Δεν πείθουν ότι απαγόρευσαν τις υπαίθριες συναθροίσεις άνω των 100 ατόμων για να προστατεύσουν τη δημόσια υγεία. Άλλο έχουν στο μυαλό και άλλο προσπαθούν να προστατεύσουν.
Και πράγματι. Όταν σταματάς το lockdown και ανοίγεις άρον
άρον την αγορά, ενώ τα κρούσματα είναι ακόμη της τάξης των 500 – 1000
καθημερινά και όταν αυτό συμβαίνει τη στιγμή που όλες οι άλλες Ευρωπαϊκές
χώρες, η Γερμανία, η Γαλλία, η Ολλανδία, το Ηνωμένο Βασίλειο, σκληραίνουν τα
απαγορευτικά μέτρα, δεν πείθεις ότι ενδιαφέρεσαι για τη δημόσια υγεία επειδή
απαγορεύεις τις διαδηλώσεις…
Πρώτα γιατί οι συνωστισμοί που προκαλούν τα ανοικτά
μαγαζιά είναι πολύ χειρότεροι από εκείνους που προκαλούν οι φοιτητικές
διαδηλώσεις. Όποιος είδε τους χιλιάδες καταναλωτές στους κεντρικούς δρόμους το
Σαββατοκύριακο και όποιος πρόσεξε τις ατέλειωτες ουρές αναμονής έξω από τα
καταστήματα, ειδικά όσα εκπροσωπούν εμπορικά διεθνείς αλυσίδες, καταλαβαίνει
πολύ καλά γιατί.
Αφού ένα επαναλαμβανόμενο φαινόμενο συνωστισμού χιλιάδων
ανθρώπων που συμβαίνει καθημερινά, έχει πολλαπλάσιες δυσμενείς επιπτώσεις σε
σχέση με 2-3 διαδηλώσεις όλο κι όλο.
Κι ακόμη, όποιος είδε τον συνωστισμό που γίνεται και
μάλιστα σε κλειστούς χώρους, στα λεωφορεία και στα Μετρό τις μέρες και τις ώρες
που η αγορά είναι ανοικτή και σύγκρινε τον κίνδυνο μετάδοσης του ιού εκεί, με
τον κίνδυνο μετάδοσης σε μια εξωτερική φοιτητική διαδήλωση στο δρόμο, όπου
τηρούνται αποστάσεις, κατάλαβε πολύ καλά γιατί τα ΜΜΜ είναι εστίες
υπερμετάδοσης, ενώ οι υπαίθριες διαδηλώσεις όχι.
Κι ύστερα, όποιος έκανε τον κόπο να παρατηρήσει τις
ηλικίες που εκτίθενται στον κίνδυνο του συνωστισμού στην αγορά και στις
δημόσιες συγκοινωνίες, σε σχέση με τις ηλικίες των φοιτητών που διαδηλώνουν
στους δρόμους, κατάλαβε ακόμη καλύτερα και την ποιοτική διαφορά ανάμεσα στους
κινδύνους στους οποίους εκτίθενται οι μεσήλικες καταναλωτές και χρήστες των
ΜΜΜ, σε σχέση με τους νεαρής ηλικίας φοιτητές. Που όπως διαβεβαιώνουν οι
μελέτες κινδυνεύουν πολύ λιγότερο από τον ιό.
Και τέλος, αν στην κυβέρνηση είχαν ειλικρινές ενδιαφέρον
για τη δημόσια υγεία, θα το είχαν αποδείξει έχοντας ενισχύσει το δημόσιο
σύστημα υγείας με προσλήψεις προσωπικού και με κατάλληλους εξοπλισμούς, ώστε οι
συνέπειες της πανδημίας να ήταν ευμενέστερες.
Κι ακόμη, αν είχαν, πράγματι, ειλικρινές ενδιαφέρον για
τη δημόσια υγεία, θα είχαν φροντίσει από καιρό να έχουν ενισχύσει οικονομικά
τις επιχειρήσεις και τους εργαζόμενους, όπως έκαναν όλα τα υπόλοιπα κράτη της
Ευρώπης. Έτσι, ώστε να μη χρειάζονταν να διακοπεί το lockdown και να τεθούν σε
κίνδυνο η δημόσια υγεία, αλλά και ανθρώπινες ζωές, για να στηριχτεί η
πληττόμενη οικονομία.
