Η ιστορία του Γάλλου ρεπόρτερ που διείσδυσε στην ομάδα του ακροδεξιού Ερίκ Ζεμούρ

Ένας δημοσιογράφος που διείσδυσε στην προεδρική εκλογική ομάδα του Eric Zemmour, έγινε μάρτυρας μιας κουλτούρας περιστασιακού ρατσισμού και μιας κρυφής διαδικτυακής εκστρατείας που περιλάμβανε έναν «σκιώδη στρατό του Facebook» και επαναλαμβανόμενες διορθώσεις της σελίδας του ακροδεξιού στη Wikipedia, της σελίδας με τις περισσότερες προβολές στη Γαλλία.

 

Ο Vincent Bresson, 27 ετών, λέει ότι πέρασε περισσότερους από τρεις μήνες ως έμπιστο μέλος της «Génération Z», όπως είναι γνωστή η ομάδα νεαρών υποστηρικτών του Zemmour. Είπε ότι ήταν μάρτυρας πολλαπλών ρατσιστικών σχολίων τόσο από εθελοντές όσο και από ανώτερο προσωπικό.

 

«Επίσημα, αν είσαι μαύρος ή αραβικής καταγωγής, ο Zemmour πιστεύει στην “αφομοίωση”: δούλεψε σκληρά, προσαρμόσου στη «γαλλική κουλτούρα» και μπορείς να είσαι Γάλλος “όπως οι υπόλοιποι”», είπε ο Bresson, ένας ανεξάρτητος δημοσιογράφος.

 

«Στην πραγματικότητα, φαίνεται ότι κάποιοι Zemmourists θα σε βλέπουν πάντα ως “λιγότερο Γάλλο”. Και αυτά είναι υποτίθεται τα πιο μετριοπαθή, δημοσίως αποδεκτά πρόσωπα της εκστρατείας. Νομίζω ότι θέτει σοβαρά ερωτήματα σχετικά με τις υποσχέσεις για ίση μεταχείριση για όλους υπό την προεδρία Zemmour».

 

Ο Zemmour, ένας ειδικός των μέσων ενημέρωσης που προωθεί την ακροδεξιά θεωρία της «μεγάλης αντικατάστασης», ότι δηλαδή οι μουσουλμάνοι μετανάστες υποκαθιστούν τους πληθυσμούς των ευρωπαϊκών χωρών, αρνείται ότι είναι ρατσιστής, αλλά έχει δύο καταδίκες για ρατσιστική ρητορική μίσους και αναμένεται η εκδίκαση της έφεσης του για μια τρίτη.

 

Λιγότερο από δύο μήνες πριν από τον πρώτο γύρο των ψηφοφοριών, διεκδικεί την τρίτη θέση στις δημοσκοπήσεις μαζί με τη δεξιά υποψήφια των Les Républicains Valérie Pécresse, πίσω από την ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν, και τον νυν πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν. Ο Bresson είπε σε συνέντευξή του ότι αποφάσισε να διεισδύσει στην εκστρατεία του Zemmour επειδή «υπήρχε τουλάχιστον μια πιθανότητα να γίνει πρόεδρος».

 

Την πρώτη του βραδιά κατά την οποία μαζί με μια ομάδα νεαρών ακτιβιστών ανάρτησαν αφίσες, ο Bresson αφηγείται στο βιβλίο του Au Coeur de Z (Στην καρδιά του Z), ότι «ένας από αυτούς χρησιμοποίησε τη λέξη “νέγροι” και κανείς δεν αντέδρασε».

 

Σε μια άλλη περίπτωση, ένας εθελοντής αστειεύτηκε με έναν μαύρο οδηγό που παρέδιδε τα φυλλάδια της εκστρατείας τους: «Αν ήξερε μόνο τι κουβαλούσε». Ένας άλλος ακτιβιστής είπε σε έναν σπάνιο υποστηρικτή του Zemmour, αραβικής καταγωγής, ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να του πουλήσει το διαμέρισμά του. «Όχι με το πρόσωπό σου».

 

Λέει ότι είδε επίσης μια συνομιλία μεταξύ δύο ανώτερων μελών της ομάδας που αναφέρονταν σε μαύρους παρκαδόρους στο εκθεσιακό κέντρο Villepinte έξω από το Παρίσι, όπου ο Zemmour πραγματοποίησε την πρώτη του εκστρατεία τον περασμένο Δεκέμβριο, ως «Mamadou», ένα γαλλόφωνο αφρικανικό όνομα που χρησιμοποιείται μερικές φορές στη Γαλλία για να περιγράψει έναν μαύρο εργάτη και θεωρείται ως ρατσιστική προσβολή.

