Μαρίνα Αλεξανδρή
Tο, διαρκές και συντονισμένο, σφυροκόπημα που δέχεται τον τελευταίο μήνα η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός, έχει αναστατώσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Τα εγχώρια συστημικά media μπορεί να χτίζουν γραμμή άμυνας καταγγέλλοντας «αντεθνικά λιβελογραφήματα» και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος μπορεί να αποκηρύσσει τους δημοσιογράφους των New York Times και του Politico ως... συριζαίους, στο Μαξίμου όμως έχουν θορυβηθεί πολύ.
Μάλλον δεν έχουν άδικο. Όταν ο γαλλικός συντηρητικός
Monde γράφει ότι «το ελληνικό Watergate αποδυναμώνει τον Κυριάκο Μητσοτάκη», οι
Νew York Times διακηρύσσουν ότι «η σήψη στην καρδιά της Ελλάδας είναι πια
καθαρή», και το Politico κατήγγειλε ότι δημοσιογράφος του δέχθηκε «βάναυση
κακοποίηση από την ελληνική κυβέρνηση» το προφίλ της χώρας και προσωπικά του
πρωθυπουργού τσαλακώνεται άσχημα. Κι όταν το γερμανικό Spiegel έρχεται να
κορυφώσει το μπαράζ των πυρών με φωτογραφία Μητσοτάκη ως του ανθρώπου που
«οδηγεί την Ελλάδα προς την απολυταρχία» και ζητά, μάλιστα, παρέμβαση της Ε.Ε.,
κάποιοι μάλλον δικαίως βάζουν ζήτημα κινδύνου απομόνωσης της χώρας.
Παρά ταύτα, δεν είναι αυτός ο βασικός κίνδυνος, ούτε το
«τσαλάκωμα» της εικόνας της χώρας μέσα από τους χειρισμούς στο προσφυγικό και
το σκάνδαλο των υποκλοπών, που απασχολεί το Μαξίμου. Εκείνο που, κατά τις
πληροφορίες, ανησυχεί έντονα το πρωθυπουργικό επιτελείο είναι το εάν υπάρχει
συντονισμένη, διεθνώς και εσωτερικά, επιχείρηση αμφισβήτησης του Κυριάκου
Μητσοτάκη.
Είναι η ίδια ανησυχία που εκπορεύεται και από την
εγκατάλειψη του πρωθυπουργού από επιφανή στελέχη του ακραίου κέντρου – με πρώτο
τον Ευάγγελο Βενιζέλο – μετά τις αποκαλύψεις για τις παρακολουθήσεις της ΕΥΠ.
Και μπορεί κανείς να μην πιστεύει ότι πίσω από την σκληρή κριτική του διεθνούς
Τύπου βρίσκεται ο... Βενιζέλος, πολλοί όμως είναι εκείνοι εντός και πέριξ του
Μαξίμου που συνδέουν τα παράλληλα πυρά.
Εν ολίγοις, βλέπουν πιθανή επιχείρηση «απονομιμοποίησης»
του πρωθυπουργού από κέντρα εξουσίας σε Βρυξέλλες και Βερολίνο και θεωρούν ότι
αυτή την επιχείρηση σπεύδουν να αξιοποιήσουν εγχώριοι κύκλοι και παράγοντες που
«ζυμώνονται» με το ενδεχόμενο δημιουργίας τρικομματικής κυβέρνησης με άλλον
πρωθυπουργό πλην του Μητοστάκη, ή κυβέρνησης τεχνοκρατών.
Το σενάριο αυτό δεν τεκμηριώνεται, παρ’ ότι οι σχετικές
παρασκηνιακές συζητήσεις πάντα γίνονταν και συνεχίζουν να γίνονται εντός
συνόρων. Φοβίζει όμως το σύστημα του Μαξίμου, όπως το έχουν φοβίσει και τα
μηνύματα από τις Βρυξέλλες πως η επόμενη δόση του Ταμείου Ανάκαμψης δύσκολα θα
εκταμιευθεί όσο δεν ανοίγει ο κύκλος των δικαιούχων πέραν της κλειστής εγχώριας
ελίτ.
Αυτός, σύμφωνα με στελέχη της αντιπολίτευσης που
παρακολουθούν στενά τις κινήσεις Μητσοτάκη, εκτιμάται πως ήταν κι ένας από τους
βασικούς λόγους που τον ώθησαν να βάλει φρένο στην παροχολογία εν όψει ΔΕΘ στο
τελευταίο υπουργικό συμβούλιο. Ητοι, η εισήγηση που κυριάρχησε και ακολούθησε ο
πρωθυπουργός ήταν ότι πρέπει να στείλει μήνυμα σοβαρότητας και δημοσιονομικής
σταθερότητας προς τις Βρυξέλλες προκειμένου να μην δώσει επιχειρήματα για νέο
μέτωπο ευρωπαϊκής πίεσης – αυτή την φορά, με την κατηγορία ενδεχομένως και του
προεκλογικού λαϊκισμού.