Οικονομία / Λουκέτα αντί για επενδύσεις – Εκτός Ταμείου Ανάκαμψης το 95% των επιχειρήσεων

Κωνσταντίνος Σαββόπουλος

 

Η μετατροπή της Ελλάδας σε επενδυτικό προορισμό αποτελεί, από το 2019 που ανέλαβε το τιμόνι της χώρας, τον διακηρυγμένο στόχο του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ο πρωθυπουργός, στις συνεντεύξεις που παραχωρεί στα διεθνή ΜΜΕ και στις αναρτήσεις του, ισχυρίζεται ότι ως χώρα «αναπτυσσόμαστε ταχύτερα από την ευρωπαϊκή οικονομία».

 

Πρόσφατα, μάλιστα, επεσήμανε ότι «το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων είναι δομημένο έτσι ώστε να στηρίξει την ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή και να δημιουργήσει συνθήκες για περαιτέρω μείωση της ανεργίας».

 

Οι πρωθυπουργικές θριαμβολογίες, εντούτοις, για την προσέλκυση των επενδύσεων και την δημιουργία ποιοτικών θέσεων εργασίας, είναι διάτρητες.

 

Οι άμεσες ξένες επενδύσεις κατά το πρώτο εξάμηνο του 2024 ανήλθαν στα 2,097 δισ. ευρώ, παρουσιάζοντας μείωση 14% σε σύγκριση με το αντίστοιχο διάστημα του 2023, όπου οι επενδύσεις είχαν φτάσει τα 2,434 δισ. ευρώ, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία (25 Αυγούστου) της Τράπεζας της Ελλάδας.

25,8% εργαζόμενων καλύπτεται από συλλογικές συμβάσεις

 

Οι μισθοί, παράλληλα, βυθίζονται και τα δικαιώματα των εργαζομένων συρρικνώνονται. Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ, στο 8,3% καταγράφεται η πραγματική μείωση μισθών εξαιτίας της ακρίβειας και του πληθωρισμού, όταν τα κέρδη των εταιρειών ανέρχονται στο 5,9% (για το 2023).

 

Πάνω από το 50% των μισθωτών στον ιδιωτικό τομέα αμείβεται με 800 ή λιγότερα ευρώ, τον μήνα. Περίπου 50% των νέων θέσεων εργασίας που δημιουργούνται είναι με ελαστικές μορφές απασχόλησης και χαμηλούς μισθούς. Το ποσοστό κάλυψης των εργαζομένων από συλλογικές συμβάσεις εργασίας έχει πέσει στο 25,8%, όταν ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι στο 45,8% και ενώ σύμφωνα με πρόσφατη ευρωπαϊκή οδηγία αυτό το ποσοστό πρέπει να αγγίζει το 80%.

 

Υπενθυμίζεται ότι η Ελλάδα βρέθηκε στον πάτο της Ε.Ε. όσον αφορά την αγοραστική δύναμη το 2023, σύμφωνα με την Eurostat. Μόνο, οι πολίτες της γειτονικής Βουλγαρίας βρίσκονται σε χειρότερη μοίρα.

 

Διαβάστε: Έκθεση ΓΣΕΕ / Το ωρομίσθιο των Ελλήνων έχει τη χαμηλότερη αγοραστική δύναμη στην ΕΕ

Τα «λουκέτα»

 

Στις αρχές του έτους, τον Φεβρουάριο, όταν η κυβέρνηση αναπαυόταν ακόμα στις δάφνες του 41%, ο Κυριάκος Μητσοτάκης (στην ετήσια έκθεση HORECA) είχε εκθειάσει τον «μεγάλο δυναμισμό πολλών ελληνικές εταιρειών οι οποίες έχουν διάθεση να επενδύσουν και να αναπτυχθούν».

 

Όπως είχε ισχυριστεί «αυτή είναι η καλύτερη αντανάκλαση στην πραγματική οικονομία, της μεγάλης προόδου που έχει κάνει η χώρα μας συνολικά στην οικονομία τα τελευταία χρόνια». Η πραγματικότητα των τελευταίων μηνών ακυρώνει, ωστόσο, το παραπάνω success story.

 

Σε εργοστάσια και βιομηχανικές μονάδες μπαίνουν λουκέτα, με αποτέλεσμα χιλιάδες εργαζόμενοι να οδηγούνται στην ανεργία και την απελπισία.

