Σιδηρόκαστρο. Μνήμες : Οικία Γούναρη Δημοσθένη (καροποιού)

ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΛΙΑ. Οδός Βασιλέως Κωνσταντίνου.  Οικία Γούναρη Δημοσθένη (καροποιού). Στο ισόγειο έμενε ο Αντώνης αλλά δεν θυμάμαι το επίθετο. Ήταν το σημείο συγκέντρωσης της παρέας. Ένα σφύριγμα συνθηματικό και έβλεπες να βγαίνουν από σπίτια και από στενά "τα παιδιά τα παιδιά τα φιλαράκια τα καλά". Στο σημείο 1 υπήρχε υπερυψωμένο τοιχάκι που χρησιμοποιούνταν σαν παγκάκι και εκεί πηγαίναμε και καθόμασταν. Το θέμα ήταν πως ο κυρ Αντώνης δεν μπορούσε να κοιμηθεί το μεσημέρι και μας έπαιρνε στο κυνήγι. Το πεζοδρόμιο στον χώρο αυτό ήταν αρκετά μεγάλο αλλά δεν υπήρχαν πλάκες ή τσιμέντο. Μόνο τα κράσπεδα υπήρχαν αριστερά και δεξιά της Β, Κων/νου πάνω στα οποία προσπαθούσαμε να κρατήσουμε ισορροπία με τα ποδήλατα. Στο χώμα λοιπόν του πεζοδρομίου πριν τις γιορτές των Χριστουγέννων μπορούσε να δει κανείς σχήματα όπως το  μισοφέγγαρο με παράλληλα τόξα, στο οποίο από κάποια απόσταση πετάγαμε ένα κέρμα και ανάλογα σε ποιο τόξο θα έπεφτε χωρίς να ακουμπάει γραμμή κέρδιζε ο παίκτης δεκάρα ή  εικοσάρα. Το συνηθέστερο και πολύωρο παιχνίδι ήταν οι μπίλιες και μάλιστα οι σιδερένιες (τα κροσιούμια). Οι παίκτες κρατούσαν τη μπίλια τους στο χώμα  σε κάποιο δύσκολο να πλησιαστεί από άλλη μπίλια σημείο και όταν υπήρχε κάποια ευνοϊκή θέση, τότε προσπαθούσαν να πλησιάσουν την μπίλια του αντιπάλου σε απόσταση πιθαμής ή να την χτυπήσουν. Η πιθαμή δεκάρα, το χτύπημα εικοσάρα. Επικρατέστερος χώρος παιχνιδιού το στενό ανάμεσα στου Βονίτη και του Τριανταφύλλου αλλά και απέναντι από το καφενείο του Μπουτσούκη και στο μπροστινό μέρος του σπιτιού του Ηλιάδη (φωτο 2 φαίνεται και το μέρος όπου ο Μήτσος είχε το τσαγκάρικο). Εκείνο βέβαια που συγκέντρωνε ενδιαφέρον ήταν η τράπουλα και το "31". Αρχικά στον εγκαταλλειμένο  στενό χώρο της κινηματογραφικής μηχανής του θερινού Πάνθεον και αργότερα στο σπίτι του Τάκη (του Στραβού επειδή ήταν αριστερόχειρας).

 

Γιώργος Τσαταλτσινός