Τζόναθαν Κουκ
Είναι πολύ παράξενο. Για χρόνια, τα δυτικά μέσα ενημέρωσης και οι πολιτικοί ήταν παγερά αδιάφοροι για το γεγονός ότι η Χαμάς δεν είναι μια τζιχαντιστική κίνηση, όπως η αλ-Κάιντα ή το Ισλαμικό Κράτος, αλλά μια οργάνωση Παλαιστινιακής αντίστασης – αν και υποστηριζόμενη από μια ισλαμιστική ιδεολογία που την διακρίνει από τις κοσμικές παλαιστινιακές εθνικές κινήσεις όπως η Φατάχ.
Λίγο μετά την επίθεση της Χαμάς κατά του Ισραήλ στις 7
Οκτωβρίου 2023, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου στάθηκε δίπλα
στον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Άντονι Μπλίνκεν και δήλωσε χωρίς κανείς να τον
αμφισβητήσει: “Η Χαμάς είναι το ISIS [Ισλαμικό Κράτος]… και η Χαμάς θα πρέπει
να αντιμετωπιστεί ακριβώς όπως αντιμετωπίστηκε το ISIS”.
Αλλά η Χαμάς, σε αντίθεση με την αλ-Κάιντα και το
Ισλαμικό Κράτος, δεν επιδιώκει να δημιουργήσει ένα χαλιφάτο που να περιλαμβάνει
όλους τους μουσουλμάνους όπου κι αν ζουν, αδιάφορη προς τα εθνικά σύνορα. Θέλει
να δημιουργήσει ένα παλαιστινιακό κράτος στην Παλαιστίνη. Και το Ισραήλ είναι
αποφασισμένο να σταματήσει οποιαδήποτε παλαιστινιακή κρατική οντότητα, ακόμη και
αν αυτό σημαίνει να διαπράξει γενοκτονία.
Η Χαμάς δεν απαιτεί αυστηρή τήρηση του θρησκευτικού νόμου
και δεν δίνει προτεραιότητα στο Ισλάμ πάνω από την παλαιστινιακή εθνική
ταυτότητα. Δεν είναι, όπως προσπαθούν να μας πείσουν το Ισραήλ και οι
απολογητές του στη Δύση, μέρος κάποιας ισλαμικής σταυροφορίας, που διεξάγει
έναν παγκόσμιο πόλεμο κατά των αξιών ενός υποτιθέμενου ιουδαιοχριστιανικού
”πολιτισμού”.
Η Χαμάς δεν καταπιέζει τους χριστιανούς (μια χριστιανική
κοινότητα ζούσε αρκετά ειρηνικά στη Γάζα μέχρι που το Ισραήλ άρχισε να
βομβαρδίζει τις εκκλησίες τους), ούτε αναγκάζει τις γυναίκες να φορούν μαντήλα.
Η βρετανική αναγνώριση της Χαμάς ως τρομοκρατική οργάνωση, έχει δικαιολογηθεί
σε μεγάλο βαθμό με βάση αυτή τη λανθασμένη αναπαράσταση του ιδεολογικού χαρακτήρα
της Χαμάς.
Θέτω αυτό το θέμα όχι για να επαινέσω τη Χαμάς (βλ. τη
νομική δήλωση παρακάτω) αλλά για να επισημάνω την τρέχουσα, προκλητική
υποκρισία των δυτικών μέσων ενημέρωσης.
Έχουμε τώρα ένα παρακλάδι της αλ-Κάιντα στη Συρία, που
έχει μετονομαστεί σε HTS. Και οι δυτικοί δημοσιογράφοι, με επικεφαλής όπως
πάντα το BBC, συναγωνίζονται να εξηγήσουν πώς η ομάδα έχει μεταμορφωθεί από τη
μια μέρα στην άλλη από τζιχαντιστική οργάνωση που αποκεφαλίζει, σε μια
μετριοπαθή, “φιλική προς την πλουραλισμό” συριακή, αντιστασιακή ομάδα.