Οι άνεργοι της ΛΑΡΚΟ

 

Οι εικόνες, από τη μεγάλη κινητοποίηση των εργαζόμενων της ΛΑΡΚΟ, φώτισαν μία πλευρά της χώρας που αγωνιά για την επιβίωση της. Μόλις 201 από τους 658 απολυμένους της ΛΑΡΚΟ έχουν απορροφηθεί στους φορείς υποδοχής, από τότε που η κυβέρνηση αποφάσισε να βάλει ταφόπλακα στην επιχείρηση, ενώ την ίδια στιγμή το σύνολο των απολυμένων δεν έχει λάβει εκκαθαριστικό μισθοδοσίας και μεγάλος αριθμός δεν έχει λάβει ούτε επίδομα ανεργίας.

 

Ο πρόεδρος των εργαζομένων της Λάρυμνας Π. Πολίτης, μιλώντας στο tvxs, εξήγησε τη σημασία της επιχείρησης, η οποία είχε τεράστια παραγωγή σιδηρονικελίου, φτάνοντας να είναι πρώτη στην Ευρώπη και τρίτη στον κόσμο. Παράλληλα, από το 2000 έως 2015 έβγαζε πάνω 4 δισ. δολάρια συνάλλαγμα.

 

Όπως είπε: «Ακολούθησε η σκόπιμη απαξίωση από τις κυβερνήσεις και η προσπάθεια να δοθεί σε επενδυτή, κάτι που αρνήθηκαν οι εργαζόμενοι. Από τον Αύγουστο του 2020 σταματήσαν τη λειτουργεία της ΛΑΡΚΟ και οι εργαζόμενοι ζήτησαν σχέδιο συντήρησης και δεν τους δόθηκε».

Μητσοτάκης /

Τα θρύψαλα του success story στην οικονομία

 

«Το κλείσιμο της ΛΑΡΚΟ και ο βίαιος εκτοπισμός εκατοντάδων εργαζόμενων από την εργασία και την κατοικία τους, θα επιφέρει σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις στα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών των εργαζομένων, τονίζει με ανακοίνωση της η Ομοσπονδία Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης.

Οι τριακόσοι άνεργοι της «Γιούλα»

 

Τον δρόμο της ανεργίας ακολουθούν και οι περίπου 300 εργαζόμενοι του εργοστασίου υαλουργίας «Γιούλα» στο Αιγάλεω, καθώς η διοίκηση του εργοστασίου ανακοίνωσε ότι κατεβάζει τα ρολά, μετά από 70 χρόνια λειτουργίας. Ο διεθνής όμιλος υαλουργίας BA –που βρίσκεται πίσω από την επιχείρηση– επικαλέστηκε ζημίες για το μοναδικό εργοστάσιο που έχει στην Ελλάδα.

 

Η πλειονότητα των εργαζομένων απασχολούταν στην επιχείρηση για τουλάχιστον 20 χρόνια. Η Εταιρεία, για να προχωρήσει γρήγορα στην εκκαθάριση, πρότεινε στους εργαζόμενους τη διπλάσια αποζημίωση από τη νόμιμη, ώστε να υπογράψουν οικειοθελείς αποχωρήσεις, μένοντας όμως εκτός ταμείου ανεργίας.

 

Ο πρόεδρος του σωματείου των εργαζομένων της ΒΑ Υαλουργία Ελλάδας, Φώτης Κουράκος υποστηρίζει πως η εταιρεία στην Ελλάδα ήταν κερδοφόρα και πως η εμφάνιση ζημιών είναι πλασματική. Επισημαίνει πως οι εργαζόμενοι πέτυχαν τους στόχους που έθετε η διοίκηση κάθε φορά, τονίζοντας μάλιστα πως ουδέποτε προχώρησαν σε απεργία στο διάστημα που η ιδιοκτησία ανήκει στους Πορτογάλους.

Η χαρτοποιία Sonoco Ελλάς Α.Ε κατεβάζει ρολά

 

Στην «παραγωγή» ανέργων προχωρούν δύο ακόμη μονάδες, στη Νεοχωρούδα της Θεσσαλονίκης και στο Σταυροχώρι στο Κιλκίς. Πρόκειται για τα δύο εργοστάσια της χαρτοποιίας Sonoco Ελλάς Α.Ε. Οι περίπου 90 εργαζόμενοι στο Κιλκίς (παραγωγή) και στη Θεσσαλονίκη (συσκευασία) έμαθαν τα μαντάτα όταν επέστρεψαν στη δουλειά μετά την αργία της 25ης Μαρτίου.

