Νικόλ Λειβαδάρη
To τηλεφώνημα του Αδωνι Γεωργιάδη στον Νίκο Καρανίκα ήταν το έμπρακτο mea culpa της κυβέρνησης – ή τουλάχιστον του συγκεκριμένου υπουργού – για την εξέγερση της ΝΔ κατά των... μπάφων, όταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προωθούσε την υπόθεση της φαρμακευτικής κάνναβης.
Το χθεσινό, νέο ραντεβού του Κυριάκου Μητσοτάκη με τον
Ζόραν Ζάεφ, και κυρίως τα μηνύματα που έστειλε ο πρωθυπουργός, ήταν ένα ακόμη
mea culpa της κυβέρνησης για τον ανένδοτο των μακεδονομάχων όταν η κυβέρνηση
ΣΥΡΙΖΑ υπέγραφε την Συμφωνία των Πρεσπών. ‘Η, τουλάχιστον, θα μπορούσε να
είναι, εάν συνοδευόταν από το έμπρακτο βήμα πολιτικής ωρίμανσης της κυβέρνησης
– την κύρωση των τριών εφαρμοστικών Μημονίων της συμφωνίας με την Βόρεια
Μακεδονία.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην συνάντησή του με τον Ζόραν
Ζάεφ χαρακτήρισε «ζωτικής σημασίας την πλήρη, συνεπής και καλή τη πίστει
εφαρμογή της Συμφωνίας Πρεσπών» και διαβεβαίωσε τον ομόλογό του για την
«σταθερή και ενεργό στήριξη της Ελλάδας στην ευρωπαϊκή προοπτική» της Βόρειας
Μακεδονίας.
Δεν έφθασε στο σημείο να χαρακτηρίσει μη πατριωτική στάση
την αμφισβήτηση της Συμφωνίας των Πρεσπών, όπως έκανε πρόσφατα ο Αδωνις
Γεωργιάδης - υιοθέτησε όμως πλήρως την πολιτική, διπλωματική και γεωπολιτική
οπτική με την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ είχε προωθήσει την Συμφωνία των Πρεσπών.
Το πρώτο ζήτημα για τον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι πως αυτή
την προσωπική αναθεώρηση (;) στάσης στο μεγάλο κάδρο δεν μπορεί να την
μεταφράσει και σε εφαρμοσμένη κυβερνητική πολιτική στον εσωτερικό, και εσωκομματικό,
μικρόκοσμο. Τα τρία Μνημόνια με την Βόρεια Μακεδονία παραμένουν – και θα
παραμείνουν – στο συρτάρι ενώπιον του «βέτο» του Αντώνη Σαμαρά (και όχι μόνον),
η κυβερνητική εκπρόσωπος τα παρέπεμψε εκ νέου χθες στις καλένδες
επικαλούμενη... φόρτο κοινοβουλευτικού έργου, και κατά τις πληροφορίες από το
κυβερνητικό στρατόπεδο που δημοσιεύουν τα ΝΕΑ «το θέμα θεωρείται τυπικό, και
δεν δημιουργεί κανένα κώλυμα στις σχέσεις των δύο χωρών».
Στο δια ταύτα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης εμφανίζεται να
εφαρμόζει την Ευρώπη και στο ΝΑΤΟ μια πολιτική την οποία δεν τολμά να
επικυρώσει στην Ελλάδα. Αυτό είναι πρόβλημα για τον – οποιονδήποτε –
πρωθυπουργό.
Το δεύτερο ζήτημα είναι πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα
κληθεί μάλλον λίαν συντόμως να αποδείξει εάν η ενεργητική εξωτερική πολιτική
την οποία, κόντρα στο προεκλογικό του μοτίβο, δείχνει να υιοθετεί στα Δυτικά
Βαλκάνια επεκτείνεται και στο κορυφαίο των εθνικών θεμάτων – στα
ελληνοτουρκικά.
Εκεί η πίεση δεν θα προέλθει μόνον από τον αμερικανικό
παράγοντα, ο οποίος όπως, όλα δείχνουν, επίσης συντόμως θα ξεκαθαρίσει την
σχέση και την θέση της Τουρκίας εντός ΝΑΤΟ. Θα προέλθει και εκ των έσω, με τον
ΣΥΡΙΖΑ να βάζει πλέον στο τραπέζι πολύ συγκεκριμένη πρόταση για το πλαίσιο του
ελληνοτουρκικού διαλόγου και για την Χάγη.
Είναι η πρόταση που κατέθεσε ο Αλέξης Τσίπρας χθες, στο
Φόρουμ των Δελφών, και η οποία προβλέπει ευθεία σύνδεση της αναθεώρησης της
Τελωνειακής Ενωσης με την υπογραφή συνυποσχετικού Ελλάδας-Τουρκίας για προσφυγή
στην Χάγη.
«Θεωρώ», είπε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, «ότι θα πρέπει η
χώρα να συνδέσει την προοπτική αναθεώρησης της τελωνειακής σύνδεσης Ευρωπαϊκής
Ένωσης – Τουρκίας με δυο βασικά ζητήματα: την αναγνώριση της Κυπριακής
Δημοκρατίας και την προοπτική της Χάγης με σεβασμό στο διεθνές δίκαιο για την
επίλυση της διαφοράς μας σε σχέση με την υφαλοκρηπίδα και την Αποκλειστική
Οικονομική Ζώνη».
Σύμφωνα με πηγές του ΣΥΡΙΖΑ, εκείνο που λέει ο Αλέξης
Τσίπρας είναι στην επόμενη σύνοδο κορυφής να καταθέσει η κυβέρνηση την εξής
πρόταση: η πιθανήαναθεώρηση της Τελωνειακής Ένωσης με την Τουρκία να
ενεργοποιηθεί με προϋπόθεση την προσφυγή στη Χάγη για υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ.
Αντί δηλαδή, όπως λένε οι ίδιες πηγές, να αρχίσει μια
διαπραγμάτευση τύπου διερευνητικών επαφών και «όπου βγάλει», να συνδέσουμε τα
δύο θέματα. Και να πούμε ότι όποτε κι εάν κλείσει η διαπραγμάτευση για την
αναθεώρηση της Τελωνειακής Ενωσης – σε τρία, τέσσερα, ή πέντε χρόνια – αυτή θα
μπορεί να ενεργοποιηθεί μόνον εάν η Τουρκία συμφωνήσει να προσφύγει μαζί με την
Ελλάδα στην Χάγη για υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ.
Ισως πρόκειται για την πιο προωθημένη πρόταση που έχει
μπει μέχρι τώρα στο τραπέζι για λύση στα ελληνοτουρκικά. Και σίγουρα, είναι
ό,τι πιο κοντινό έχει ακουστεί για κλειστό χρονοδιάγραμμα και πλαίσιο προσφυγής
στην Χάγη.
Σίγουρα δεν είναι πρόταση που θα συζητούσε ο Αντώνης
Σαμαράς ή και ο Κώστας Καραμανλής. Θεωρητικώς όμως, με βάση την έως τώρα
προσέγγισή του, είναι μια θέση που θα μπορούσε να συζητήσει ο πρωθυπουργός.
Οπότε, ιδού η Χάγη...