Ο Τσαρλς Σπένσερ Τσάπλιν (16 Απριλίου 1889 - 25 Δεκεμβρίου 1977). Ο κωμικοτραγικός χαρακτήρας Σαρλό με τα φαρδιά παντελόνια, το κοντό μουστάκι, τα τρύπια παπούτσια και το χαρακτηριστικό μπαστούνι, αποτελεί μία από τις σημαντικότερες και πιο αναγνωρίσιμες μορφές του παγκόσμιου κινηματογράφου.
Και οι δύο γονείς του Τσάρλι Τσάπλιν ήταν ηθοποιοί, ενώ
από την τρυφερή ηλικία των 10 ετών, ο Τσάπλιν αναγκάζεται να επιβιώσει
οικονομικά με δικά του μέσα εξαιτίας της απώλειας του πατέρα του και της
σοβαρής ασθένειας της μητέρας του. Με όπλο το φυσικό τους ταλέντο, ο Τσάρλι και
ο αδερφός του είδαν τη σκηνή ως την καλύτερη ευκαιρία. Το επαγγελματικό
ντεμούτο του Τσάπλιν λαμβάνει χώρα ως μέλος μιας ομάδας νεαρών με το όνομα «Τα
παλικάρια του Λάνκασάιρ». Η ομάδα γρήγορα κέρδισε το κοινό για τον εξαιρετικό
χορό με κλακέτες.
Στην ηλικία των 14 ετών, αρχίζει την καριέρα του ως
κωμικός σε βαριετέ, γεγονός που τον οδήγησε στις ΗΠΑ το 1910 ως μέλος του Fred
Karno Repertoire Company. Η ανταπόκριση του αμερικανικού κοινού ήταν άμεση, και
ειδικά ο ρόλος του σε ένα σκετς με τον τίτλο «Μια νύχτα σε μια αγγλική αίθουσα
διασκέδασης» είχε τεράστια απήχηση. Όταν ο θίασος του Fred Karno επέστρεψε στις
ΗΠΑ το φθινόπωρο του 1912, του προτείνουν να παίξει σε κινηματογραφικές
ταινίες.
Αποδέχεται την πρόταση το Νοέμβριο του 1913, και
υπογράφει συμβόλαιο με την Keystone Film Company. Ο αρχικός του μισθός είναι
$150 την εβδομάδα, αλλά η άμεση επιτυχία του στην μεγάλη οθόνη πολλαπλασιάζει
τις προτάσεις του δέχεται. Όταν εξέπνευσε το συμβόλαιό του με την εταιρεία, ο
Τσάρλι εγκαινιάζει τη συνεργασία με την Essanay Company, λαμβάνοντας μεγαλύτερο
μισθό. Την ίδια περίοδο, ο αδερφός του φτάνει από το Λονδίνο, καταλαμβάνοντας
τη θέση του Τσάρλι στην Keystone ως ο κεντρικός κωμικός της.
Η επιτυχία του αυξάνει τις προτάσεις που δέχεται και το
επόμενο έτος υπογράφει με τη Mutual Film Corporation για 12 κωμωδίες, τις «The
Floorwalker», «The Fireman», «The Vagabond», «One A.M.» «The Count», «The Pawnshop», «Behind the Screen», «The
Rink», «|Easy Street», «The Cure», «The Immigrant» και «The Adventurer».
Κερδίζοντας την ανεξαρτησία Όταν το συμβόλαιό του με τη
Mutual λήγει το 1917, ο Τσάπλιν αποφασίζει να γίνει ανεξάρτητος παραγωγός και
αρχίζει την κατασκευή των δικών του στούντιο, τα οποία εγκαθίστανται στη
λεωφόρο La Brea tου Χόλιγουντ. Στις αρχές του 1818, συνάπτει συμφωνία με την
First National Exhibitors’ Circuit, μια νέα οργάνωση που συγκροτήθηκε ειδικά
για την αξιοποίηση των ταινιών του. Η πρώτη του ταινία υπό αυτές τις συνθήκες
είναι η «Σκυλίσια ζωή».