 

Ο Bresson είπε ότι είχε βάλει στο στόχαστρο τη Génération Z ως τον ευκολότερο τρόπο στην εκστρατεία του Zemmour, επειδή ως «νεαρός, λευκός, πανεπιστημιακός που ονομαζόταν Vincent –ένα χριστιανικό όνομα– και Καθολικός, έμοιαζα με εύλογο νεοσύλλεκτο». Ο Zemmour ισχυρίστηκε ότι εάν εκλεγόταν πρόεδρος θα απαγόρευε στις οικογένειες να δίνουν στα παιδιά μη γαλλικά ονόματα, πράγμα που σημαίνει ότι οι άνθρωποι δεν θα μπορούσαν πλέον να αποκαλούν τους γιους τους Μοχάμεντ «αλλά θα τους επιτρεπόταν να το χρησιμοποιούν ως μεσαίο όνομα».

 

Ο Bresson είπε ότι ήταν έκπληκτος με το πόσο γρήγορα είχε ενσωματωθεί στην ομάδα, συμμετέχοντας από αργά το βράδυ ή νωρίς το πρωί σε αποστολές για μοίρασμα φυλλαδίων, μέχρι σε ομάδες ακτιβιστών που αναζητούν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πιθανές σοβαρές απειλές για την ασφάλεια του Zemmour.

 

Προήχθη επίσης σε μια «ελίτ» λίστα έμπιστων ατόμων που είχαν επιφορτιστεί να κοιμούνται στα κεντρικά γραφεία της εκστρατείας του Zemmour στην rue Jean Goujon στο 8ο διαμέρισμα του Παρισιού, ενεργώντας ως φύλακες σε αντάλλαγμα για ένα υπογεγραμμένο βιβλίο, φωτογραφία ή μεσημεριανό γεύμα με τον «Z».

 

«Έμεινα έκπληκτος με την έλλειψη ασφάλειας», είπε ο Bresson. «Άλλαξα το επώνυμό μου και επινόησα μια δουλειά στον τομέα των δημοσίων σχέσεων, αλλά ποτέ δεν ελέγχθηκε η ταυτότητά μου. Συχνά, θα μπορούσα να έχω ψάξει στο γραφείο του Zemmour, για παράδειγμα – αν και δεν το έκανα ποτέ. Είμαι δημοσιογράφος, όχι κατάσκοπος».

 

 

 

Ο Bresson συμμετείχε επίσης στην εξαιρετικά εξελιγμένη μυστική διαδικτυακή καμπάνια του Zemmour, που διεξάγεται μέσω κρυπτογραφημένων ομάδων συνομιλίας στο Telegram από τον διευθυντή ψηφιακής στρατηγικής του υποψηφίου, Σάμουελ Λαφόν. «Αυτό δεν είναι καθόλου δημόσιο, είναι κρυφό», είπε. «Αυτή δεν είναι διαφανής πολιτική εκστρατεία».

 

Το βιβλίο περιγράφει πώς ένας «σκιώδης στρατός» από εκατοντάδες εθελοντές του Zemmour λαμβάνει οδηγίες να συμμετάσχει σε μια τεράστια ποικιλία διαφορετικών ομάδων στο Facebook, που κυμαίνονται από θαυμαστές του αείμνηστου Γάλλου ρόκερ Johnny Hallyday, μέχρι υποστηρικτές των ποδοσφαιρικών συλλόγων, φίλους της μαγειρικής, αντιεμβολιαστές, ακραίους διαδηλωτές.

 

«Τους ζητείται να προσελκύουν, όσο το δυνατόν περισσότερους, δημοσιεύοντας περιεχόμενο υπέρ του Zemmour – άρθρα, βίντεο, συνδέσμους προς τον ιστότοπο των υποστηρικτών του – και ρωτώντας τι πιστεύουν οι άνθρωποι για αυτόν. Πλημμυρίζουν το Facebook, σχολιάζουν και αντιδρούν όσο περισσότερο και όσο πιο συχνά μπορούν, ανεβάζοντας συνεχώς το προφίλ του υποψηφίου τους», είπε ο Bresson.

