φροντίζοντας μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια,
αφού τυχόν αποτυχία σήμαινε θάνατο.
«Βλέπαμε αυτή την τεράστια πολεμική σημαία πάνω στην
Ακρόπολη και σε μια στιγμή ο Μαλώνης που ήταν στραμμένος μου λέει Λάκη εκεί
κάτι πρέπει να κάνουμε. Καταφέραμε ανεβήκαμε και φτάσαμε πάνω και υπήρχε
ησυχία. Το θέμα ήταν αν ο σκοπός ήταν μέσα ή έξω από τη σκοπιά. Την ίδια ώρα
ακούγαμε χάχανα κλπ από κάτω, γιορτάζανε για την Κρήτη. Είδαμε λοιπόν ότι δεν
υπάρχει σκοπός. Και τότε ανεβήκαμε πάνω, λύσαμε το συρματόσχοινο και προσπαθήσαμε να την κατεβάσουμε. Φτάναμε μέχρι εκέι
σκαρφαλώναμε, την πιάναμε την τραβάγαμε και τίποτα. Για να την κατεβάσουμε
χάσαμε πολύτιμο χρόνο την ώρα που στην πόλη υπήρχε απαγόρευση κυκλοφορίας»,
ανέφερε ο Λάκης Σάντας.
«Η Ακρόπολη και ο Παρθενώνας εκφράζουν τη Δημοκρατία. Από
την πλευρά της τέχνης εκφράζουν τα ανθρωπιστικά ιδεώδη. Όταν λοιπόν πας εσύ και
τα βεβηλώνεις, σκλαβώνεις το έθνος της Ελλάδας, σκλαβώνεις όλη την ανθρωπότητα.
Γυρίζοντας από την Ακρόπολη βλέπω τη μάνα μου ένα κουβάρι να κάθεται στα
σκαλοπάτια του σπιτιού. Δεν είχα ξαναδεί πότε τη μάνα μου να κάθεται έτσι. Και
μου λέει που ήσουνα; Πολύ αγριεμένη και με πιάνει απ’ τον λαιμό. Τότε άνοιξα το
σακάκι μου και της έδειξα το κομμάτι της σημαίας. Αμέσως άλλαξε εντελώς το
πρόσωπό της, με αγκαλιάζει με φιλάει και φεύγει. Δεν με ρώτησε τι είναι αυτό.
κατάλαβε αμέσως. Την άλλη μέρα που τη ρώτησε ο πατριός μου που ήταν ο μεγάλος
σου γιος του απάντησε ανέβα στην ταράτσα να δει», υπογράμμισε ο Μανώλης Γλέζος.
«Εγώ ανεβαίνω πάνω σπίτι, ήταν όλοι όρθιοι και
περιμένανε. Μου λέει ο πατέρας μου παιδί μου τι έγινε; Βγάζω λοιπόν το κομμάτι
και μόλις το βλέπει ο πατέρας μου λέει ‘’πω πω συμφορα είσαι καλά θα μας
σκοτώσουν οι Γερμανοί”. Οι Γερμανοί λοιπόν βγάλαν ανακοίνωση που έλεγε ότι τη
νύχτα της 30ης Μαΐου άγνωστοι δράστες υπεκτέλεσαν τη γερμανική πολεμική σημαία από το βράχο της
Ακρόπολης και οι δράστες θα τιμωρηθούν με την ποινή του θανάτου», τόνισε ο
Λάκης Σάντας.