Με τον τρόπο αυτόν θα είχαμε επιτύχει με ένα σμπάρο δυο
τρυγόνια. Και η δημόσια υγεία θα προστατεύονταν πιο αποτελεσματικά, αφού η
καραντίνα θα μπορούσε να συνεχιστεί για μεγαλύτερο διάστημα, αλλά και δεν θα
είμαστε πρωταγωνιστές της ύφεσης, με διψήφιο νούμερο, όπως και της ανεργίας
στην Ευρώπη.
Όλες οι ενδείξεις δείχνουν ότι η κυβέρνηση, στερώντας το
θεμελιώδες δημοκρατικό δικαίωμα της
διαμαρτυρίας από τους φοιτητές και τους νέους, αποκαλύπτει τον πραγματικό
αυταρχικό εαυτό της.
Έχοντας συνηθίσει να ελέγχει απολύτως τα ΜΜΕ και
επιπλέον, μέσω της κυβερνητικής προπαγάνδας, να ελέγχει τις αντιδράσεις των
πολιτών – τηλεθεατών, η κυβέρνηση τρέμει στην ιδέα μαζικών φοιτητικών
αντιδράσεων. Οι οποίες εκδηλώνονται με αφορμή το νέο αυταρχικό νομοσχέδιο για
τα πανεπιστήμια που, σε παγκόσμια πρώτη εισηγούνται από κοινού μια υπουργός
Παιδείας και ένας υπουργός Δημόσιας Τάξης. Σύμφωνα με το οποίο ιδρύεται
πανεπιστημιακή αστυνομία η οποία θα εγκατασταθεί στα πανεπιστήμια και θα
παρακολουθεί, θα ελέγχει και θα έχει προληπτικές κατασταλτικές αρμοδιότητες, σε
αντίθεση με ό,τι συμβαίνει σε ολόκληρο τον δημοκρατικό κόσμο, όπου τα
πανεπιστήμια δεν αστυνομεύονται από μόνιμες ειδικές αστυνομικές δυνάμεις, αλλά
φυλάσσονται από ειδικές πανεπιστημιακές υπηρεσίες.
Οι αντιδράσεις των φοιτητών με αφορμή το πρωτοφανές αυτό
νομοσχέδιο, έρχονται να συναντήσουν τη δυσαρέσκεια των νέων απέναντι στις
επιθέσεις που δέχονται καθημερινά από την κυβέρνηση, η οποία τους ενοχοποιεί
συστηματικά για την πανδημία, επιρρίπτοντας σε αυτούς τις ευθύνες της δικής της
ολιγωρίας, έως και αδιαφορίας.
Και βεβαίως οι αντιδράσεις των φοιτητών έρχονται να
συναντήσουν την πάνδημη κοινωνική αντίθεση στην αντιδημοκρατική πολιτική μιας
κυβέρνησης που ελέγχει κατά ολοκληρωτικό τρόπο την ενημέρωση, εξαγοράζοντας με
δημόσιο χρήμα τα ΜΜΕ, έχοντας καταλύσει μια - μια όλες τις εγγυήσεις της
δημοκρατίας, όπως η ελευθερία της έκφρασης, ο πλουραλισμός και η ελευθεροτυπία,
αλλά και η αυτοδιοίκηση και οι ακαδημαϊκές ελευθερίες στα πανεπιστήμια.
Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι στην κυβέρνηση γνωρίζουν καλά
ότι οι φοιτητικές διαδηλώσεις μπορεί να είναι το φυτίλι που θα πυροδοτήσει μια
γενικευμένη κοινωνική εξέγερση απέναντι σε ένα αντιδημοκρατικό και ολοκληρωτικό
καθεστώς που οικοδομεί η κυβέρνηση της ΝΔ πίσω από τις πλάτες του φοβισμένου
Έλληνα πολίτη, εξ αφορμής της πανδημίας.
Η πανδημία της αυταρχικής Δεξιάς, φοβάται την πανδημία
της οργής της κοινωνίας και γι’ αυτό απαγορεύει τις διαδηλώσεις.
Ξεχνούν όμως ότι η κοινωνική αντίδραση έχει τα
χαρακτηριστικά του ελατηρίου. Που όσο πιο πολύ το πιέζεις, τόσο πιο μεγάλη
ενέργεια συσσωρεύει. Και όσο συσσωρεύει ενέργεια, τόσο πιο μεγάλη θα είναι η
εκτίναξη που θα κάνει όταν βρει την ευκαιρία.