Στέλιος Κούλογλου
Η μία εξήγηση για την απρόκλητη, ακραία καταστολή των χθεσινών διαδηλώσεων στο Σύνταγμα, είναι το σύνδρομο του Παβλόφ στην αστυνομία: όταν βλέπουμε διαδηλωτές, βαράμε αλύπητα.
Κανονικά
όμως, μπροστά στη γενικευμένη οργή, οι αστυνομικές δυνάμεις θα έπρεπε να
δείξουν ανοχή. Δεν ήταν ο ίδιος ο Κ. Μητσοτάκης, που στην ανάρτηση του στο
facebook χαιρέτιζε το
«πρόσωπο
της καλύτερης Ελλάδας» με «τα νέα παιδιά που διαδήλωσαν βουβά και ειρηνικά,
κρατώντας ένα κερί και με σύνθημα ‘’φταίει η κακιά η (χ)ώρα’’»;
Δεν
είχε άραγε υπόψιν του τα πρωθυπουργικά λεγόμενα ο κ. Θεοδωρικάκος, του οποίου
οι δυνάμεις ξυλοκόπησαν ακόμη και μια νεαρή που επέζησε από το δυστύχημα στα
Τέμπη;
Η
άλλη εξήγηση είναι ότι το Μέγαρο Μαξίμου φοβάται μήπως οι καθημερινές
εκδηλώσεις στο Σύνταγμα οδηγήσουν σε ένα νέο, αυθόρμητο κίνημα αγανακτισμένων.
Γιατί στο ουργουελιανό ξαναγράψιμο της ιστορίας που επιχειρεί το σύστημα τα
τελευταία χρόνια, το κίνημα του 2011 κατέχει καίρια θέση.
Παρουσιάζεται
από τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ, σε κάθε
ευκαιρία, ως ένα φαινόμενο που ξορκίζεται δεν πρέπει να επαναληφθεί. Λες και
δεν ήταν η χρεοκοπία της χώρας που οδήγησε δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους στους
δρόμους και την Πλατεία Συντάγματος. Αλλά αποκαθηλώνοντας το κίνημα των Αγανακτισμένων
-με όλες τις αδυναμίες του και την «πάνω πλατεία»- στην ουσία επιδιώκεται να
ξεχαστεί η ίδια η χρεοκοπία και οι πολιτικές δυνάμεις που την προκάλεσαν.
Η
κυβέρνηση γνωρίζει καλά ότι οι διαδηλώσεις και εκδηλώσεις διαμαρτυρίας των
τελευταίων ημερών, δεν οργανώθηκαν από κόμμα της αντιπολίτευσης. Είναι για αυτό
πιο δύσκολο να τις κατηγοριοποιήσει και να τις δυσφημίσει. Προσπαθεί να τις
τρομοκρατήσει στη γέννηση τους.
Αν
όμως έριχνε μια ματιά στα πανό και τα συνθήματα κατα του κ. Μητσοτάκη και της
κυβέρνησης στους χθεσινούς ποδοσφαιρικούς αγώνες, που στο Φάληρο και το
Ηράκλειο εξελίχθηκαν σε διαδηλώσεις διαμαρτυρίας, θα καταλάβαινε ότι οι
αγανακτισμένοι είναι πλέον τόσοι πολλοί σε όλη τη χώρα, ώστε ακόμη και να
θέλανε δεν θα χωρούσαν στην Πλατεία Συντάγματος.