Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης (11 Δεκεμβρίου 1922 - 7 Απριλίου 2005), ο σερ του λαϊκού τραγουδιού, αγαπήθηκε απ' όλους τους Έλληνες και η φωνή του συνδέθηκε με ιδιαίτερα σημαντικές στιγμές της νεότερης ελληνικής μουσικής ιστορίας.
Παιδί οκταμελούς, πολύ φτωχής οικογένειας, άρχισε από τα
παιδικά του χρόνια να ασχολείται με τη μουσική και όταν τα αδέλφια του, το 1940
έφυγαν για το ελληνοαλβανικό μέτωπο, εκείνος έμεινε πίσω, ασκούσε το επάγγελμα
του υδραυλικού και μάθαινε κιθάρα. Έκανε τα πρώτα του μουσικά βήματα σ' ένα
ταβερνάκι της γειτονιάς του, τραγουδώντας με μία κιθάρα, ευρωπαϊκά. Όλα
άλλαξαν, όταν μια κρύα νύχτα του χειμώνα του 1937 πήγε ν' ακούσει τρεις
μουσικούς που έπαιζαν με τα μπουζούκια τους σ' ένα κουτούκι. Ήταν ο Μάρκος
Βαμβακάρης, ο Μανώλης Χιώτης και ο Στράτος Παγιουμτζής. Ο μικρός Γρηγόρης
ενθουσιάστηκε κι από τότε ασπάστηκε το ρεμπέτικο και το λαϊκό. Όπως ο ίδιος
είχε αφηγηθεί, η συνάντησή του με τον Μάρκο ήταν αυτή που πάντα τον συγκινούσε,
γιατί του άλλαξε τη σχέση του με τη μουσική. "Υπεράνω όλων ο Μάρκος
Βαμβακάρης", τόνιζε.
Το 1947 εκτοπίστηκε μαζί με εκατοντάδες άλλους Έλληνες
στη Μακρόνησο, όπου τα βράδια έπαιζε στη Λέσχη Αξιωματικών. Εκεί έγραψε τα
πρώτα του τραγούδια και γνωρίστηκε με τον Μίκη Θεοδωράκη. Μετά την απελευθέρωσή
του, δημιούργησε το δικό του συγκρότημα και το 1949 μπήκε στη δισκογραφία ως
συνθέτης. Τίτλος του πρώτου του δίσκου το Καντήλι τρεμοσβήνει, σε στίχους
Χαράλαμπου Βασιλειάδη. Στο τραγούδι, ο ίδιος ο Μπιθικώτσης, μαζί με τον
Βαμβακάρη.
Από τα πρώτα του βήματα στο τραγούδι είχε το δικό του
τρόπο ερμηνείας, συνεργάσθηκε με τους σπουδαιότερους συνθέτες - Θεοδωράκη (Της
δικαιοσύνης, Ένα το χελιδόνι, Στο περιγιάλι το κρυφό, Βράχο - βράχο, Γωνιά -
γωνιά), Χατζιδάκι (Ειμ' αϊτός χωρίς φτερά, Πάει ο καιρός, Στο Λαύριο γίνεται
χορός, Μίλησέ μου), Τσιτσάνη κ.ά.- έγραψε ο ίδιος τραγούδια που έγιναν
επιτυχίες (Επίσημη Αγαπημένη, Το μεσημέρι καίει το μέτωπό μου, Μία γυναίκα
φεύγει, Αμφιβολίες κ.ά.), εμφανίσθηκε στα κοσμικότερα κέντρα των Αθηνών κι
ένιωσε τη χαρά της ανακάλυψης νέων, πολλά υποσχόμενων φωνών, ανάμεσά τους της
Βίκυς Μοσχολιού και της Πόλυς Πάνου.
Η «δωρική» φωνή του αγκάλιασε τη μεταπολεμική Ελλάδα,
έδωσε το δικό της βάρος και τη δική της λαϊκότητα στα μεγάλα έργα του
Θεοδωράκη, που έγινε ο πιο αποτελεσματικός καταλύτης στο να φτάσουν οι στίχοι
του Σεφέρη, του Ελύτη, του Ρίτσου, του Λειβαδίτη, του Χριστοδούλου, στις πιο
απόμερες γωνιές της Ελλάδας. "Κάθε μέρα", έλεγε ο σπουδαίος
ερμηνευτής "μου αρέσει να σιγοτραγουδώ Ελύτη, Γκάτσο, Σεφέρη,
Χριστοδούλου, Λειβαδίτη. Τα λόγια τους με αγγίζουν και με συγκινούν".
Σημαντική στιγμή στη σπουδαία καριέρα του ήταν και η
συνεργασία του με τον Μάνο Χατζιδάκι, ενώ αξιοσημείωτη είναι η ερμηνεία του σε
μουσικούς δίσκους του συνθέτη, όπως Της γης το χρυσάφι και η Επιστροφή. Ο
Γρηγόρης Μπιθικώτσης συνεργάστηκε και με άλλους μεγάλους Έλληνες συνθέτες, όπως
ο Σταύρος Ξαρχάκος και ο Δήμος Μούτσης, ερμηνεύοντας αξέχαστα τραγούδια σε
ποίηση του Νίκου Γκάτσου, του Λευτέρη Παπαδόπουλου και άλλων.
Ο Δημήτρης Ψαθάς έγραψε ένα χρονογράφημα για τον Γρηγόρη
Μπιθικώτση στη στήλη του στην εφημερίδα Τα Νέα και τον χαρακτήριζε «σερ Μπιθί»,
ένας τίτλος που έμελλε να τον συνοδεύσει σε ολόκληρη τη μετέπειτα πορεία του.
Την εποχή που τραγουδούσε στα λαϊκά κέντρα τον άκουγαν
όλα τα μεγάλα ονόματα του διεθνούς «τζετ σετ» που επισκέπτονταν τη χώρα μας,
μεταξύ των οποίων, ο Αλέν Ντελόν και η Σοράγια, αλλά και ο Αριστοτέλης Ωνάσης.
Ο μουσικολόγος Κώστας Μυλωνάς τον χαρακτήρισε ως τον τραγουδιστή «που χάρισε
στο ελληνικό τραγούδι τις συγκλονιστικότερες στιγμές του». Επιπλέον ο Γρηγόρης
Μπιθικώτσης συνέθεσε περισσότερα από 80 τραγούδια, πολλά από τα οποία έγιναν
μεγάλες επιτυχίες, όπως "Επίσημη αγαπημένη", το "Τρελοκόριτσο",
"Στου Μπελαμί το ουζερί", "Φεγγάρι χλωμό", "Ένα όμορφο
αμάξι με δυο άλογα", "Του Βοτανικού ο μάγκας" κ.α.
Είχε τιμηθεί από τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωστή
Στεφανόπουλο τον Ιανουάριο του 2003 με το Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικα,
καθώς και με το Χρυσό Μετάλλιο της Πόλης των Αθηνών. Τιμώντας το λαϊκό
τραγουδιστή, ο Κωστής Στεφανόπουλος είχε δηλώσει ότι ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης
είναι «ένας σπουδαίος μουσικός, που εξέφρασε τη δυστυχία και την ευτυχία, τον
πόνο και τα βάσανα του ελληνικού λαού».