 

«Μπορούν να αντιγράψουν και να επικολλήσουν υλικό από έναν κεντρικό ιστότοπο εκστρατείας. Μπορούν να δημοσιεύσουν ακριβώς το ίδιο περιεχόμενο σε 20 διαφορετικές ομάδες. Στόχος είναι η δημιουργία μιας εντύπωσης ότι πρόκειται για τεράστιους αριθμούς ανθρώπων, για ένα τεράστιο διαδικτυακό κίνημα».

 

Το βιβλίο αναφέρεται επίσης στον τρόπο με τον οποίο καλούνται εθελοντές για μαζικές εκστρατείες, που ενορχηστρώθηκαν από τον Lafont, με στόχο τη διασφάλιση hashtag υπέρ του Zemmour – όπως #STOPcensure, όταν ο λογαριασμός του υποψηφίου στο Instagram ανεστάλη για λίγο τον περασμένο Αύγουστο.

 

Μια άλλη μονάδα, γνωστή ως "WikiZédia", είναι επιφορτισμένη με την επεξεργασία σελίδων της Wikipedia που σχετίζονται με το Zemmour, ιδιαίτερα την ατομική σελίδα του, η οποία προβλήθηκε 5,2 εκατομμύρια φορές το 2021, καθιστώντας την τη σελίδα της διαδικτυακής εγκυκλοπαίδειας με τις περισσότερες προβολές στη Γαλλία.

 

Σε ένα διαδικτυακό έγγραφο στρατηγικής που είδε ο Bressson, τα μέλη της WikiZédia αναμένεται να κάνουν τον Zemmour «όσο το δυνατόν πιο ορατό στη Wikipedia», συνδέοντας το λήμμα του και αναφέροντας τις απόψεις του για όσο το δυνατόν περισσότερα θέματα, καθώς και απαριθμώντας τις τηλεοπτικές του εμφανίσεις.

 

Ένας ακτιβιστής ασχολήθηκε επίσης με τον διαδικτυακό ρεβιζιονισμό για να υποστηρίξει τον ισχυρισμό του Zemmour, που διαψεύστηκε από ιστορικούς, ότι κατά τη διάρκεια του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου το συνεργατικό καθεστώς Vichy της Γαλλίας προσπάθησε να βοηθήσει τους Γάλλους Εβραίους αντί να τους στείλει σε στρατόπεδα θανάτου, γράφει ο Bresson.

 

Ο ακτιβιστής, ένας αξιόπιστος συγγραφέας της Wikipedia, έβαλε φωτογραφίες του ηγέτη της Vichy, Philippe Pétain, και του πρωθυπουργού, Pierre Laval, στη σελίδα του Zemmour στη Wikipedia, προσθέτοντας ότι «η ευθύνη τους για το Shoah στη Γαλλία συζητείται».

 

Ο Bresson επικαλείται έναν ανώτερο διαχειριστή της γαλλικής Wikipedia, τον Jules, ότι οι δραστηριότητες της WikiZédia ήταν «πρωτοφανείς» για ένα πολιτικό κόμμα στη Γαλλία και αντιβαίνουν στις θεμελιώδεις αρχές της αντικειμενικότητας και της ουδετερότητας του ιστότοπου.

 

Ο Λαφόν επιβεβαίωσε τις προσπάθειες για «βελτίωση» των σελίδων του Zemmour, οι οποίες, όπως είπε, «παραμορφώθηκαν… από τις αλλαγές που έγιναν από την αριστερά», επιμένοντας ότι αυτό ήταν «το παιχνίδι της Wikipedia. Είναι μια συμμετοχική εγκυκλοπαίδεια. Είναι φυσιολογικό να μπαίνουν όλοι». Δεν σχολίασε τους ισχυρισμούς ότι ένας ανώτερος συνεργάτης της Wikipedia ήταν ακτιβιστής του Zemmour.

 

«Πρόκειται για διείσδυση για περισσότερη διαφάνεια», είπε ο εκδότης του βιβλίου, Geoffrey Le Guilcher. «Ο Zemmour είναι ο μόνος υποψήφιος πρόεδρος που καταδικάστηκε για ρατσιστική ρητορική μίσους. Η διαδικτυακή δραστηριότητα της καμπάνιας του είναι τουλάχιστον ανήθικη. Υπάρχει πολύ ξεκάθαρο δημόσιο συμφέρον».

 

Με πληροφορίες από Guardian