Πέθανε ο Δημήτρης Αστάκογλου

Έφυγε απο τη ζωή σε ηλικία

70 ετών ο Δημήτρης Αστάκογλου. Η κηδεία του θα γίνει την Κυριακή (16.1.22)  απο τον Ι.Ν. Αγίου Γεωργίου ,στις 12 το μεσημέρι ,  ενω η ταφή του θα γίνει στα Κοιμητήρια της Ευαγγελίστριας. Η σορός του θα βρίσκεται στην εκκλησία απο τις 11 το πρωί. 

Ο εκλιπών ηταν συνταξιούχος τραπεζικός, ενω διετέλεσε δημοτικός σύμβουλος  και αντιδήμαρχος Σιδηροκάστρου και πρόεδρος για πολλά χρόνια έως σήμερα  της Αδελφότητας Μικρασιατών.

Υπήρξε ενας απο τους μεγαλύτερους τερματοφύλακες, τα τελευταία πενήντα χρόνια του Εθνικού Σιδηροκάστρου. Αγωνίστηκε για πάνω απο 10 χρόνια στον Εθνικό , ενω για ενα χρόνο 1972-73 έπαιξε στον Πανσερραϊκό οταν η ομάδα έπαιζε στην Α' Εθνική.

Ο Σύλλογος Παλαιμάχων Εθνικού Σιδηροκάστρου εκφράζει τα συλλυπητήρια του στους οικείους του. Να εχει καλό Παράδεισο.

Tο αντίο της Δήμητρας Κατσιούρα

 

 

Ετσι σε γνωρισα απο μικρο παιδι...ως Προεδρο Αδελφοτητας Μικρασιατων Σιδηροκαστρου δυναμικος, αγωνιστης και ακουραστος για τον συλλογο, περηφανος Μικρασιατης! Καλο σου ταξιδι κ.Δημητρη!

 

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει. Συλλυπητήρια και απο εμας στην οικογένεια του.  

 

                                      Με μέλη του Δ.Σ. της Αδελφότητας Μικρασιατών 

Δηµήτρης Αστάκογλου: “Ο τερµατοφύλακας φαινόµενο”  ( Αρχείο ) 

 

Άφησε εποχή στο Σερραϊκό ποδόσφαιρο

 

Αγωνίστηκε στον Πανσερραϊκό στην Α’ Εθνική,με τον Εθνικό Σιδηροκάστρου στη Β’ Εθνική και βρέθηκε κοντά σε ΠΑΟΚ, Παναθηναϊκό και Καστοριά.

 

Του Δηµητρίου Γ. Νάτσιου

 

Ιστορική µορφή του σερραϊκού ποδοσφαίρου µε µεγάλη προσφορά στον Εθνικό Σιδηροκάστρου, σύντοµη αλλά δυναµική χρονιά στον Πανσερραϊκό στην Α’ Εθνική ο Δηµήτρης Αστάκογλου.Γεννήθηκε στο Σιδηρόκαστρο το 1951. Γονείς του ο πρόσφυγας Παναγιώτης Αστάκογλου που ήρθε στο Σιδηρόκαστρο το 1925 και η Στυλιανή Τσιντώµη γηγενής από το χωριό Χρυσοχώραφα Σερρών.Αγωνίστηκε στον Εθνικό Σιδηροκάστρου από το 1967 έως το 1981, ενώ την χρονιά 1972-1973 υπερασπίστηκε την εστία του Πανσερραϊκού στην Α’ Εθνική σε οκτώ παιχνίδια πραγµατοποιώντας εκπληκτικές εµφανίσεις που στάθηκαν η αιτία να ενδιαφερθεί ο Παναθηναϊκός και η Καστοριά για την απόκτηση του.Ο προπονητής που ανέδειξε τον Δηµήτρη Αστάκογλου ήταν ο Ιωάννης Κατσαντώνης.

 

Ντεμπούτο με τη Θύελλα το 1967

 

Το ντεµπούτο του µε τον Εθνικό Σιδηροκάστρου έγινε σε παιχνίδι πρωταθλήµατος µε την Θύελλα Σερρών το 1967. Ήταν πρωϊνό το παιχνίδι και ο Εθνικός κέρδισε 0-1 υπο βροχή.Στα 65 χρόνια του σήµερα συνταξιούχος από την Εθνική Τράπεζα νιώθει ότι ξεπλήρωσε το καθήκον του απέναντι στην οµάδα του τόπου του αλλά η ατυχία και οι άστοχες επιλογές του στέρησαν µια µεγαλύτερη καριέρα σε επαγγελµατική κατηγορία.Ο Δηµήτρης Αστάκογλου άνοιξε την καρδιά του. Μίλησε για τη ζωή του, την παρουσία του στον Πανσερραϊκό, τους λόγους για τους οποίους αποδεσµεύτηκε και την οµάδα του τόπου του τον Εθνικό Σιδηροκάστρου.

