Μια φορά ήταν ένας μόνος του*


Τάκης Λιδωρικιώτης

 

ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ

 

Στον Ευαγγελισμό Λαρίσης η μακρά άλυσος που ξεκινά από τον τεχνοκρατικό εκσυγχρονισμό της «ισχυρής Ελλάδας της Ολυμπιάδας» και συνεχίζεται ως χρεωκοπία, μνημόνια, πρώτη φορά Αριστερά και τέλος ως βοναπαρτισμός ala Μητσοτάκ, μεγαλούργησε και πάλι.

 

Η ηθική αυτουργία της νέας εκατόμβης φαίνεται ότι υπήρξε πολυπρόσωπος …

 

Μονοπρόσωπος και σιδηροδέσμιος είναι ο φυσικός αυτουργός ετών 59, ο οποίος όταν ξεκίνησαν οι προμήθειες του ατελέσφορου εκσυγχρονισμού του συστήματος, γιόρταζε το millennium ως 35άρης αχθοφόρος του κραταιού Ο.Σ.Ε.

Σταθμάρχης πλέον μόνος, 36 μόλις ημερών στην κρίσιμη υπηρεσία, περιφερόμενος από την διάδοχο ΤΡΑΙΝΟΣΕ στην Πρωτοβάθμια του υπουργείου Παιδείας και πίσω στον ΟΣΕ ως  … σταθμάρχης, βάσει των οδηγιών της troika και της ‘μεσίστιας’ Ευρωπαϊκής Ένωσης.

 

Ευανάγνωστο και τραγικό το «πλαίσιο» για καμιά εκατοστή οικογένειες που δεν θα το … ξεπεράσουν ποτέ!

 

ΤΙ ΑΛΛΑΖΕΙ;

 

    Ολοφύρονται οι τηλεπαπαγάλοι που ένα άτομο μειωμένης εκπαίδευσης κι άσχετης προέλευσης, χωρίς κάποιον διπλανό πεπειραμένο συνάδελφο για χρόνια στο πλευρό του, βρέθηκε να διαχειρίζεται ζωές με θανατηφόρο αποτέλεσμα. Είναι όμως οι ίδιοι που επι τρία χρόνια εξυμνούν άλλους μανατζαραίους που έβαλαν οφθαλμίατρους και γαστρεντερολόγους να εφημερεύουν στις ΜΕΘ του κορωνοιού.

    Συγκρίνουν, λέει, τις βαλκανικές επιδόσεις των συρμών μας με τις ευρωπαϊκές κι ανατριχιάζουν. Ωστόσο οι ίδιοι δυσκολεύονται ακόμη να κατανοήσουν τα θανατοστατιστικά της πανδημίας όπου η χώρα παραδέρνει μεταξύ Μαυροβουνίου και Βοσνίας.

    Διαδηλώσεις και δακρυγόνα έξω από την εταιρεία αλλά οι ιδιωτικές κλινικές του Μαυραγοριτισμού παρέμειναν στο απυρόβλητο. Διοργανώνουν μάλιστα από τα υπερκέρδη τους και σχετικά συνέδρια.

    Έκλαιγαν δυο υπουργοί στα συντρίμμια, με μόνον τον έναν εξ αυτών (κ. Κ Καραμανλής) να παραιτείται. Ο άλλος (κ. Αθαν. Πλεύρης) διεκδικεί την επανεκλογή του παρά τις δεκάδες χιλιάδες νεκρών της αποτυχημένης θητείας του στην Αριστοτέλους! Πρόκειται άραγε για διαφορά προσωπικού ήθους ή για κάτι άλλο;

    Οι θρυλούμενες κάλπες της 9ης Απριλίου μάλλον έγιναν … κάλτσες.

 

Κι όμως ο αριθμός των απωλειών δεν είναι παρά ο μισός από εκείνες ενός 24ωρου της πανδημίας. Τι αλλάζει και οι επιπτώσεις διαφέρουν τόσο πολύ;

 

 

 

ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΑ, ΧΙΛΙΕΣ ΛΕΞΕΙΣ

 

Η πρώτη διαφορά είναι η δύναμη της δημοσιότητας που έχει η εικόνα και την οποία δεν προλαβαίνει να διαστρέψει ο λόγος περί … της ψηφιακής Ελλάδας του Πιερακάκη.

 

Τα θύματα της πανδημίας συχνά πέθαιναν αβοήθητα κι απαξιωμένα ωστόσο πίσω από κλειστές πόρτες που έφεραν μεγαλόστομες και δυσνόητες πινακίδες. Λόγω της λοιμώδους απομόνωσης αυτό συνέβαινε μακριά από τους συγγενείς που θα ήταν ειδάλλως μάρτυρες και κοινωνοί της τραγωδίας.

 

Η δεύτερη διαφορά είναι ότι το πολύπλοκο του πράγματος απαιτούσε την διαμεσολάβηση των ειδικών και των «ειδικών». Δεν βοούσε από μόνο του όπως το «έλιωσαν τα σίδερα κι εξαχνώθηκαν παιδιά» αλλά εμπεριείχε έννοιες πιο λεπτές.

 

Τα υπόλοιπα τα ανέλαβαν οι πολύπλοκοι τεχνικοί όροι, η σύγχυση ότι τάχα τα ίδια γινόταν παντού, η ξεφτιλισμένη ακαδημαϊκή κοινότητα, το εξωνημένο σώμα των ιατρών που εκπροσωπείτο από αυτούς που όλοι γνωρίζουν,  η πολιτική ατιμία, το ακαταδίωκτο κι η δικαστική αμεριμνησία και φυσικά η τηλε-πλύση εγκεφάλου. Η προαγωγή σε Υπουργό της μελίρρυτης γενιτσάρου κας Γκάγκα τα συμπύκνωσε όλα αυτά εξαιρετικά. Μια μέρα ευχόμεθα να την δούμε και σε ρόλο νέας Σακελλαροπούλου με την οποία μοιράζεται την θρακιώτικη καταγωγή, την μόρφωση και την κομψότητα!

 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

 

Σε αυτή την χώρα της ατελείωτης υποκρισίας πολιτικών, οικονομικών παραγόντων καθώς και του νόθου τέκνου τους, των τηλεπαπαγάλων, είναι να μην βρεθείς στο λάθος μέρος κατά την λάθος στιγμή!  Είτε ως νεαρός άτυχος επιβάτης, είτε ως επισφαλής εργαζόμενος (διψήφιος ο αριθμός των πεσόντων εν υπηρεσία σιδηροδρομικών στον Ευαγγελισμό Λαρίσης) είτε ακόμη κι ως ένοχος σταθμάρχης.

 

*ο συγγραφέας του ομώνυμου μυθιστορήματος Γιώργος Σκούρτης έλεγε: «Ποτέ δεν ήμουνα σε κόμμα ή απόκομμα, από χαρακτήρα δεν μπορώ να ακολουθώ τη “γραμμή”, θέλω να χαράζω τις δικές μου, όμως θεωρώ την πολιτική συνειδητοποίηση ενάντια στο Αδικο και στο Κακό –τον πολεμοκάπηλο, ναρκομανή, πόρνο και “απεχθή πιστωτή” ανθρωποφάγο καπιταλισμό– το πρώτο καθήκον του πολίτη. Από πιτσιρικάς είμαι οργισμένος πολιτικά, έστω κι αν τότε δεν είχα τη γνώση να αναλύσω τις συμπεριφορές μου»

 

 

Δημοσίευση σχολίου

Νεότερη Παλαιότερη