Κοπιάζουν να μας διευκρινίσουν τη διαφορά μεταξύ της
ένοπλης τζιχαντιστικής κίνησης και της ισλαμικής εθνικής αντίστασης, και
επιμένουν ότι η τελευταία είναι σεβαστή.
Αυτό, φυσικά, δίνει τη δικαιολογία στις βρετανικές και
αμερικανικές κυβερνήσεις για να αποχαρακτηρίσουν γρήγορα το HTS από
τρομοκρατική οργάνωση, ενώ οι ίδιες κυβερνήσεις χαρακτηρίζουν τη Χαμάς στο
σύνολό της τρομοκρατική. Είναι ο λόγος που δίνεται για την αποδοχή αυτού του
ανανεωμένου παρακλαδιού της αλ-Κάιντα ως μιας καλής εθνικής κίνησης, που
υποτίθεται ότι επιθυμεί να ενοποιήσει τη χώρα.
Συμπέρασμα: τα δυτικά μέσα ενημέρωσης είναι απολύτως
ικανά να κατανοήσουν τη διαφορά μεταξύ τζιχαντιστών και ισλαμιστών εθνικιστών,
όταν το θέλουν. Αλλά το θέλουν μόνο όταν οι βρετανικές και αμερικανικές
υπηρεσίες εθνικής ασφάλειας τους λένε να το κάνουν. Αυτό θα πει “ελεύθερη
δημοσιογραφία”.
ΝΟΜΙΚΗ ΔΗΛΩΣΗ: Οι παραπάνω παρατηρήσεις γίνονται
αποκλειστικά για αναλυτικούς σκοπούς και δεν προορίζονται με κανέναν τρόπο να
“ενθαρρύνουν υποστήριξη” για τη Χαμάς, κάτι που θα ήταν σε παραβίαση του
Τμήματος 12 του Νόμου κατά της Τρομοκρατίας του Ηνωμένου Βασιλείου.
Η Χαμάς έχει χαρακτηριστεί τρομοκρατική οργάνωση από την
κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου. Μετά από όλα αυτά, ποιοι είμαστε εμείς για να
αμφισβητήσουμε τη σοφία της κυβέρνησης να χρησιμοποιεί νομοθεσία κατά της
τρομοκρατίας για να φυλακίζει δημοσιογράφους έως και για 14 χρόνια, για το
γεγονός ότι επισημαίνουν την ασυνεπή εφαρμογή των πολιτικών της;
Ποιοι είμαστε εμείς για να αμφισβητήσουμε το δικαίωμα της
βρετανικής αστυνομίας να κάνει έρευνες στα σπίτια ανεξάρτητων δημοσιογράφων, να
τους ερευνά και να τους συλλαμβάνει, όπως έχει συμβεί με τον Ρίτσαρντ Μέντχαρστ
και τον Άσα Γουίνστανλεϊ, για τη φερόμενη μη προσήλωση τους στη θέση της
κυβέρνησης του Ηνωμένου Βασιλείου σχετικά με τη Χαμάς;
Ποιοι είμαστε εμείς για να ρωτήσουμε γιατί τα βρετανικά
μέσα ενημέρωσης, υπερασπιστές μιας ένδοξης παράδοσης ελευθερίας του τύπου, δεν
αναφέρουν τη σύλληψη και τις έρευνες κατά ανεξάρτητων δημοσιογράφων από την
αστυνομία για υποτιθέμενη παραβίαση του Τμήματος 12 σε σχέση με τη Χαμάς, όταν
η αστυνομία φαίνεται απολύτως απρόθυμη να επιβάλει το Τμήμα 12 σε σχέση με το
HTS;
Ουδέν από τα παραπάνω θα πρέπει να θεωρηθεί με
οποιονδήποτε τρόπο ότι υποδηλώνει ότι η Βρετανία δεν είναι πλήρως δημοκρατική,
ή ότι παρουσιάζει οποιαδήποτε σημάδια μετατροπής σε αστυνομικό κράτος.
*Ο Τζόναθαν Κουκ είναι βραβευμένος Βρετανός
δημοσιογράφος. To άρθρο δημοσιεύεται στο Brave New Europe.