 

Γιατί παίξατε ποδόσφαιρο την εποχή εκείνη στον Εθνικό Σιδηροκάστρου;

 

Αγωνιζόµουν για τον φίλαθλο κόσµο του Εθνικού Σιδηροκάστρου, την οµάδα και την φανέλα παρά για τον εαυτό µου.

 

Μιλήστε για τον Εθνικό Σιδηροκάστρου και την άνοδο του δυο φορές στην Β΄ Εθνική;

 

 

Ο Δημήτρης Αστάκογλου πάνω δεύτερος απο τα δεξιά με τους συμπαίκτες του την εποχή που ο Εθνικός Σιδηροκάστρου πρωταγωνιστούσε.

 

Όλοι οι ποδοσφαιριστές ήµασταν από το Σιδηρόκαστρο εκτός από έναν, ήµασταν φίλοι και σχεδόν µία ηλικία. Η φουρνιά της Β΄ Εθνικής είχε πάθος µε την οµάδα. Και τις δύο φορές υποβιβαστήκαµε λόγω οικονοµικών προβληµάτων. Τη δεύτερη χρονιά που συµµετείχαµε στο πρωτάθληµα της Β΄ Εθνικής (1976-1977) ενισχυθήκαµε µε ποδοσφαιριστές εκτός Σιδηροκάστρου οι οποίοι αµειβόταν, εµείς παίξαµε για τον Εθνικό.

 

Σήµερα το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο γιατί έχει φτωχύνει;

 

Γιατί όλοι ζητούν χρήµατα και δεν υπάρχει προγραµµατισµός. Για να παίξεις καλό ποδόσφαιρο και στο χωριό σου πρέπει να το αγαπάς, αν δεν το αγαπάς δεν µπορείς να έχεις καλή απόδοση. Την εποχή που έπαιξα στο ερασιτεχνικό υπήρχε µεγάλος ανταγωνισµός. Όλα τα παιχνίδια κυρίως µε την Ηράκλεια, το Πετρίτσι, το Βαλτερό, τη Σκοτούσα τα θυµάµαι σαν να ήταν χθες.

 

Ποιο παιχνίδι θυµάσαι ιδιαίτερα;

 

Το παιχνίδι που µου έµεινε στη µνήµη ήταν ο τελευταίος µου αγώνας µε τον Εθνικό Σιδηροκάστρου την χρονιά 1980-81. Ήταν ένα παιχνίδι πρωταθλήµατος στο Γήπεδο της Ηράκλειας µε τον τοπικό Μέγα µε τον οποίο είχαµε µεγάλο ανταγωνισµό. Κερδίζαµε 0-2 στο ηµίχρονο αλλά στο Β΄ µέρος µε τραυµάτισαν σοβαρά. Έσπασα τέσσερα πλευρά, βρέθηκα στο Νοσοκοµείο και αυτός ήταν ο λόγος που σταµάτησα το ποδόσφαιρο. Το παιχνίδι έληξε τελικά 3-3. Θυµάµαι και ένα παιχνίδι στο Βαλτερό την ίδια χρονιά (80-81). Παρά την καλή µας απόδοση σε εκείνο το παιχνίδι χάσαµε µε σκορ 2-1.

 

Ο φίλαθλος κόσµος σας ασκούσε κριτική εκείνα τα χρόνια;

 

Όχι, µας χειροκροτούσε και όταν χάναµε.

 

Ποιοι προπονητές σε βοήθησαν και πρόσφεραν κατά τη γνώµη σου στον Εθνικό Σιδηροκάστρου;

 

Ο πρώτος ήταν ο Ιωάννης Κατσαντώνης ο οποίος µε ανέδειξε, έχει προσφέρει πολλά στο ποδόσφαιρο του Σιδηροκάστρου, ο Γιώργος Αποστολίδης ο οποίος υπήρξε και συµπαίκτης µου στον Πανσερραϊκό, ο αείµνηστος Πέτρος Στοϊµένος και ο Τρούλιαλης αν και όταν ανέλαβε την οµάδα στην Β΄ Εθνική την πρώτη φορά αποχώρησε σύντοµα. Οι παίκτες του Εθνικού Σιδηροκάστρου έχουµε επαφή ακόµη µε τον Ιωάννη Κατσαντώνη. Μας τηλεφωνεί και µας συµπεριφέρεται σαν παιδιά του.