 

Οι ανακοινώσεις έγιναν από τους επιτελείς της εταιρείας στο Λουξεμβούργο, όπου εδρεύει η Sonoco Alcore Sarl, ο ευρωπαϊκός βραχίονας της πολυεθνικής, που έχει υπό την ευθύνη του 70 εργοστασιακές μονάδες στη Γηραιά Ήπειρο σε 18 χώρες. Με βάση όσα ειπώθηκαν από τους ξένους διοικούντες, το υπέρογκο ενεργειακό κόστος ήταν η αιτία της απόφασης να σβήσουν τα φουγάρα αλλά και οι ελπίδες των εργαζομένων που – όπως μεταφέρουν – δεν ανέμεναν αυτή την απόφαση.

Το λουκέτο στην Reckitt Benckiser

 

Τον περασμένο Οκτώβριο, «λουκέτο» μπήκε στο εργοστάσιο Reckitt Benckiser που βρισκόταν στο Βασιλικό, εκεί όπου παραγόταν το γνωστό μαλακτικό ρούχων Quanto, και απασχολούσε 70 εργαζόμενους. Το ακίνητο πουλήθηκε αντί 800.000 ευρώ σε βιοτεχνία παραγωγής κουφωμάτων. Σύμφωνα με ανακοίνωση της εταιρείας Reckitt Benckiser Hellas Hygiene Home A.E.” το εργοστάσιο του Βασιλικού Χαλκίδας έκλεισε γιατί κατέστη μη κερδοφόρα και μη βιώσιμη παραγωγική μονάδα”.

Οι άνεργοι της Crown Hellas Can

 

Η διακοπή λειτουργίας του εργοστασίου της Crown Hellas Can στην Πάτρα, τέλη Οκτωβρίου, οδήγησε στην ανεργία 121 εργαζόμενους που απασχολούνταν σε αυτό. Το λουκέτο στο συγκεκριμένο εργοστάσιο που είχε ετήσια δυνατότητα παραγωγής 900 εκατ. μεταλλικών δοχείων, χωρητικότητας 33 cl, ήταν προδιαγεγραμμένο ήδη από την περασμένη Άνοιξη, οπότε και ελήφθη η απόφαση από τη γενική συνέλευση της εταιρείας.

 

Ο λόγος ή το πρόσχημα, σύμφωνα με τη διοίκηση της Crown Hellas Can, ήταν η χαμηλή αξιοποίηση της παραγωγής, το υψηλό κόστος αγοράς μετάλλου, το υψηλό κόστος κατανάλωσης ενέργειας και η χαμηλή εγχώρια ζήτηση για το μοναδικό μέγεθος δοχείων που μπορούσε να παραχθεί.

Εκτός Ταμείου Ανάκαμψης το 95% των ελληνικών επιχειρήσεων

 

Σε αυτό το φόντο, ως «εργαλείο» αφανισμού μικρών επιχειρήσεων στη χώρα, αξιοποιείται το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας.

 

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών:

 

    Έχει αποκλειστεί από τον τραπεζικό δανεισμό, το ΕΣΠΑ και το Ταμείο Ανάκαμψης το 95% των ελληνικών επιχειρήσεων.

    Μόνο 7 πολύ μικρές επιχειρήσεις (με έως 9 εργαζόμενους) έχουν ενισχυθεί από το Ταμείο Ανάκαμψης. Δηλαδή το 2,4% του συνόλου των ενισχύσεων από τα επενδυτικά σχέδια που έχουν επιβληθεί. Επισημαίνεται ότι οι επιχειρήσεις που απασχολούν μέχρι 4 εργαζομένους και μένουν εκτός του Ταμείου Ανάκαμψης προσεγγίζουν τις 330.000, αποτελούν το 80% των επιχειρήσεων και απασχολούν περίπου 2 εκατομμύρια άτομα.

    Για τις επιχειρήσεις με έως και 250 εργαζόμενους, ο αριθμός εκείνων που έχουν υποστηριχθεί από το ΤΑΑ δεν ξεπερνά τις 140. Δηλαδή ποσοστό που δεν υπερβαίνει το 0,02% της μικρής και μεσαίας επιχειρηματικότητας, που στη συντριπτική της πλειονότητα παραμένει αποκλεισμένη.