Μετά την τελευταία αυτή παραγωγή, επικεντρώνεται σε μια
εθνική περιοδεία που εντάχθηκε στο πλαίσιο της αντιπολεμικής εκστρατείας. Ο
πόλεμος αποτελεί και το θέμα της επόμενης κωμωδίας του. Το «Shoulder Arms»
κυκλοφόρησε το 1918, γνωρίζοντας τεράστια επιτυχία. Ακολούθησαν τα «Sunnyside»
και «A Day’s Pleasure» το 1919. Τον Απρίλιο του ίδιου έτους, ο Τσάπλιν μαζί με
τους Mary Pickford, Douglas Fairbanks and D.W. Griffith συστήνει την Εταιρεία
Ενωμένων Καλλιτεχνών.
Ο B.B. Hampton, στην «Ιστορία των Ταινιών» γράφει: «Η
εταιρεία είχε οργανωθεί ως διανομέας, κάθε καλλιτέχνης διατηρούσε ολόκληρο τον
έλεγχο των έργων του, παραχωρώντας στους Ενωμένους Καλλιτέχνες τις ολοκληρωμένες
ταινίες προς διανομή, βάσει του ίδιου σχεδίου που θα είχε ακολουθηθεί από έναν
οργανισμό διανομής. Τα κέρδη των Ενωμένων Καλλιτεχνών διαιρούνταν μεταξύ των
ιδρυτών, εισάγοντας μια νέα μέθοδο στη βιομηχανία του κινηματογράφου. Έκτοτε,
παραγωγοί και διανομείς έχουν μετατραπεί σε εργοδότες, πληρώνοντας τους μισθούς
και ορισμένες φορές ένα μερίδιο των κερδών στους καλλιτέχνες. Υπό την Εταιρεία
Ενωμένων Καλλιτεχνών, οι τελευταίοι έγιναν οι ίδιοι οι εργοδότες τους». Ωστόσο,
πριν αναλάβει τις νέες του υποχρεώσεις, ο Τσάπλιν έπρεπε στις αρχές του 1921 να
ανταποκριθεί στο συμβόλαιό του με την First National και να ολοκληρώσει 6
ταινίες:
The Kid (1921)
The Gold Rush (1925)
The Circus (1928)
City Lights (1931)
Modern Times (1936)
The
Great Dictator (1940)
Τα ενδιαφέροντα του Τσάρλι Τσάπλιν επεκτείνονται και στη
συγγραφή, τη μουσική και τον αθλητισμό. Έγραψε 4 βιβλία, καθώς και όλα τα
σενάρια των ταινιών του. Παρότι αυτοδίδακτος, ήταν εξαιρετικός μουσικός και
έπαιζε αρκετά μουσικά όργανα, όπως βιολί και τσέλο. Συνέθεσε, επίσης, αρκετά
τραγούδια, τα οποία και δημοσίευσε.
Αναλάμβανε ο ίδιος την μουσική επένδυση των ταινιών του,
αποτελώντας μια σπάνια περίπτωση καλλιτέχνη που όχι μόνο χρηματοδότησε και
ανέλαβε την παραγωγή όλων των ταινιών του, αλλά ήταν ακόμη ο συγγραφέας, ο
πρωταγωνιστής, ο σκηνοθέτης και ο συνθέτης της μουσικής τους.
Παντρεύτηκε 4 φορές, τις δύο με ανήλικες νύφες: στα 28
του παντρεύτηκε τη 16χρονη ηθοποιό Μίλντρεντ Χάρις, στα 35 του την καλλονή
Λολίτα Μακ Μάρεϊ (αργότερα Λίντα Γκρέι) και στα 44 τη 19χρονη Πολέτ Γκοντάρ.
Τέταρτη και τελευταία σύζυγός του υπήρξε η κόρη του θεατρικού συγγραφέα
Ευγένιου Ο' Νιλ, Ούνα, παρά τις αντιρρήσεις του πατέρα της. Οταν παντρεύτηκαν,
εκείνος ήταν 54 και εκείνη ήταν 18. Απέκτησαν οκτώ παιδιά. Έφυγε από τη ζωή
ήσυχα στον ύπνο του ανήμερα τα Χριστούγεννα, το 1977.