 

Πως έγινε η µεταγραφή σου στον Πανσερραϊκό;

 

Ο Δημήτριος Αστάκογλου αριστερά και ο Μίμης Δομάζος με τη μπάλα στα πόδια στο παιχνίδι Παναθηναϊκού- Πανσερραϊκού που έγινε στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας στις 20 Μαϊου 1973( φωτο αρχείο Δ. Αστάκογλου)

 

Το καλοκαίρι του 1971 ξεκίνησα να πάω στην Καβάλα για να υπογράψω στην τοπική οµάδα. Σταµατήσαµε να πιούµε καφέ στο Ζαχαροπλαστείο του Νοµίδη. Μας είδε ο Νοµίδης και είπε τους παράγοντες του Εθνικού «που πάτε τον τερµατοφύλακα εµείς θα ερχόµασταν στο Σιδηρόκαστρο να τον ζητήσουµε;». Και έτσι αντί να πάω στην Καβάλα υπέγραψα στον Πανσερραϊκό. Στον Πανσερραϊκό εντάχθηκα µετά το παιχνίδι µε την Λάρισα που καθόρισε την άνοδο στην Α’ Εθνική. Αγωνίστηκα στην Α’ Εθνική µε την οµάδα του Πανσερραϊκού τη χρονιά 1972-73 και αποδεσµεύτηκα επί προεδρίας Κυριακίδη.

 

Ποια παιχνίδια θυµάσαι µε τον Πανσερραϊκό;

 

Πολλά παιχνίδια θυµάµαι. Το 1-1  Δημοτικό Γήπεδο Σερρών στο παιχνίδι Πανσερραικού- ΑΕΚ την περίοδο 1972-73. Ο Δημήτης Αστάκογλου σε απόκρουση ενώ στο βάθος διακρίνεται ο Μίμης Παπαιωάννου της ΑΕΚ( φωτο αρχείο Δ. Αστάκογλου)

 

Πολλά παιχνίδια θυµάµαι. Το 1-1 µε την Καβάλα στις Σέρρες, µε την ΑΕΚ που κερδίσαµε 2-0 µε τον ΠΑΟΚ που χάσαµε 1-3. Το παιχνίδι στην Κύπρο µε τη Λεµεσό που κερδίσαµε 0-1 µε γκόλ του Κατσαβάκη, το παιχνίδι στην Πάτρα µε την Παναχαϊκή, το παιχνίδι µε το Αιγάλεω που το κερδίσαµε 1-0, µε τον Πανιώνιο όπου είχα αποκρούσει και πέναλτυ του Θ. Ιντζόγλου. Θυµάµαι επίσης και το παιχνίδι µε τον Παναθηναϊκό στο οποίο χάσαµε µε σκορ 4-1.

 

Τελικά γιατί αποδεσµεύτηκες από τον Πανσερραϊκό;

 

Επί προεδρίας του Σπύρου Κυριακίδη διότι από πληροφορίες που είχε επικαλέστηκε στους διοικούντες της οµάδας ότι δεν βλέπω.

 

Κρατάς κακία για την απόφαση στον Πανσερραϊκό;

 

Στην αρχή ένιωθα το αίσθηµα της πικρίας µετά όχι. Την επόµενη της αποδέσµευσης µου πήγα να παρακολουθήσω ένα παιχνίδι ως θεατής πρωταθλήµατος µε τον Ολυµπιακό. Με εισιτήριο άλλης θύρας πήγα από την εξέδρα των επισήµων αλλά στην είσοδο ήταν ο αείµνηστος πρόεδρος Κυριακίδης. Δεν µου επέτρεψαν να µπω στο γήπεδο ενώ από την ίδια θύρα ορισµένοι χωρίς εισιτήριο περνούσαν ελεύθερα. Έφυγα από το γήπεδο πικραµένος και από τότε δεν έχω παρακολουθήσει παιχνίδι του Πανσερραϊκού. Με τέτοιες ενέργειες αποµακρύνονται οι τοπικοί ποδοσφαιριστές οι οποίοι αγωνίζονται για τη φανέλλα ενώ οι ξένοι αγωνίζονται µόνο για τα χρήµατα που θα πάρουν.

 

Υπάρχει η αίσθηση ότι την πρώτη δεκαετία της ύπαρξης του Πανσερραϊκού λειτουργούσαν κλίκες µε συνέπεια οι ποδοσφαιριστές που ερχόταν στην οµάδα από την περιοχή των Σερρών να αδικούνται;

 

Ναι αυτό που λέτε είναι µία πραγµατικότητα. Δεν το λέω από προσωπική πικρία. Την αδικία αυτή την ένιωσαν και άλλοι. Μπορείτε να τους ρωτήσετε. Θα σας δώσουν την ίδια απάντηση και ενδεχοµένως να σας αφηγηθούν γεγονότα που έχουν µείνει κατάβαθα στην ψυχή τους.

 

Οι δηµοσιογράφοι την εποχή εκείνη ενηµέρωσαν το φίλαθλοι κοινό;

 

Τότε µόνο ο Βασίλης Τζανακάρης δραστηριοποιούνταν επαγγελµατικά και έστελνε ανταποκρίσεις για τον Πανσερραϊκό, κανένας άλλος.

 

Είχες και άλλες ευκαιρίες να αγωνιστείς σε επαγγελµατικό επίπεδο στην καριέρα σου;

 

Ναι άλλες δυο φορές. Η πρώτη το 1970, έκανα προετοιµασία µε τον ΠΑΟΚ επί Σενέκοβιτς και βοηθό τον Πρόϊο. Κάναµε προπονήσεις στο Γήπεδο του Μακεδονικού στην Ευκαρπία. Ναυάγησε η µεταγραφή µου γιατί έθεσαν όρο να είµαι 6 µήνες ερασιτέχνης και µετά να υπογράψω στην πρώτη οµάδα. Στη συνέχεια ο ΠΑΟΚ πήρε τον Στέφα. Δυστυχώς δεν είχα την ωριµότητα να κάνω υποµονή έξι µήνες. Ήµουν µικρός και δεν πήρα τη σωστή απόφαση.Η δεύτερη το 1974. Με κάλεσαν στον Παναθηναϊκό, ήταν Ιούλιος, µε είχαν δει σε παιχνίδια την προηγούµενη χρονιά στον Πανσερραϊκό.Στις 19 Ιουλίου πήρα το τρένο για να πάω στην Αθήνα, έµεινα στη Θεσσαλονίκη και την επόµενη έγινε η επιστράτευση και βρέθηκα στον Εβρο.Πήγαινα να υπογράψω στον Παναθηναϊκό, την χρονιά εκείνη είχε αποχωρήσει ο Οικονοµόπουλος και ο μοναδικός τερµατοφύλακας ήταν ο Κωνσταντίνου. Και η Καστοριά ενδιαφέρθηκε να µε αποκτήσει πριν εντάξει στο δυναμικό της τον Σαργκάνη.

 

Να κλείσουµε µε τον Εθνικό Σιδηροκάστρου. Σε ποια κατάσταση είναι η οµάδα;

 

 

Πριν απο παιχνίδι του Εθνικού Σιδηροκάστρου στη Δράμα με αντίπαλο την Δόξα( 1976-1977). Δεξιά ο Δ. Αστάκογλου με τον προπονητή του Εθνικού Π. Στοϊμένο.

 

Δυστυχώς τα παιδιά του Σιδηροκάστρου δεν παίζουν στον Εθνικό, παίζουν στα γειτονικά χωριά. Έχουµε λίγους Σιδηροκαστρινούς. Οι Ακαδηµίες δεν µπορούν να τροφοδοτήσουν τον Εθνικό, όλοι είναι µαθητές και όταν τελειώσουν το σχολείο, φεύγουν να σπουδάσουν.

 

Τότε πως µπορούσε ο αθλητής να συνδυάζει τα γράµµατα και το ποδόσφαιρο;

 

Τότε υπήρχε η δυνατότητα γιατί δεν υπήρχε καφετέρια και το διαδίκτυο. Η µοναδική ασχολία ήταν το ποδόσφαιρο για αυτό αναδείχθηκαν πολλοί αξιόλογοι παίκτες.

 

Πηγή:ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΣΕΡΡΑΙΚΟ ΘΑΡΡΟΣ»

 

www. Sertharros.gr